Ghost Recon Wildlands

Maart 2017 is een bijzondere tijd voor gamers. Met releases van grootheden als Zelda, Mass Effect en de erg goed ontvangen Horizon, valt het niet mee om op te vallen. Eerder konden spelers Ghost Recon Wildlands tijdens de open en gesloten bèta uitgebreid testen. Helaas werden de verwachtingen niet helemaal ingelost en regende het klachten over bugs en lege werelden. Gelukkig was het een bèta en had ontwikkelaar Ubisoft nog de kans om aan het een en ander te sleutelen.

In Ghost Recon Wildlands ga jij samen met je Ghost-team ervoor zorgen dat de grote baas El Sueño en zijn Santa Blanca-drugskartel diep onder de grond worden gestopt. Naast het gevaarlijke Santa Blanca is er ook nog de Unidad, een onderdeel van de Boliviaanse regering en onderdeel van het leger. De Unidad heeft er geen problemen mee dat Santa Blanca hun praktijken uitvoert zolang ze geen geweld gebruiken. De Unidad valt ook zonder moeite jouw team en Santa Blanca aan als je in een vuurgevecht belandt. Naast deze ruige rakkers zijn er natuurlijk ook nog vriendschappelijke troepen. De rebellen onder leiding van Pac Katari zullen je dan ook graag bijstaan als je in een gevecht belandt met de Unidad of Santa Blanca. Deze rebellen zijn boeren die door El Sueño van hun land zijn gejaagd en willen niets liever dan dat dit grote, getatoeëerde heethoofd het loodje legt.

Groeten uit Bolivia

Omdat Bolivia nogal groot is en El Sueño niet het hele land wil doorkruisen, heeft hij het gebied in 21 verschillende provincies verdeeld. Deze provincies worden aangestuurd door zeventien bazen, die weer moeten gehoorzamen aan vier onderbazen, die weer moeten luisteren naar de hoofden van de facties. Deze vier hoofden zijn de bazen van productie, beveiliging, smokkelen en invloed. Er is dus genoeg voer voor je Ghost-team om even bezig te zijn met het om zeep helpen van Santa Blanca.

Uit feedback van de bèta werd al snel duidelijk dat de gebieden die je kon verkennen in Bolivia vrij eentonig waren vormgegeven. Niks is minder waar in de volledige versie van de game. Zo zijn er grote bergen met rijstvelden, dorpen, een steengroeve, moerassen, en er zijn zelfs gebieden waar sneeuw en ijs te vinden zijn. Vanaf het moment dat je het spel opstart, ben je vrij om te gaan en staan waar je wil, zelfs als dat gebied een hoger level heeft dan dat jij op dat moment aankan. De spelwereld van Ghost Recon Wildlands is groot en indrukwekkend genoeg om uren in te verdwalen, met vrienden of alleen, zonder ook maar een missie te spelen. Je kunt ver in de verte kijken en van een afstand ziet het prachtig uit. Helaas zijn veel textures van dichtbij slordig afgewerkt en heeft de game erg veel last van texture popping.

Highway to hell

De gebieden zijn zo groot dat je echt voertuigen nodig hebt om van A naar B te komen. Gelukkig zijn die genoeg aanwezig in Wildlands. Het varieert van auto’s, vliegtuigen tot boten, alles is aanwezig in de game. Een van de klachten in de testperiode was de besturing van de voertuigen. Helaas lijkt daar niks aan veranderd te zijn. Met een auto over een zandweg rijden zou niet het gevoel moeten geven dat je op een ijsvlakte rijdt. Zelfs op wegen lijkt het alsof je de plaatselijke slipcursus aan het volgen bent.

Echter weet je na een paar uur hoe de besturing werkt en kun je alles prima onder controle houden, maar het lijkt mij niet de bedoeling dat je zoveel tijd in een klein onderdeel moet stoppen. Het besturen van helikopters en vliegtuigen kostten mij in het begin zelfs meer moeite dan ik verwacht had. Om daadwerkelijk hoogte en snelheid te krijgen, moet je je helikopter heen en weer schudden. In vrij veel missies moet je snel handelen om achter een vluchtend doelwit aan te gaan en dan zit de besturing je in de weg, waardoor je je doelwit kwijtraakt en je opnieuw kunt beginnen. Erg frustrerend als je net sluipend een dorpje vol Santa Blanca-gasten hebt omgelegd en je je doelwit niet fatsoenlijk achterna kan gaan.

Mission accepted

De missies die Wildlands biedt, zijn vooral in de eerste paar provincies afwisselend genoeg om je enthousiast te maken. Zo ga je eerst de identiteit van een baas achterhalen, een aantal kleine voorraden opblazen en gegevens stelen om ervoor te zorgen dat de baas zelf eens poolshoogte komt nemen, zodat jij een kogel in zijn schedel kan planten. Deze missies zijn in elke provincie hetzelfde. De ene keer is het een voorraad cocaïne vernietigen, de andere keer is het een voorraad olie. De basis blijft hetzelfde.

Ook de vijanden die je tegenkomt, variëren nauwelijks. In de vijandelijke gebieden lopen er standaard soldaten, soldaten met extra pantser en een sniper rond, tel daar soms een vijandelijke helikopter bij en je hebt je gemiddelde vijandelijke basis. De eerste paar provincies blijft dit leuk, maar omdat er 21 zijn, ben je al gauw klaar met deze opzet. Wat maakt het dan nog leuk om gebieden te veroveren? Je eigen aanpak. Elke missie kun je op je eigen manier plannen. Zo kun je ervoor kiezen om sluipend één voor één je vijanden om te leggen of je rent als een Rambo het kamp binnen en maait iedereen neer. In sommige situaties zitten er een aantal rebellen gevangen, die je kunt bevrijden en met je mee kan laten vechten.

De leukste toevoeging vind ik de drone die je bij je draagt. Met deze drone kun je het gebied verkennen en vijanden spotten, zodat je de beste route kunt bepalen. Daarnaast kun je ook weer de zogeheten Sync Shots uitvoeren die in eerdere Ghost Recon-games te zien waren. Door vijanden een tag te geven, kunnen je teamgenoten tegelijkertijd een schot afvuren, waardoor meerdere vijanden op hetzelfde moment gedood worden.

Samen sta je sterk

Ghost Recon Wildlands excelleert in het samenwerken met teamgenoten. Dit is het leukste om te doen met vrienden, omdat de AI het vaak laat afweten en meer in de weg loopt dan wat anders. Het komt dan ook vaak voor dat je je een mislukte hondentrainer voelt, omdat je teamgenoten totaal de andere kant op rennen dan jij hebt aangegeven. Als ze uiteindelijk eens iets uitvoeren wat jij hebt aangegeven, dan ben je oprecht verbaasd. Jammer is ook dat de vijandelijke AI je team vrijwel letterlijk als Ghost beschouwt. Meerdere malen lopen ze langs mijn teamgenoten, die vol in het zicht staan, om mij te zoeken.

Dat de AI niet helemaal geweldig werkt, merk je ook als je een voertuig weet te bemachtigen. Meerdere malen zat ik in mijn auto te wachten totdat een van mijn teamgenoten eindelijk eens zou instappen. Toen ik op een gegeven moment uit frustratie wegreed, zat hij opeens in mijn auto. Je hoeft dus niet te wachten op je teamgenoten, maar kunt gerust in je eentje wegrijden of vliegen, want je teamgenoten flitsen vanzelf in je voertuig. De hele game schreeuwt naar online co-op. Met echte spelers kun je veel beter een aanval plannen, zorgen dat ze van A naar B komen en anticiperen op bepaalde omstandigheden. Gelukkig is het helemaal niet erg als je geen vrienden in het echte leven hebt. De matchmaking in Wildlands is een uitstekende vervanging en momenteel spelen genoeg mensen de game, zodat je altijd wel in een team terechtkomt.

Des te verder je in de game komt, des te meer vaardigheidspunten je kunt verdienen. Deze punten kun je niet klakkeloos spenderen. Over heel Bolivia liggen verschillende goederen verspreid. Zo heb je bijvoorbeeld voedselpakketten, olie en medicatie. Deze moet je taggen, zodat de rebellen ze later kunnen terugvinden. Als je bijvoorbeeld wil dat je sneller teamgenoten kunt oplappen, dan heb je een vaardigheidspunt nodig en een bepaald aantal medicijnen voordat je deze vaardigheid kunt upgraden. Ook de wapens zijn, zoals vanouds, volledig aan te passen en ook de onderdelen liggen verspreid over de spelwereld. Het voelt dan ook erg goed als je eindelijk een nieuwe loop vindt voor je machinegeweer.

The Good, The Bad en The Ugly

De klachtenregen rondom de bèta van Ghost Recon Wildlands is gedeeltelijk zeer terecht. Een aantal van deze problemen heeft Ubisoft opgelost, maar een aantal ook niet en dat is gewoon erg jammer. Als je als speler een realistisch spel verwacht, dan kom je van een koude kermis thuis. De hele game voelt erg mainstream aan en soms zelfs een beetje arcade, maar dat is niet erg als je niet op zoek bent naar realisme. De beste ervaring krijg je als je co-op speelt met echte spelers. Wat erg goed werkt, is dat je op elk moment bij een team kunt aansluiten en eruit kunt stappen zonder enige vorm van laadtijden of dat je bepaalde missies niet kunt doen. Als je samen met een groep in allerlei voertuigen op je doelwit afrijdt, dan voel je je daadwerkelijk machtig.

Hoewel de co-op veruit het beste is in Wildlands, blijft de game genoeg overeind staan in de singleplayer. De wereld is gewoon prachtig om in rond te dwalen, Sync Shots blijven cool om uit te voeren, wapens aanpassen voegt daadwerkelijk iets toe en hoewel de vijanden erg eentonig aanvoelen, zijn de bazen van elke regio juist erg karakteristiek vormgegeven. Als je alle positieve en negatieve punten naast elkaar legt, blijft er een leuke mainstream game over, die nog een aantal updates nodig heeft om bugs weg te werken en die je vooral met een groepje vrienden moet spelen als je lol wil trappen.