Ghost Recon: Breakpoint

Het is elke keer weer een uitdaging om een game te verzinnen die net iets verder gaat dan de voorganger, vooral als de serie super-elitesoldaten centraal stelt. Ubisoft heeft toch weer een poging gewaagd en meent tot het breekpunt te komen. We stelden ons bloot aan de ontberingen van Ghost Recon: Breakpoint.

Ghost Recon: Breakpoint verruilt Bolivia voor een fictieve eilandengroep ergens in de oceaan. Deze eilandengroep is de basis voor de ontwikkeling van zeer geavanceerde technologie voor met name drones. Opeens verliezen de eilanden al het contact met de buitenwereld en gaat op zwart. Dan is het aan de Ghosts om een kijkje te gaan nemen en orde op zaken te stellen.

De open wereld achter de cliché

De missie begint meteen lekker, want het kleine leger aan Ghosts wordt met hun helikopters uit de lucht geknald zodra ze het luchtruimvan, de eilandengroep, betreden. Op zich is vijandig gebied binnenvliegen met luidruchtige helikopters ook niet het meest geniale plan dat ooit is bedacht, maar goed: je moet de speler nu eenmaal op een manier in een penibele situatie brengen.

Penibel is het meteen. Breakpoint is vanaf de eerste minuut van de game het clichéverhaal van een supersoldaat achter de vijandelijke linie. Met slechts een pistool en een halve medkit moet je je in de bossen van Auroa verstoppen en ben je overgeleverd aan je eigen survivalinstinct. Dat wordt in de game goed doorgetrokken; je moet meteen zelf invulling geven aan hoe je de missie verder gaat uitvoeren.

Uiteraard kun je netjes het verhaal volgen, maar als je in eerste instantie liever een rondje eiland maakt en wat vijandelijke kampen schoonveegt, dan kan dat ook. Daarmee is Breakpoint een open wereld-game pur sang met neigingen naar sandbox, waarbij je het verhaal gewoon links kunt laten liggen als je dat echt wilt. Je kunt er in theorie een grote kampeervakantie van maken, door lekker met je geweer in de hand het eiland af te struinen en hier en daar je tent op te zetten met de nieuwe bivak-functie.

Poster boy Bernthal

Daar ligt ook meteen het grootste pijnpunt van de game, want er is geen duidelijke motivatie om het verhaal te doorlopen. Het eiland moet heroverd worden en daarvoor moeten ex-Ghosts verslagen worden. Dit kun je doen door de hoofdmissies van a tot z te doorlopen, maar je kunt ook gewoon aan de slag gaan en zelf een route kiezen als je eenmaal door de inleiding van de game heen bent.

Dat is aan de ene kant leuk, maar roept wel de nodige vraagtekens op bij John Bernthal (bekend van Marvel’s The Punisher) als ultieme slechterik. Het verhaal is dusdanig naar de achtergrond verschoven dat hij niet veel meer is dan een bekend gezicht om publiek mee te trekken. Een echte reden om hem achterna te gaan is er niet, behalve dan dat hij een van de duizenden slechteriken is die je als speler af mag knallen.

Daar komt bij dat je het verhaal in theorie niet hoeft te volgen om de bad guy gespeeld door Bernthal te verslaan. Je kunt in principe meteen naar de grootste basis op de kaart wandelen en je naar binnen werken tot je bij hem bent. Dat is aan het begin van de game zeker niet makkelijk, maar het kan wel.

Het maakt alleen wel meteen alle ingesproken en gespeelde scènes door Bernthal overbodig, waardoor je je af kunt vragen waarom Ubisoft überhaupt geld heeft uitgetrokken om een grote acteur in hun game te stoppen, al verklaren deze kosten misschien wel de schaamteloze hoeveelheid aan in-game aankopen via microtransacties die in de game zitten. Kleren, tattoos en emotes zijn allemaal te koop voor wat extra euro’s. Hier houdt Ubisoft zich niet in qua hoeveelheid, het aantal cosmetische items dat je in Ghost Recon: Breakpoint kunt kopen doet niet onder voor de gemiddelde free-to-play-game. Helaas houdt het daar niet op, ook wapens, skills en voertuigen zijn te koop.

Ghillie suit up

Gelukkig kun je ook zonder deze microtransacties je personage tot in detail vormgeven. In dat opzicht is Breakpoint een echte RPG. Als je een ultieme sniper wilt creëren die met een ghillie suit in de bossen van Auroa opgaat, dan kan dat. Ben je een meer close-combat-type, dan kun je je personage wat dikkere kledij aan doen en zorgen dat hij of zij er angstaanjagend uitziet als je voor een vijand uit de modder rijst.

Deze RPG-elementen worden ook doorgetrokken naar de ontwikkeling van je personage. In het begin van de game kies je een van de vier specialisaties. Hierdoor kun je speelstijl aanpassen naar wat jij prettig vindt of om te zorgen dat je elkaar goed aanvult in teamverband, want net als in Ghost Recon: Wildlands kun je de hele game in co-op spelen. Helaas ben je in singleplayer op jezelf aangewezen voorlopig, want je kunt geen AI-teammaten meenemen. Ubisoft heeft wel gezegd dat dit toegevoegd wordt.

Het zijn vrij standaard classes met een support-, assault-, stealth- en sniper-rol. Elke class heeft een speciale techniek en een speciaal item dat hij kan gebruiken. Denk aan een skill waarmee de assault class voor een korte tijd meer schade kan incasseren of een medkit voor de support-class waarmee teamgenoten opgelapt kunnen worden.

Solid Snake

Het is niet zo dat je er van elke class een nodig hebt als je in een team van vier speelt, al helpt het natuurlijk wel. Je kunt de game echter ook prima in je eentje spelen. Sterker nog, als je speelt als lone wolf komt Breakpoint het beste uit de verf, door de uitstekende stealth gameplay.

Hoewel Ubisoft van Ghost Recon een halve loot-shooter wil maken met een focus op item-level, kun je dat compleet negeren door lekker sneaky te werk te gaan. Hoe hoog het level van een vijand ook is, als je iemand van dichtbij weet te pakken gaan ze in één haal neer en hetzelfde geldt voor een welgemikt schot op het hoofd van de meeste tegenstanders.

In combinatie met de stealth class en de mogelijkheid om je te begraven in zo’n beetje elke omgeving van Auroa, kun je hele eenheden van ex-Ghosts in stilte uitschakelen zonder dat ze ooit doorhebben dat je er bent. Het deed me denken aan stealth gameplay zoals we die kennen uit bijvoorbeeld Metal Gear Solid 5, wat ongeveer het grootste compliment is dat een game kan krijgen op het gebied van stealth.

Ubisoft ziet spoken

Met de uitstekende stealth-gameplay doet Ubisoft absoluut recht aan de titel Ghosts die de soldaten uit de serie dragen, maar heeft helaas niet genoeg focus om alle toeters en bellen eromheen weg te laten. De game wil een co-op shooter, loot-shooter, militaire simulator, halve RPG en de ultieme elitesoldaat-fantasie tegelijk zijn. Ubisoft lijkt te denken dat als een game niet alles tegelijk is, het geen succes kan zijn.

Dat werkt niet en dat is aan alles in de game te merken. De game is onafgewerkt en bevatte bij release veel bugs en oneffenheden, de microtransacties zijn om te janken en nadat je naar eigen inzicht de grote, famous, bad guy hebt uitgeschakeld, vraag je je af waarom je de game überhaupt aan het spelen bent.

Wanneer je voorbij de verwondering van de enorme vrijheid die je krijgt en de goed uitgewerkte stealth gameplay bent, vervalt de game in de gebruikelijke Ubisoft open wereld-grind.