Get Even

Aanwezig zijn bij een aanslag op een jong meisje, maar niet meer weten hoe het heeft plaatsgevonden. Een bizarre situatie, maar het overkomt huurmoordenaar Cole Black. Van het ene op het andere moment wordt hij wakker in een psychiatrisch centrum met een vreemde headset om zijn hoofd. Weet Black zijn geheugen terug te krijgen onder begeleiding van de zogenoemde Red? Farm 51 heeft hierover een prachtig verhaal ontwikkeld.

Get Even is een psychologische first-person thriller ontwikkeld door Farm 51 en uitgegeven door Bandai Namco Entertainment. Op zich een game die ik niet al te snel zou spelen, gezien het een singleplayer thriller is en het spel na het verhaal ophoudt. Toch was ik benieuwd naar dit spel, gezien het iets weg had van de film The Butterfly Effect. In deze film veranderde het hoofdpersonage zijn toekomst door in zijn dagboek te bladeren, terug te gaan in de tijd en daar enkele details aan te passen.

In Get Even kruip je in de huid van Cole Black, die nietsvermoedend ontwaakt in een psychiatrisch centrum. Black weet echter niks meer van zijn verleden. Om erachter te komen wat er is gebeurd en waarom hij hier is, wordt hij gegijzeld door Red, de oprichter van het hele centrum. Red hoopt achter de waarheid te komen met behulp van zijn uitvinding, de Pandora. Met dit apparaat herbeleef je momenten uit je verleden en haal je herinneringen weer naar boven. Het enige wat Black zich kan herinneren aan het begin, is dat hij een meisje, Grace, niet heeft kunnen redden van een exploderende bom. Red heeft echter een groot belang bij deze herinneringen. Grace is zijn dochter en hij wil er alles aan doen om erachter te komen wie deze aanslag pleegde op haar.

Verwarrend verhaal

Het verhaal was voor mij zeer lastig te volgen in dit spel, wat voornamelijk komt door een vaag begin en de hoeveelheid personages die een rol spelen in het spel. Je speelt als Black en komt iedere keer weer achter meer details omtrent jouw plaatsing in het psychiatrisch centrum. Het duurt erg lang voordat je doorhebt waarom Black hier zit en wie er in het complot betrokken zijn. Je krijgt te maken met een barrage aan personages: Jasper, Rose, Roger, Robert, Lenore; allemaal hebben ze wat te vertellen en dat maakt het verhaal al snel complex. Zeker voor een personage dat lijdt aan geheugenverlies.

Het begin is ietwat vaag, omdat Black nog vóór de opname in het centrum op zoek gaat naar Grace. Eenmaal haar gevonden vindt er een explosie plaats, waarna je plotseling zonder je geweer in het centrum zit. Het enige dat je in het begin kunt doen, is rondlopen in het centrum met je mobiele telefoon, op zoek naar aanwijzingen. Je bent als het ware plotseling een detective in plaats van een huurmoordenaar. Iedere kamer doorzoek je in de hoop aanwijzingen te vinden. Vrij eentonig vond ik, omdat de meeste kamers geen inhoud of aanwijzingen hadden. Het waren ook geen tien kamers die je moest doorzoeken in dit centrum, maar ruim boven de honderd.

Verschillende fragmenten

Wat het daarnaast nog vager maakt, is dat je constant in verschillende fragmenten terechtkomt. Het is geen doorlopend verhaal, maar iedere keer weer een ander fragment met andere personages erin. Aan jou om het als speler allemaal te begrijpen met behulp van de documenten en tekstberichten. Dat is erg lastig. Gelukkig wordt dit later in het spel makkelijker gemaakt met behulp van de Dark Room, waarop ik later terugkom.

Ondanks het vage begin en de hoeveelheid personages kent Get Even een prachtig verhaal. De voornaamste reden is het verrassingselement op het einde. De game zet je namelijk heerlijk op het verkeerde been en geeft je constant misinformatie. Het zijn de herinneringen van Black waardoor je er uiteindelijk achter komt hoe de vork echt in de steel zit. Zonder de herinneringen te doorlopen van Black was je hier nooit achter gekomen.

Ook de hoeveelheid personages was hiervoor belangrijk. In de werkelijkheid heb je ook met heel veel personen in je leven te maken, zowel op zakelijk als privégebied. Er wordt een dochter, moeder, collega, werkgever en vriend bij betrokken die allen invloed uitoefenen op Red. De manier waarop al deze personages dus in het verhaal zijn betrokken, is goed gedaan.

Een iPhone is er niks bij

Bovengenoemde mobiele telefoon is tevens een technisch zeer begaafde mobiel, met onder andere een warmtesensor, een scanner, een zaklamp, een radar, tekstberichten en belangrijke foto’s. Hoewel je alleen een mobiel hebt, is deze tool erg goed uitgewerkt en gebruik je praktisch elke functie van het apparaat. Op het ene moment loop je in een zeer duistere ruimte waar je niks ziet zonder je zaklamp. Vervolgens moet je met de warmtesensor op je telefoon op zoek gaan naar elektriciteitskabels om de stroomtoevoer te herstellen.

Ook krijg je nieuwe berichten binnen op je mobiel. De tekstberichten waren, net zoals het begin van het verhaal, vreemd. Ik begreep ze op geen enkel moment toen ik ze kreeg. De oorzaak hiervan is dat de afzender als onbekend staat aangegeven of dat je de naam van de afzender nog niet eerder bent tegengekomen. Soms waren de berichten ook ietwat cryptisch, zoals “The wheels are in motion”. Op het moment van ontvangst zegt dit je nog niks.

Voor de verzamelaars

Om in het verhaal duidelijkheid te scheppen heeft de ontwikkelaar ervoor gekozen om in het spel collectibles te plaatsen, die je vervolgens kunt bekijken. Een vrij bekende mechanic uit andere games, zoals Assassin’s Creed, waarin je brieven en fragmenten kunt verzamelen. Zodra je deze collectibles hebt bekeken, krijg je later in het spel de optie om al deze papieren in de zogenoemde Dark Room opnieuw te bekijken. Hierin zie je alle documenten naar elkaar linken die van belang zijn om het verhaal te begrijpen. Je hoeft de documenten niet te pakken, maar het maakt alles wel duidelijker.

Ook zijn er door het spel heen verschillende objecten te vinden die je kunt scannen met je mobiel. Zo ligt er nog een sigaret op tafel, waarmee je met de scanner de identiteit van de roker kunt vaststellen. Ook zie je bijvoorbeeld een lichaam van een psychopaat op de grond liggen waarvan je de identiteit kunt vaststellen. Dat maakt het spelen van een detective wel erg leuk.

De Cornergun

In Get Even maak je gebruik van de Cornergun. Wat zo bijzonder aan dit apparaat is, zoals de naam wellicht al doet vermoeden, is dat je het kopstuk negentig graden kunt draaien. Zo kun je dus in plaats van recht vooruit richten ook linksom of rechtsom richten. Indien je een vijand hebt uitgeschakeld, kun je zijn wapen koppelen aan jouw Cornergun om ermee te schieten. Daarnaast kun je ook jouw mobiel aansluiten op dit geweer, waardoor je sommige functies ook om de hoek kunt gebruiken. Denk aan je radar, scanner en warmtesensor. Hierdoor kun je je vijanden efficiënt uitschakelen.

Wat echter minder is, is de damage die je aanricht met jouw geweer. Het duurde soms erg lang voordat je de vijanden dood kreeg met het handpistool of assault rifle, waardoor het niet heel realistisch aanvoelde. Ook het aantal wapens dat je kon koppelen aan de Cornergun viel tegen, niet meer dan een handpistool, twee assault rifles en een submachine gun.

Toch blijft het leuk om met de Cornergun aan de slag te gaan. Zo waren er in een parkeergarage enkele bewakers op zoek naar Black. Zodra je weet waar de vijand zit, kun je veilig om de hoek kijken vanachter een muurtje. Staan de vijanden te ver van je af? Dat is geen probleem, want je kunt wel tot vier maal inzoomen met de Cornergun.

Geweldige sound effects

Om je met enige angst op te zadelen, heeft het spel regelmatig enge sound effects. Wanneer je door een ruimte loopt en steeds dichterbij het eindpunt komt, speelt het geluid zich steeds sneller en sneller af, waardoor je je bij iedere deur afvraagt of je er nu eindelijk bent. Dit voegt een goed effect toe aan de gameplay. Naast deze sound effects kent Get Even evenzeer een prachtige soundtrack, gecomponeerd door Olivier Derivière. Deze heeft onder andere soundtracks gecomponeerd voor Assassin’s Creed IV. De soundtrack is tevens uitgevoerd door het Brussels Philharmonic.

Op de droevige momenten in het spel moest ik mij inhouden om tijdens het horen van deze soundtrack geen traantje te laten. Het zijn tevens niet alleen enge of droevige sound effects, zoals schreeuwende psychopaten of Grace die je hoort huilen, maar tussendoor hoor je ook nog een vrolijk liedje van een vrouw die zingt tijdens een herinnering (wat voor nog meer verwarring zorgt).