Tien jaar geleden kwam de wereld voor het eerst in aanraking met een nieuwe franchise uit de stal van Microsoft. Overdreven brede mannen (en vrouwen), brute aliens en genoeg bloed om een aantal olympische zwembaden mee te vullen. Gears of War zag het daglicht. De franchise is tot op de dag van vandaag nog erg geliefd bij de gamers die graag hun skills willen tonen in de multiplayer. Met Gears of War 4 krijgen we het vijfde deel van de serie (als je Judgment meerekent) waarin we te maken krijgen met nieuwe vijanden en nieuwe helden. Al weergeeft de game soms een paar tekenen van luiheid.

De gebeurtenissen in Gears of War 4 spelen zich 25 jaar na de laatste strijd tegen de Locust af. De vijandelijke monsters zijn door de heldendaden van Marcus Fenix en zijn team allemaal uitgeroeid en weer terug onder de grond gestopt. Op planeet Sera is er eindelijk weer een beetje vrede en de mensheid probeert langzaam te herstellen van een oorlog die 17 jaar geduurd heeft. Voor de mensen die nog nooit een Gears-game hebben aangeraakt en voor de COG-veteranen die een klein geheugensteuntje nodig hebben begint de game met een proloog. In een paar korte missies worden de belangrijkste punten uit de eerdere delen van de franchise doorlopen, zodat je volledig up-to-date kan beginnen aan de eerste Act.

In Gears 4 speel je als JD Fenix, de zoon van oorlogsheld Marcus Fenix die zich na een periode bij de COG heeft aangesloten bij de Outsiders. Dit is een groep mensen die buiten de letterlijke muren willen leven van hele grote steden die door de COG in een heel rap tempo uit de grond worden gestampt. Dit levert uiteraard wat spanningen op tussen de groepen, maar gelukkig is het een strijd die je niet alleen aan hoeft te gaan. Je hebt namelijk de hele game gezelschap van de nogal sarcastische Del en de misschien nog wel sarcastischer, maar wel veel aantrekkelijkere Kait. Om nogal onduidelijke redenen krijg jij de schuld van de verdwijning van COG-soldaten en de leidster van dat kliekje, Prime Minister Jinn, wilt jou daardoor compleet van de aardbodem afknallen met haar leger DeeBees (killerrobots) zonder ook maar een heel klein beetje bewijs dat Outsiders daadwerkelijk soldaten ontvoeren. Logisch toch, want wie kunnen het anders geweest zijn?

gears-of-war-review-marcus-jd

Niet veel later in de game kom je er echter achter dat de DeeBees niet je enige zorg zijn, want er is een nieuwe vijand opgestaan die dus die mensen ontvoerd; The Swarm. Deze monsters zijn zowaar nog lelijker dan de Locust en Lambent uit de eerdere delen, maar voelen toch een beetje aan als een ongeïnspireerde versie van de Locust. Het voetvolk wat terugschiet lijkt wel een kopie van de uitgeroeide wezens en ook de manier waarop ze het strijdveld betreden getuigt van weinig inspiratie bij The Coalition. Gelukkig zijn er ook een aantal nieuwe vijanden in de Swarm die wel gloednieuw zijn en er ook meteen erg tof uitzien, zoals de Snatchers en Pouncers die je het leven behoorlijk zuur kunnen maken in de campaign.

Al met al is de gehele singleplayer een feest van herkenning en is het ook duidelijk te merken dat Gears of War 4 het begin is van een nieuwe trilogie, want met een einde zo open als die van Gears 4 kan die niet uitblijven. Ook worden er veel nieuwe personages geïntroduceerd met wisselend succes. Hoofdpersoon JD is een iets saaiere kopie van zijn vader, maar heeft gelukkig wel het sarcasme en de charme van Marcus geërfd. Ook Kait komt goed uit de verf, maar het derde personage uit jouw squad is een beetje een niemand. Overigens lijkt het er wel op dat de drie heel lang met Marcus zijn opgetrokken, want de one-liners die worden uitgekraamd tijdens het spelen zijn een exacte kopie uit de eerdere delen. Misschien een beetje mierenneukerij, maar dit komt een beetje lui over en zeg nou eerlijk; alleen de shagstem van Marcus is geschikt voor uitspraken als “Nothing but bits” of NICE!

Gameplay technisch heeft Gears of War 4 wel een paar kleine veranderingen en tweaks gehad waardoor het allemaal net wat lekkerder speelt. The Coalition heeft ervoor gezorgd dat het coverbased syteem een stuk dynamischer aanvoelt door iets meer destructie toe te voegen. Veel schuilplekken zijn nu kapot te schieten waardoor je veel van cover moet wisselen en er zijn een aantal vijanden die op een manier aanvallen dat je wel moet rennen en niet rustig achter één muurtje een hele shoot-out kan overleven. Ook is het nu mogelijk om de vijandelijke soldaten achter een muur vandaan te trekken en ze flink te bewerken met je combat knife. En daarnaast zijn er een aantal nieuwe wapens bijgekomen die mij zeer konden bekoren. Vooral de wapens die worden gedropt door DeeBees zijn een feestje, zoals bijvoorbeeld de Overkill en de EMBAR. Eerstgenoemde is een shotgun die schiet op het moment dat je de trigger indrukt én loslaat, waardoor je een heuse muur aan hagel loslaat op de vijand. De EMBAR is een sniper zonder scope dat een pulse afvuurt die belachelijk krachtig is. Een headshot verandert in een ik-knal-je-hele-torso-er-af-shot. Nice.

Ten slotte nog het grafische aspect voordat we eindelijk de multiplayer aan de tand voelen. Gears of War 4 is met gemak een van de mooiste games voor de Xbox One. Het is werkelijk prachtig en vooral de cutscenes zijn indrukwekkend te noemen. Het door oorlog getekende gezicht van Marcus komt, met alle littekens en zijn indrukwekkende baard, overtuigend over. Ook technisch laat de game amper steken vallen. De framerate is tijdens de singleplayer maar heel sporadisch een keer weggezakt en heel soms zag je nog wat textures inladen, maar dit is slechts incidenteel. Gears of War 4 is zo optimaal mogelijk opgepoetst.

Natuurlijk heeft Gears of War 4 ook een multiplayer en deze is nog steeds solide. Natuurlijk kan je weer vijf tegen vijf los in de alom bekende Team Deathmatch, Warzone en King of the Hill. Maar er zijn ook een aantal nieuwe modes bijgekomen, zoals Dodgeball en Arms Race. Nu hoor ik je denken “trefbal in Gears, hoe dan?” Nou wees maar niet bang, want hier worden gewoon wapens gebruikt in plaats van een paar zachte ballen. Je hebt geen respawn en het is de bedoeling dat je het vijandelijke team uitroeit met de twist dat je met elke kill die je maakt een medespeler revived. Hierdoor krijg je hele intense potjes en is het nog goed mogelijk dat de laatste speler van het team alsnog de wedstrijd voor je kan winnen.

In Arms Race begint het hele team met hetzelfde wapen en na drie kills krijgt iedereen een nieuw wapen. Het is in principe een variatie op Gun Game die we kennen van een andere shooter. De multiplayer speelt verder als vanouds en de servers draaien als een zonnetje. Je hoeft niet lang te wachten tussen twee potjes in, zodat je lekker door kan spelen zonder ergernissen. Het is nu ook weer mogelijk om je personages en zijn wapens aan te passen met veel te dure skins, die ook in Gears of War 4 in overvloed zijn. En het blijft me verbazen hoeveel mensen geld voor dit soort cosmetische onzin neertellen, want in bijna ieder potje waar ik in zat zag ik wel weer iemand lopen met opvallende custom skins. Nu is het ook mogelijk om deze vrij te spelen met kisten die je krijgt, maar deze zijn zo schaars dat ik me niet kan voorstellen dat iedereen zoveel geluk heeft gehad. Een beetje geldklopperij zit in elke game natuurlijk, maar het blijft jammer.

Naast de Versus-playlist heeft Gears of War 4 ook weer een Hordemode en dit is het enige ding wat daadwerkelijk flink op de schop is gegaan. Het is dus niet zo gek dat The Coalition de modus heeft omgedoopt naar Horde 3.0. In grote lijnen blijft het natuurlijk wel hetzelfde. Elke ronde komt er een groep vijanden op je af en jouw taak is om ervoor te zorgen dat jij ze vermoord en niet andersom. Hoe verder je in het spel komt hoe moeilijker het wordt. In Horde 3.0 kan iedereen nu voor het eerst kiezen met wat voor een class ze het liefst spelen. Elke class heeft zijn voor en nadelen en het is dan ook een aanrader om het team zo gevarieerd mogelijk te houden. Zo heb je bijvoorbeeld de Engineer die als enige fortificaties en turrets die je hebt geplaatst kan repareren, een sniper die de sterkste vijanden nog weet te one-shotten en een Heavy die als een ware Schwarzenegger de meeste schade kan aanrichten.

Misschien wel de belangrijkste class is de Scout. In Horde 3.0 dropt elke verslagen vijand Power, valuta die je kan gebruiken om je uitvalsbasis te verdedigen met prikkeldraad, turrets en andere wapens. De Scout heeft een gave om hier extra veel van te verzamelen en met de goede perks is hij bijna onmisbaar in de moeilijkere levels. Meer Power betekent veel meer vuurkracht oftewel een grotere kans op overleven. Samenwerking is dus erg belangrijk in Horde 3.0. Persoonlijk was ik nogal snel klaar met de nieuwe hordemode, maar dat is puur omdat ik een Gears haal om de singleplayer. De mulitplayer die in Gears of War 4 zit is dik in orde en speelt ook ontzettend lekker, maar het kan mij nooit zo bekoren. Al is dat natuurlijk voor iedereen anders.

Gears of War 4 is al met al een game die doet wat het moet doen, maar niet veel meer dan dat. The Coalition heeft gekeken naar de eerste drie uiterst succesvolle delen van Epic Games en heeft het prima gekopieerd. Het speelt als Gears, het ziet eruit als Gears en het totaalplaatje voelt als Gears en dat is goed. Ik mis alleen een beetje vernieuwing in de singleplayer, iets verrassends waarmee Gears of War 4 van geweldig naar episch zou zijn gegaan. De ontwikkelaar maakt het zichzelf net iets te makkelijk door op safe te spelen met bijna alles. Tot aan de kleinste details als de one-liners is het nagenoeg hetzelfde gebleven en ook het verhaal achter de Swarm voelt toch een beetje lui aan. Desondanks het gebrek aan vernieuwing is Gears of War 4 wel een must-have voor mensen met een Xbox One (of pc). Want de hele franchise staat als een huis en uiteindelijk maakt Gears of War 4 die fundering alleen maar sterker.