Game Music in TivoliVredenburg

Een klassieke concertzaal vol met gamers: het is een fenomeen dat steeds meer voorkomt. Met het groeien van games als medium wordt ook gamemuziek steeds serieuzer genomen en ook steeds vaker uitgevoerd door grote orkesten.Op vrijdag 22 december speelde het Noord Nederlands Orkest onder de noemer Game Music een uitvoering van bekende gamemuziek in de Grote Zaal in TivoliVredenburg. Pixel Vault was daar natuurlijk bij.

Bij binnenkomst in de foyer van de Grote Zaal worden de gamers die in groten getale aanwezig waren, meteen op hun gemak gesteld door een groot standbeeld van Vault Boy uit de Fall Out-games. Iets verderop staan ook nog een groot Assassin’s Creed beeld en enkele pods waarop we kunnen gamen terwijl we wachten tot de deuren open gaan. Wanneer dat eenmaal gebeurt, laat iedereen de pods dan ook voor wat ze zijn om snel een plekje te zoeken in de Grote Zaal.

Samenkomst van oud en nieuw

Terwijl het Noord Nederlands Orkest plaatsneemt op het podium, stapt Rami Ismail van de Nederlandse indie-ontwikkelaar Vlambeer naar voren. Hij is verantwoordelijk voor de presentatie en begint de avond door iets te vertellen over de bijzondere samenkomst van deze avond: het oudste Nederlandse orkest speelt muziek van het jongste  medium.

Vervolgens kondigt hij de eerste twee games aan waarvan muziek gespeeld zal worden, te beginnen met Heart of Darkness. Een gepast begin, want waar vroege games het qua soundtrack met 8-bit bliepjes moesten doen, was Heart of Darkness de eerste game met een georkestreerde soundtrack. De soundtrack werd gecomponeerd door Bruce Broughton en voor vanavond werd de suite van de game opgevoerd. Hoewel ik zelf toe moet geven dat ik niet bekend ben met de platformer uit 1998, vormde het stuk een mooi begin van de avond.

Vervolgens was de beurt aan Destiny. Een soundtrack die voor Ismail zelf een emotionele lading heeft, omdat hij door zijn vriendin in de game ten huwelijk werd gevraagd. De muziek werd dan ook op zijn eigen bruiloft gedraaid. Van de Destiny soundtrack werd Symphony nr. 6 gespeeld en hoewel ik zelf toch best wat Destiny heb gespeeld, riep het vertolkte stuk niet direct veel herkenning bij me op. Desalniettemin was het prachtig uitgevoerd en de zelfverklaarde Destiny-fanboys die naast mij zaten, waren duidelijk in hun nopjes.

Bombastisch en ingetogen

Na deze uitvoeringen van Heart of Darkness en Destiny nam Ismail opnieuw het woord, om aan te kondigen dat het volgende blok zou bestaan uit een contrast tussen de bombastische muziek van de grote blockbustergames en de vaak meer ingetogen muziek van kleinere indiegames. Dit contrast kwam goed tot uiting in de vertolkte muziekstukken.

Een van mijn persoonlijke hoogtepunten van de avond bestond vooral in de uitvoering van het bombastische blockbusterstuk. Daarbij was namelijk gekozen voor het prachtige Dragonborn-thema uit The Elder Scrolls V: Skyrim, gecomponeerd door Jeremy Soule. Zodra de eerste tonen van het bekende thema gespeeld werden, vormde zich een collectieve glimlach op de gezichten van de aanwezigen en stond bij ondergetekende het kippenvel op de armen. De partijen van het mannenkoor uit het oorspronkelijke nummer werden op een prachtige manier opgevangen door de strijkers en blazers van het orkest.

Dit bombastische hoogtepunt werd gevolgd door nummers uit de soundtracks van indiegames Abzû en Everybody’s Gone to the Rapture. De ingetogen, opbouwende muziek van deze games vormde een welkom contrast met het opzwepende Dragonborn-thema. Hoewel ik moet bekennen beide games niet gespeeld te hebben, nodigden de soundtracks me zeker uit ze eens te proberen.

Interactieve muziek

Vervolgens nam Ismail weer het woord. Voor het volgende blok legde hij de nadruk op de moeilijkheden van het componeren van gamemuziek. Waar je bij films muziek componeert voor een vaststaande sequentie van gebeurtenissen, heb je als componist van gamemuziek te maken met eigenwijze gamers. Gamemuziek moet daarom interactief zijn en reageren op wat de spelers doen.

Dit is bij uitstek het geval bij eerstvolgende game waarvan een nummer van de soundtrack werd gespeeld: Journey. In deze game reageert de muziek op wat je als speler aan het doen bent, waardoor het volgens Ismail nog een hele kluif was om het geheel om te zetten naar een statisch muziekstuk. Om het nummer ‘I was born for this’ uit de Journey-soundtrack te vertolken, werd ook sopraanzangeres Julie Elven op het podium uitgenodigd. Dat de uitvoering van het nummer wederom voor een hoogtepunt zorgde, bleek wel uit het feit dat het nummer op weg terug naar de trein nog luidkeels gezongen werd door mijn medeconcertbezoekers.

Daarna volgden twee nummers uit de soundtrack van Assassin’s Creed: Syndicate, namelijk ‘Waltzing on Rooftops and Cobblestones’ en ‘Top Hats and Sword Canes’. Beide nummers roepen meteen de sfeer op van Victoriaans Londen, met het sinistere randje van het zijn van een huurmoordenaar. De stukken werden overigens beiden gecomponeerd door Austin Wintory, die ook de eerder gespeelde muziek van Abzû en Journey componeerde. Tot slot was er in dit blok nog ruimte voor de soundtrack van The Witcher 3. Het themanummer van Geralt of Rivia werd gespeeld, waarin duidelijk de Slavische tonen tot uiting komen die CD Projekt Red ook aan de Witcher games mee heeft gegeven,.

Guerilla Games

Het laatste deel van het concert stond in het teken van de ontwikkelaar die Nederland het afgelopen jaar in één klap op de kaart heeft gezet in de gamewereld: Guerilla Games. Nadat Ismail een korte geschiedenisles gegeven heeft over het ontstaan van de studio, werd eerst een nummer gespeeld van de serie waar Guerilla bekend mee werd: Killzone. De hoopvolle tonen van ‘And Ever We Fight’ on uit Killzone 3 waren dan ook een erg mooi en gepast begin van dit deel van het concert.

Vervolgens mocht Julie Elven het podium opnieuw betreden voor de vertolking van de soundtrack van Horizon Zero Dawn. Haar aanwezigheid hierbij was extra bijzonder, omdat zij de zangeres is die de zangpartijen op de soundtrack van Horizon Zero Dawn heeft ingezongen. De uitvoeringen van ‘Aloy’s Theme’ en ‘Victory met Elven’ met zang vormden wederom een hoogtepunt van de avond. Componist Joris de Man had de twee nummers uit zijn soundtrack speciaal voor deze avond bewerkt, zodat ze nog beter uitgevoerd konden worden door een symfonieorkest, en dat heeft zeker zijn vruchten afgeworpen!

Voor herhaling vatbaar

Voordat het concert helemaal voorbij was, besloten dirigent Etienne Siebens en het orkest nog een laatste nummer ten gehore te brengen. Hierbij raakte ik als verslaggever enigszins in verlegenheid, want hoe bekend dit nummer me ook in de oren klonk: het lukte me niet om het te plaatsen. Na het nodige zoek en speurwerk ben ik er inmiddels achter dat het Inon Zur’s Fall Out-thema betrof, een mooie afsluiter van de avond.

Al met al was het Game Music-concert zeer geslaagd.  De combinatie van bombastische soundtracks van grote bekende games met ingetogen indiegames werkte zeer goed en de aanwezigheid van zangeres Julie Elven was de kers op de taart. Grote complimenten aan het Noord Nederlands Orkest voor de prachtige uitvoering, maar ook zeker voor de keuze om gamemuziek te spelen. De goed gevulde Grote Zaal van TivoliVredenburg is hopelijk een goede aanleiding voor het orkest om nog eens vaker gamemuziek ten gehore te brengen.