Foxhole

Na een half uur schietend in een greppel te hebben gelegen, heeft onze kant eindelijk The Spine te pakken. Toch klinkt er geen gejuich of geklap, want we weten allemaal dat het echte werk nu pas begint: het werk der logistiek.

Foxhole wordt beschreven als een liefdeskind van Company of Heroes en EVE Online en dat zit er inderdaad niet ver naast. Indie developer Clapfoot heeft het anno 2017 voor elkaar gekregen een originele insteek voor een Tweede Wereldoorlog-game te vinden. De game is nog in vroegtijdige toegang en allesbehalve af, maar ook veelbelovend en origineel.

Op naar het front

Foxhole hanteert een aardig no-nonsense beleid en dus word je zonder al teveel uitleg de oorlog in gestuurd. Je mag nog net een kant kiezen, maar enige vorm van character customization, specialisatie of load-out kiezen is er niet bij. Dat dit bijdraagt aan het gevoel van een klein tandwieltje in een groot raderwerk van oorlogstuig, blijkt later pas.

Ik ben in ieder geval klaar om mijn leven te geven en haal na het spawnen in een dorpje het nodige wapentuig op. Een geweer met genoeg munitie om een heel bataljon van kant te maken, wat granaten en een pistool voor als de zaken echt penibel worden. Tot de tanden gewapend beweeg ik me naar wat ik denk dat het front is en ik nestel mezelf achter een stapel zandzakken.

Er gebeurt vervolgens tien minuten niets, waardoor ik genoeg tijd heb om de chat eens rustig te lezen. Via de communicatie tussen andere spelers begrijp ik dat het menens is bij een brug niet ver van mijn locatie en ik storm eropaf. Ik hoor geknal van geweren, pistolen en een incidentele brul van grof geschut. Nog voor ik zie waar het geluid bij hoort, vliegt mijn kleine mannetje door het gras en ben ik dood. Later begrijp ik dat ik in de valkuil ben gevallen waar elke nieuwe Foxhole-speler mee te maken krijgt: namelijk denken dat deze game om schieten draait.

Productieketting

Wanneer je enkel (first-person) shooters speelt, dan krijg je al snel de indruk dat oorlogen worden gewonnen door zoveel mogelijk te schieten. Ben je een RTS-speler, dan weet je dat je hier en daar ook aan wat base building moet doen en ervoor moet zorgen dat iedereen over wat basale bevoorrading beschikt. Veteranen in Foxhole weten dat de oorlog niet met lood wordt gewonnen, maar achter de linies in de logistiek.

De geweren en kogels die ik in mijn eerste leven als soldaat uit het depot haal, zijn namelijk niet uit de lucht komen vallen. Deze moeten gefabriceerd worden in fabrieken uit materialen die weer gefabriceerd worden in andere fabrieken, die op hun beurt weer ruwe materialen nodig hebben die te vinden zijn op de map.

Deze ketting moet zorgvuldig worden opgezet op het moment dat er een nieuwe oorlog in Foxhole begint en vervolgens in stand gehouden wordt. Dit maakt dat verstandige spelers binnen de kortste keren samenwerken en via de chat en voice chat met elkaar overleggen wat er moet gebeuren. Daarbij leer je al snel de halve gare nieuwelingen te negeren die het depot leegroven en doelloos in een vijandelijke hinderlaag lopen. Er moet geproduceerd worden en al die spullen moeten daarna zo snel mogelijk naar het front.

Promotie

Na mijn verspilling van kostbare wapens en munitie besluit ik me eerst maar een poosje aan het begin van de productielijn in te zetten. Dat betekent scrap verzamelen en deze in een van de vele trucks die rondrijden te laden. Al snel ontmoet ik bij het mijnen en inladen Sergeant Dallas. Hij leidt een logistics squad en hij zet me aan het werk. Ik ben meer dan een half uur achter elkaar op hopen schroot aan het inslaan en elke keer als ik het bijna zat begin te worden, komt Dallas aangereden om me aan te sporen te blijven mijnen.

Na drie kwartier doelloos mijnen komt Dallas me halen, er zijn inmiddels andere mijnwerkers bijgekomen en hij heeft een extra chauffeur nodig. Ik krijg de sleutels van zijn truck en ben vanaf dat moment verantwoordelijk voor het afvoeren van de materialen naar de fabriek en ze na verwerking af te leveren aan het front. Ik doe een oproep in de chat naar waar er behoefte is aan materialen en er zijn meteen drie commandanten die hun virtuele vinger opsteken.

Ik kies het punt waar ik een uur eerder voor het eerst het leven liet en zie dat het dorp volledig is getransformeerd. Waar de manschappen eerst nog moesten schuilen in kapotgeschoten huizen en ondiepe greppels, liggen nu schuttersputjes, een bescheiden bunker en verdedigingswallen. Ik meld me bij de commandant die meteen zijn squad oproept. We laden de truck uit en elke soldaat bedankt me persoonlijk via voice chat voor de materialen, waarna de constructiewerkzaamheden hervat worden. Het zal nog wel even duren voor ik promotie maak van logistiek naar constructie, maar het is meteen duidelijk hoe nuttig mijn verzamel- en transportwerk is.

Bij de gratie van een gezonde community

Foxhole is geen massale MMO als EVE Online, maar heeft wel dezelfde essentie: je bent maar één individu tussen tientallen spelers, maar kunt veel invloed uitoefenen met welke rol je ook kiest. Of het nu het verzamelen van resources is, het besturen van vrachtwagens of het bouwen van de verdediging, het moet allemaal gebeuren anders verlies je de oorlog al bij voorbaat. Gelukkig krijg je ruim de tijd om je team te organiseren, want een potje in Foxhole duurt gerust een dag of twintig.

Het fijne aan de servers waar ik tot nu toe op heb gespeeld, is dat de 60 mensen in elk team dit beseffen en hun rol tot in perfectie willen uitvoeren. Nog veel belangrijker: ze waarderen elke bijdrage en begrijpen dat het verzamelen van scrap net zo waardevol is als het veroveren van een brug.

Foxhole kan een groot succes worden, maar wel bij de gratie van de community. Zolang spelers zich open en positief opstellen naar elkaar, gaat er menige oorlog met veel plezier gevochten worden.