Misschien dat veel mensen het niet doorhebben, maar Firstlook bestaat alweer een paar jaar. De eerste paar keer dat het georganiseerd werd, was het onder de naam Gameplay, waarvan de eerste editie plaatsvond in 2006. Ik was een jaar later aanwezig en vond dat het niet zo veel voorstelde. Er was niet veel te zien en de twee games die interessant genoeg waren om te spelen hadden een gigantische rij op de stand waardoor het niet de moeite waard was om te gaan. Het was destijds goed te merken dat de organisatie met de Gameplay een bepaald publiek probeerde aan te spreken. Het publiek van jongemannen tussen de twaalf en de achttien jaar oud. Sindsdien gaat de Gameplay onder een andere naam, maar lijkt er niet veel veranderd te zijn. In 2013 besloot ik weer een poging te wagen en de beurs te bezoeken. Het was naar mijn mening stukken beter geregeld, maar liet nog steeds veel steken vallen. Kon de editie van 2015 mij wel imponeren?

Ik heb gemerkt dat ik ten opzichte van vele andere bezoekers van de beurs enigszins bevoorrecht was. In augustus heb ik bijna elke vierkante centimeter van de gamescom uitgeplozen. Een beurs in Duitsland die letterlijk tien tot twaalf keer zo groot is als Firstlook. Daar was veel meer te beleven en meer om te zien. Niet dat dit evenement daar iets aan kon doen, laat staan dat ik het Firstlook aanreken, maar het vormde voor mij een herhalingsoefening. Niet alleen waren dezelfde games te zien als in Duitsland, in bijna alle gevallen waren het dezelfde demo’s en stond exact dezelfde stand in Utrecht. Voor mij persoonlijk betekende dit dat ik in no-time was uitgekeken. Ik had het immers twee maanden geleden al gezien. Daarom vond ik het lastig om mijzelf in de mindset te plaatsen van iemand die dit allemaal voor het eerst ziet. En als ik dat doe…denk ik dat ik nog steeds niet onder de indruk van Firstlook 2015 zou zijn.

Dit jaar is er geprobeerd om de bezoeker meer te bieden. Naast de gebruikelijke nieuwe games en verschillende wachtrij-simulatoren die op de vloer te vinden waren, kon je als bezoeker je geld spenderen bij de verschillende shops en kramen, kon je wat competitieve potjes aanschouwen van bijvoorbeeld League of Legends-teams en kon je nieuwe hardware checken. En toch voelde het karig aan. Dat gezegd, een entreekaartje kostte maar vijftien euro, dus op zich krijg je wel waar voor je geld. Maar het had zoveel meer kunnen zijn. Het is misschien niet de schuld van de organisatie, maar een aantal ontwikkelaars, uitgevers en games schitterden door afwezigheid. Misschien vonden zij het niet de moeite waard om zich in de schijnwerpers te zetten van een beurs in de Benelux. Toegegeven, de Benelux is geen wereldtoneel, maar tussen Nederland en België alleen al heb je miljoenen potentiële klanten. Wat promotie onder de mensen die de beurs bezoeken kan geen kwalijke zaak zijn.

Zelfs met het geringe aantal aan standhouders voelde het nog karig aan. Er was niemand die écht groot uitpakte en zichzelf flink in de kijker probeerde te zetten. Sony had by far de grootste stand, maar dat was omdat Sony de games van vele andere uitgevers en ontwikkelaars huisvestte. Ik weet niet wie had bepaald hoeveel ruimte elke game zou krijgen, maar er zijn grove inschattingsfouten gemaakt. Games zoals Street Fighter 5 en FIFA waren speelbaar, maar hadden weinig pods en ruimte toegewezen. Het was continu dringen en ellenlang wachten op een beurt, terwijl The Nathan Drake Collection (een collectie van drie games die al jarenlang beschikbaar zijn voor de PlayStation 3) veel ruimte had gekregen en er maar mondjesmaat mensen te vinden waren. Dat dit niet voor alles gold was wel te merken bij Destiny. De grootste ruimte op de stand van Sony was gereserveerd voor het maand-oude Destiny: The Taken King en daar hing men met de benen buiten.

Andere plekken waren niet veel beter: de Microsoft–stand was vreemd ingedeeld, had weinig games en nog minder pods voor de mensen om te spelen. Dit resulteerde in lange rijen voor een relatief korte speelsessie. Een van de meest populaire titels was zonder twijfel Rock Band 4, maar had maar één stand en ten alle tijden een rij van minstens veertig man. Dat terwijl direct naast de stand een loze, ongebruikte ruimte was om nog een podium neer te zetten. Wellicht was de reden dat er een grote ruimte was afgezet voor mensen die live-matches van League of Legends wilden kijken en de extra ruimte voor de handelaren juist gedaan om te verhullen hoe weinig games er eigenlijk te zien en te spelen waren.

Het is oneerlijk om Firstlook te vergelijken met een show als de Tokyo Game Show of de E3. Het is een evenement voor de consument, net als de gamescom in Duitsland. Maar zelfs dan voelt het vergelijken tussen de twee oneerlijk aan. Een dergelijke show voor de consument is misschien niet haalbaar voor het relatief kleine Nederland (en België). We hebben er de accommodatie niet voor en als we die wel hebben volgt er een kip of het ei verhaal tussen de aanwezige mensen en de uitgevers. De uitgevers willen zich best massaal profileren op een evenement als dit, maar dan moeten er wel genoeg bezoekers zijn. Maar zonder veel grote namen om de mensen te lokken krijg je nooit veel bezoekers. Zoals het een jaar of tien geleden was, zoals het twee jaar geleden was en zoals het dit jaar weer was: de Firstlook is eigenlijk alleen leuk voor je kleinere broertje of zusje. Maar als je wat ouder bent realiseer je dat het evenement niet zo groot is, de demo’s die je speelt eigenlijk kliekjes zijn van voorgaande, grotere evenementen en dat het volk wat je omringt eigenlijk te jong is. Misschien is het gewoon niet anders.