Final Fantasy XIV: Stormblood

Final Fantasy XIV gaat alweer een aantal jaren mee. Een korte tijd geleden heb ik daarom een artikel geschreven over de huidige status van de MMO van Square Enix. Square Enix blijft innoveren en de game uitbreiden, in dit geval met de tweede expansion van de MMO: Final Fantasy XIV: Stormblood. De expansion brengt een aantal nieuwe aspecten met zich mee en verandert een aantal ‘standaard’ opties in de game, maar is dit genoeg om de naam expansion te kunnen dragen?

Nu je dit artikel leest, zul je je wel afvragen: “Deze expansion is nu toch al meer dan twee weken uit? Waarom komt er nu pas een review?” Daar zal ik maar meteen antwoord op geven: Final Fantasy XIV: Stormblood voegt aardig wat content toe aan de game. Zoals ook bij Heavensward het geval was, zul je om de expansion te kunnen spelen allereerst alle Main Story Quests moeten spelen tot het begin van Stormblood. Natuurlijk had ik dit al gedaan, maar dan begint de expansion pas. De hoeveelheid content zorgt ervoor dat je dan toch wel even zoet bent met het verhaal, wat natuurlijk heel positief is. Je bent niet na twee dagen al door het verhaal heen. Daarnaast zijn er een hoop nieuwe dingen te proberen, dus dat had even tijd nodig.

De strijd om Ala Mhigo

Het verhaal van de expansion volgt Lyse, een van de oorspronkelijke bewoners van Ala Mhigo, lid van de Scions of the Seventh Dawn, waar jij als speler ook deel van uitmaakt, en zus van Yda, waarover ik om spoilers te voorkomen niet veel ga zeggen. Yda heeft Lyse op jonge leeftijd meegenomen, weg uit Ala Mhigo. Ala Mhigo werd overgenomen door Garlemald en hun vader, een van de leiders van de Ala Mhigan Resistance, werd vermoord. Stormblood brengt spelers terug naar Ala Mhigo om Lyse te helpen de stadstaat en het omliggende gebied weer terug te veroveren.

Via het verhaal word je door de verschillende nieuwe gebieden geloodsts, waarbij je ook kennismaakt met een aantal nieuwe karakters en omgevingen. Zoals we dat van Square Enix gewend zijn, is vrijwel meteen te zien welke karakters goed en welke slecht zijn, wat soms wel handig is door de hoeveelheid karakters die er op je scherm voorbij komen. Ook de nieuwe omgevingen zijn prachtig uitgewerkt; zo ga je op het ene moment van een prachtig gebied met groen gras en een strakblauwe lucht in de Azim Steppe naar een rotsachtiger, misschien zelfs grauwer gebied in The Lochs. Daarnaast maak je ook kennis met nieuwe steden, Rhalgr’s Reach en Kugane, waarbij deze laatste een vrij uniek Aziatisch uiterlijk heeft vergeleken met de andere steden in de game en die variatie is natuurlijk mooi om te zien.

Duties en bazen

Naast deze relatief rustige omgevingen zijn er natuurlijk ook een aantal Duties (dungeons) en Raids toegevoegd aan de game. Over het algemeen zijn deze goed van opzet. Je moet hier en daar opletten voor wat nieuwe mechanics, maar over het algemeen is het vooral wat we van Duties gewend zijn. De nieuwe Primals (de grote bazen) daarentegen zijn zeker de moeite waard. Deze hebben een heel eigen karakter, ondanks dat ze in verhouding tot andere Primals niet heel gevaarlijk zijn. De community heeft al laten weten dat ze dit jammer vinden, maar persoonlijk denk ik dat gamers de verschillende mechanics van de grote bazen makkelijker oppikken. Hier ligt dan ook wel een uitdaging voor Square Enix: probeer hier meer variatie in aan te brengen, want deze Primals maken deel uit van het verhaal en zouden dus wel iets imposanter mogen zijn.

Om even terug te komen op deze verlate review: een paar dagen geleden is de nieuwe Raid vrijgegeven, Omega: Deltascape. Deze raid is gemaakt voor acht spelers en bestaat uit vier grote boss fights. Nu heb je net gelezen dat Square iets beter haar best mag doen op het ontwikkelen van bazen en dat hebben ze hier duidelijk wel gedaan. De bazen hebben allemaal unieke mechanics, sommige natuurlijk makkelijker dan andere. Zo is er een baas die gebruikmaakt van zwaartekracht, waardoor spelers zich op twee hoogtes in de arena kunnen bevinden. De baas, Catastrophe, heeft verschillende aanvallen die óf de bovenste laag raakt, óf de onderste laag raakt, of gewoon allebei. Vooral dit laatste is natuurlijk vervelend, maar er zijn safe spots. Deze zijn alleen lastig te zien door alle overlappende indicatoren van waar de aanval zal raken. Een andere baas, Halicarnassus, maakt juist gebruik van de vloer van de arena, waarbij de verschillende rollen op verschillende plaatsen moeten gaan staan om niet geraakt te worden. Ook leuk is dat deze baas halverwege even pauze neemt en je met je team een puzzel moet oplossen. Apart, maar dat past wel weer bij de baas.

Zwemmen met nieuwe classes

In Heavensward werd een nieuwe mechanic toegevoegd aan de game: vliegen. Met bepaalde mounts werd het mogelijk om het luchtruim te verkennen in bepaalde gebieden, waarvoor natuurlijk eerst geleerd moest worden hoe de wind in dat gebied zich gedraagt. In Stormblood is ook een nieuwe mechanic toegevoegd: zwemmen. Ik kan me voorstellen dat dit niet heel spectaculair klinkt, vooral vergeleken met het vliegen, en eerlijk gezegd is het dat ook niet. Na het doen van een aantal missies krijg je de mogelijkheid om onderwater op zoek te gaan naar verschillende items die je nodig hebt voor quests. Hierbij kun je met je mounts die kunnen vliegen ook zwemmen, via een of andere magische spreuk. Op zich natuurlijk geen verkeerd idee, maar in principe vlieg je dus gewoon, terwijl je water graphics om je heen hebt. Een beetje jammer naar mijn idee. Ook kun je onderwater niet vechten, behalve in specifieke gebieden, dus je weet dat er eigenlijk geen gevaar is. Wel komt het gevoel dat je onderwater bent goed over: hoe dieper je onderwater gaat, hoe donkerder alles wordt en dat kan soms best claustrofobisch werken.

Natuurlijk kunnen er bij een expansion geen nieuwe classes ontbreken. Als eerste is de class toegevoegd waar waarschijnlijk het meeste om gevraagd is: de Red Mage, een van de meest bekende classes uit de Final Fantasy-serie en een meester van zowel Black als White Magic. De Red Mage speelt als zowel een caster en een melee class, waarbij je door speciale skills blijft wisselen tussen de twee en dat is dan ook de bedoeling. Hierbij moet je ook opletten dat je een goede balans blijft houden tussen je White en Black mana, die verkregen worden met specifieke skills. Kun je de balans vasthouden, dan worden sommige skills sterker. Lukt dit je niet, dan zal dat niet gebeuren en zul je dus minder schade kunnen toebrengen. Al met al zit de class goed in elkaar en voelt niets extreem zwak of sterk aan.

Naast de Red Mage is ook de Samurai toegevoegd. De Samurai speelt als een close range melee class. Zelfs met een aantal andere classes die die rol vervullen, speelt de Samurai door twee core mechanics een stuk anders. Allereerst is er de Sen Gauge. Deze Sen Gauge bestaat uit drie Sen effecten: Setsu, Getsu en Ka. Afhankelijk van de hoeveelheid gevulde Sen krijg je een andere aanval, wat het belangrijk maakt hier rekening mee te houden. Daarnaast is er de Kenki Gauge. Deze Kenki Gauge vult zich naarmate je meer aanvallen doet en kan gebruik worden om extreem sterke aanvallen te gebruiken. De combinatie van deze twee Gauges maakt het dat je goed in de gaten moet houden welke abilities je gebruikt en kun je dus niet zomaar abilities spammen, wat natuurlijk een groot pluspunt is.

Zoals wel vaker in mijn artikelen over Final Fantasy XIV naar voren komt, is dat ik hier de meest belangrijke zaken heb toegelicht. Hiernaast zijn er ongelofelijk veel kleine dingen aangepast, zoals de verhoogde level cap, een grotere inventory, een groot aantal aangepast skills en ga zo maar door.