Extinction

Hier ver vandaan is een wereld die ooit bevolkt was door mensen, maar nu doorlopen met hun bloed. De tijden van achteloos zijn, zijn veranderd in een strijd voor bestaansrecht. Wij als mens zijn slechts mieren voor de giganten die ons zonder ommekeer vertrappelen.

Vandaag op 10 april 2018 wordt Extinction uitgebracht door Iron Galaxy Studios. Hoewel Iron Galaxy aan veel grote games heeft gewerkt zoals Batman Arkham Knight, Deadpool en Bioshock infinite als technisch consultant, is dit hun eerste eigen game. Hebben ze hun consulteringservaringen weten te gebruiken om een sterke game neer te zetten?

Een laatste hoop

In Extinction kijk je mee over de schouder van Avil, de laatste van de prestigieuze orde van de Sentinels. In de volksmond worden de Sentinels omschreven als helden en beschermers tegen de boosaardige, alles vernielende Ravenii. Met hun vaardigheden en magische zwaarden kunnen de Sentinels de mensheid beschermen van het grote kwaad. De strijd is echter niet eenvoudig, want de Ravenii zijn ork-achtige reuzen die steden plat kunnen leggen met hun voetstappen.

De strijd woedt al generaties lang en de mensheid is aan de verliezende hand. Koninkrijk na koninkrijk viel onder de destructieve voet van de Ravenii, tot er nog maar één over bleef. Het koninkrijk van Koning Yerron ligt nu dus in de handen van Avil om beschermd te worden. Gelukkig staat Avil niet alleen voor deze grote taak, hij heeft namelijk hulp van zijn trouwe compagnon Xandra. Samen hebben zij misschien wel een kans om totale uitsterving van het menselijke ras te voorkomen.

Simpel van start

Het voorkomen van de menselijke uitsterving doe je door het verdedigen van steden, het veilig weg teleporteren van haar inwoners of het bevechten van de Ravenii die op je af komen. Dit zijn dan ook de drie missie typen die in de game zitten. Bij het beschermen van de steden moet je  er binnen een bepaalde tijdsduur voor zorgen dat wachttorens overeind blijven.

Het veilig teleporteren van de inwoners doe je door een groepje inwoners te zoeken die zich hebben verzameld rond een teleporteersteen en dan de E-knop ingedrukt te houden. Zorg echter dat je hier wat haast achter zet, want als je te langzaam te werk gaat, komen de inwoners om en is je missie verloren. De hoofdmode van de game is echter het afslachten van zoveel mogelijk Ravenii en dit staat dan ook centraal in nagenoeg elke missie die je speelt.

Het is aan jou de taak om als David deze Goliaten een kopje kleiner te maken door strategisch te werk te gaan. Je kunt ze tijdelijk stoppen door hun ledematen van hun lichaam te hakken, maar deze groeien na een korte tijd weer terug. Om daadwerkelijk een einde te maken aan de monsters moet je hun hoofd er afhakken.  Dit kan echter niet op elk willekeurig moment. Om dit te doen moet je zwaard volledig opgeladen zijn.

Het opladen van je zwaard doe je door het doorklieven van de bepantsering van de Ravenii, het verwijderen van hun ledematen en het beschermen van de inwoners. Heb je dit genoeg gedaan, dan kun je op de nek van de reus klimmen en een eind maken aan hun leven. Dit is in praktijk wat de game inhoudt. In totaal zijn er 31 missies die elk maximaal tien minuten duren en waarvan de aard consequent hetzelfde is.

Slaapverwekkend

Omdat je in de game praktisch zes uur lang dezelfde tien minuten herhaalt, voelt de game erg repetitief en wordt het geheel al snel bijzonder saai. Gelukkig is er nog sprake van het verhaal, maar deze is erg voorspelbaar en wordt op een uiterst non-interactieve manier overgebracht. Aan het begin van elke missie krijg je via chat-berichtjes een gesprek te lezen/horen tussen Avil en Koning Yerron of tussen Avil en Xandra. Hierdoor leer je over de span van zes uur meer over de wereld en wordt het verhaal verteld.

Daarnaast ziet de game er goed uit. Het heeft een unieke artstyle en de Ravenii zien er stuk voor stuk uniek uit. De een heeft een dikkere buik en is fel roodgekleurd, terwijl de andere er wat slungeliger uit ziet. Verder hebben de reuzen ook nog variabele bepantseringstypes op hun verschillende ledematen, wat de gevechten soms een beetje moeilijker maken. Althans, het omzeilen van de bepantsering wordt niet per se moeilijker, maar ze maken de zweverige controls meer schrijnend.

Avil moet namelijk via de ledematen naar boven rennen. Soms stopt hij hier echter met onverklaarbare reden voor en valt terug naar beneden. Andere keren lijkt hij vast te zitten in de zweterige oksel van zo’n gigant. Het zijn geen game-brekende problemen, maar het is wel een nieuwe bron van frustratie in een game die al stikt van de frustratiebronnen.

Er zijn dus een tal van problemen met Extinction en de positieve puntjes zijn zwaar in de minderheid. Aan de ene kant is er een limiet aan wat je kunt verwachten voor de eerste eigen game van een studio. Aan de andere kant is Iron Galaxy Studio op hun website zo prominent met het showcasen van alle grote, succesvolle games waar zij aan gewerkt schijnen te hebben, dat mijn verwachtingen voor deze game oneindig veel groter waren dan wat we hier voorgeschoteld krijgen.