Etherborn

Het mooie aan games is dat ze je voor even een compleet andere wereld kunnen laten beleven. Tegen muren op lopen? Geen probleem. Zwaartekracht die je naar boven trekt in plaats van naar beneden? Waarom niet! In puzzel-platformer Etherborn is het allemaal mogelijk. Je verkent een magische wereld vol puzzels, op zoek naar de stem die je roept en aanspoort om verder te gaan: “Follow my voice”.

In de vier jaar dat indiestudio Altered Matter aan Etherborn heeft gewerkt, heeft de game al meerdere prerelease-awards op zijn naam weten te zetten, onder andere voor beste indiegame en beste ontwerp. Dat schept natuurlijk hoge verwachtingen. Tijd dus om in het diepe te springen en te kijken of Etherborn deze verwachtingen waar kan maken.

Droomwereld

De wereld van Etherborn is werkelijk prachtig. De getekende omgevingen zijn nogal abstract, maar geven je juist door hun vaagheid en vele kleuren het gevoel dat je in een droomwereld bent beland. Je komt langs lichtgevende paddenstoelen, halfvergane tempels, brandende bamboestruiken en nog veel meer vreemde taferelen. Het ene level is rotsachtig, een ander is meer futuristisch en in een derde stromen rivieren alle kanten op, maar stuk voor stuk zien ze er wondermooi uit.

De mooie muziek en zang maken het geheel helemaal af. Elk level heeft een eigen soundtrack en daarmee ook een bijpassende sfeer. Zachte pianodeuntjes, gezongen stukken, strijkers en blazers: Etherborn heeft het allemaal. Dit draagt bij aan het gevoel dat je even helemaal in een andere wereld bent.

Spelen met de zwaartekracht

In die vreemde droomwereld werkt de zwaartekracht heel anders dan normaal. Als je via een opstapje tegen een muur op loopt, blijf je daar met je voeten aan plakken. De zwaartekracht werkt altijd in de richting van je voeten, ook al sta je eigenlijk zijwaarts of op z’n kop. Dit betekent ook dat je de diepte in gezogen wordt als je zomaar ergens van een randje af loopt. Meestal knal je dan met een doffe klap tegen een muur aan en moet je opnieuw beginnen, maar soms ontdek je juist een nieuw onderdeel van het level.

Dit nieuwe idee van zwaartekracht zorgt ervoor dat je op een andere manier gaat nadenken. Je begint een level steeds meer te doorgronden en het grote plaatje in 3D te zien. Om het einde van het level te bereiken moet je onder andere kristallen verzamelen en die op schakelaars plaatsen, waardoor er iets in het level verandert. Zo kan het zijn dat er een brug naar een volgende puzzel ontstaat, maar ook dat er een heel nieuw onderdeel op het level wordt geplakt. Omdat je van tevoren niet weet wat er gaat gebeuren, blijven de puzzels verrassend.

Waar gaat dit helemaal over?

Elke keer dat je een level hebt afgerond, word je beloond voor je puzzelinspanningen met een nieuw stukje verhaal. De stem vertelt je over de mens, zijn geboorte, geschiedenis en gevoelens. “Alle angst die je voelt is er altijd al geweest.” “De mens is klein. Wat hij het meeste vreest, heeft hij gereduceerd tot taal.” Waar dat allemaal op slaat? Ik heb werkelijk geen idee.

Maar maakt dat echt uit? De vage filosofische bespiegelingen passen perfect bij de onwerkelijke sfeer die Etherborn neerzet. Ze zijn leuk ter afwisseling en ook al kun je er geen chocola van maken, ze zijn nooit zo langdradig dat het frustrerend wordt. Etherborn speel je niet voor het verhaal, maar voor de sfeer en om lekker te puzzelen.

Kort maar krachtig

Eerst gaat dit puzzelen nog redelijk makkelijk, maar naarmate het spel vordert, wordt het wel echt een uitdaging. Ik heb twee keer flink vastgezeten, maar even pauze of gewoon een beetje aanrommelen en je komt er ook wel weer uit. Daarom was ik ook zo teleurgesteld dat het spel maar vijf levels bevat. Ik was net zo lekker bezig! Er is nog wel een New Game+-optie, waarbij de kristallen in dezelfde levels op lastigere locaties liggen. Dat is leuk, maar eigenlijk had ik gewoon nog wel minstens vijf andere levels willen spelen. Nu ben je er in drie tot vier uur wel doorheen.

De vijf levels die er zijn, zijn wel goed neergezet en ontzettend ingenieus gemaakt. Bij vlagen deden ze me zelfs denken aan het prachtige Ori and the Blind Forest. Dat niveau haalt Etherborn echter niet. Daarvoor is het verhaal te vaag, ontwikkelt de hoofdpersoon zich te weinig (lees: niet) en zit er te weinig afwisseling in de gameplay. Toch heb ik erg genoten van de puzzels en zou ik het helemaal niet erg vinden als Altered Matter nog een paar extra levels uitbrengt. Graag zelfs!