Voor iedere nieuwe game die tegenwoordig wordt aangekondigd, lijkt er ook een episodische game te verschijnen. Heer en meester van het genre blijft natuurlijk Telltale Games, maar ook andere ontwikkelaars wagen zich er steeds vaker aan. Maar is het wel de oplossing waar de gamer op zit te wachten, of is het enkel een wanhoopsdaad van ontwikkelaars om zichzelf meer tijd te gunnen tijdens de ontwikkeling? We hebben de vraag neergelegd bij het team voor een Rondje Redactie.

Er zijn al heel veel jaren voorbij gegaan waarin ik heel veel heb gegamed en in die tijd zijn er ook een aantal dingen in de industrie gebeurd waardoor mijn vertrouwen in ontwikkelaars en uitgevers niet zo groot meer is als vroeger. Kapotte games, mislukte releases of games die niet brachten wat werd beloofd hebben hier aan bijgedragen. Alleen al om dat gebrek aan vertrouwen vind ik episodische games een gevaarlijke gok als consument. Meestal worden de eerste twee ‘afleveringen’ uitgebreid behandeld in de media en alles wat erop volgt, is een verrassing. Hetzelfde geldt trouwens ook voor de meeste Season Passes, maar dat is een heel ander verhaal.

Wat ik bedoel te zeggen is dat je nooit zeker weet of je waar voor je geld krijgt en dat is bij een game als bijvoorbeeld Hitman, waar je toch zestig euro voor aftikt, een behoorlijk dure gok voor de gemiddelde gamer. Ook is lang niet elke game geschikt voor een episodische benadering, want ik moet er niet aan denken dat ik net lekker met The Witcher 3 of Dragon Age: Inquisition bezig ben en ineens abrupt de game stopt omdat je moet wachten op een nieuwe aflevering. De enige studio die wegkomt met episodische games is Telltale. Vrijwel al hun games, ook mijn persoonlijke favoriet Tales of the Borderlands, zijn op zo’n manier gemaakt dat het niet meer dan logisch voelt dat je moet wachten op de volgende aflevering. Buiten deze uitzondering zie ik liever alle games in hun geheel verschijnen, want ik ben niet zo’n geduldig type.

De laatste tijd worden we zo’n beetje doodgegooid met episodische games. Of het nu point-and-click adventures zijn zoals Sam and Max, of titels als Resident Evil en Hitman. Je kan het zo vreemd niet verzinnen, of het wordt tegenwoordig in losse afleveringen uitgeleverd. Op zich vind ik het geen probleem dat ontwikkelaars de keuze maken om titels in een dergelijke vorm uit te brengen, maar het moet wel een logische keuze zijn. Het moet een game zijn die je niet in langere stukken hoeft te spelen, of een game zijn waarbij het verhaal dit toelaat.

Vooral bij grote franchises zoals Resident Evil en Hitman zet ik dan ook grote vraagtekens. Dit zijn games die je wilt doorspelen, die je niet voor twee uur wilt spelen om dan weer twee maanden te moeten wachten. Games waarin de actie centraal staat moeten de actie blijven bieden. De keuze die IO Interactive dan ook heeft gemaakt om het in losse delen uit te brengen, kan ik maar niet begrijpen. Spelers links en rechts klagen steen en been dat ze zich maar een paar uurtjes kunnen vermaken met een game waar al ruim een jaar naar wordt toegewerkt, simpelweg om nu weer een paar weken te moeten wachten tot ze weer kunnen spelen. Dan kan je nog zo veel replayability hebben als game, dat is gewoon iets wat je niet goed kan praten.

Door de jaren heen is Telltale zo’n beetje heer en meester geworden in het uitbrengen van games in delen zonder dat de games kwaliteit ervoor in hebben moeten leveren. Maar op een enkele uitzondering daargelaten (Valve met Half-Life en Square Enix met Life is Strange) zijn er weinig andere grote series die het format hebben overgenomen. Waarom zou het zijn? Het format van een “seizoen” zoals bij een tv-serie kan erg verslavend werken. Als de speler nu eenmaal in de game is geïnteresseerd, wil hij natuurlijk weten hoe het af gaat lopen en “moet” hij nu eenmaal de rest kopen om daar achter te komen.

Het format heeft ook andere voordelen: je hoeft geen drie jaar te wachten op een vervolg en zoals in het geval van The Walking Dead van Telltale (dat aan het einde van dit jaar aan het derde seizoen begint) zou je in principe de game oneindig lang door kunnen laten gaan. Daar komt ook nog eens bij dat de keuzes die spelers in het eerste seizoen maakten, nog stééds van invloed kunnen zijn op de gebeurtenissen van seizoen drie. Daardoor kan de playthrough van bijna iedere speler anders lopen. Het grote nadeel aan het format? Je speelt twee, drie uurtjes en net wanneer je er lekker in zit, is de aflevering alweer afgelopen en moet je wachten op de rest. Net als je favoriete tv-serie.

Je kunt veel zeggen over episodische content, maar het is zeker geen geval van ‘je bent voor of je bent tegen’. Episodes hebben voor- en nadelen. Of het succesvol is, hangt af van het type game, de tijd die er tussen episodes zit en natuurlijk de fanbase van een game of gameserie. Ik heb zelf nauwelijks Telltale-games gespeeld, maar ik weet wel dat het games zijn waarin het verhaal een belangrijke rol speelt. Zulk soort games lenen zich ideaal voor episodes, omdat je gamers kunt confronteren met een cliffhanger of een spannende (onverwachte) wending in het verhaal. Een enorm verschil met Hitman, waarvan het nieuwste deel ook episodisch wordt uitgebracht. In tegenstelling tot Telltale-games draait Hitman veel minder om het verhaal, en juist meer om de vrijheid die je hebt om missies te voltooien.

Wat mij betreft is episodische content zeer geschikt voor episodische releases. Je kunt het vergelijken met een televisieserie of een boekenserie. Bij een goed verhaal wil je weten hoe het verder gaat of afloopt. Met episodische content kun je de spanningsboog rekken, hoewel je natuurlijk ook een punt bereikt waarbij een serie wordt uitgemolken. Voordeel is dat je uit het verhaal kan stappen, zonder al teveel geld in een game te investeren. Ook kun je uitkijken naar nieuwe content, waardoor de levensduur van een game aanzienlijk kan worden verlengd. Vraag is of het verhaal ook in één volledige game gestopt had kunnen worden, of dat je te maken hebt met echte uitbreidingen.