Endless Space 2

Wie bekend is met de Endless-games, heeft vast allerlei verwachtingen bij Endless Space 2. Voor mij geldt dat niet. Dit is namelijk de eerste Endless-game die ik ooit voor mijn neus heb gehad. Ik had daardoor dus de unieke positie om zonder verwachtingen deze wereld te betreden. Wat ik alvast kan verklappen, is dat ik niet teleurgesteld ben wedergekeerd.

Endless Space 2 is het jongste lid van de Endless-serie van Amplitude Studios en is uitgegeven door Iceberg Interactive. Endless-games zijn hét voorbeeld van games uit het 4X-genre, waarin de X-en staan voor eXplore, eXpand, eXploit, en eXterminate. Het zijn strategiespellen die in beurten gaan, om zodoende het type bordspel waarop ze gebaseerd zijn te simuleren. Zoals de naam al verraadt, gaat het in 4X-games om het ontdekken van nieuw gebied, het uitbreiden van jouw grondgebied, het exploiteren van grondstoffen en het vernietigen van eventuele tegenstand. Dit zijn dan ook precies de belangrijkste elementen en die zijn allemaal terug te vinden in Endless Space 2.

Je eigen intergalactische rijk

In Endless Space 2 is het de bedoeling dat je met één van de acht mogelijke facties een netwerk van intergalactische koloniën opbouwt in het melkwegstelsel waar je je bevindt. Elk van deze facties heeft zo z’n voordelen. Zo krijgen de Sophon flinke bonussen op wetenschap, terwijl de vreedzame Unfallen zich beter lenen voor religie.  Tijdens een game bevind je je dus in een melkwegstelsel samen met maximaal zeven andere facties. Je spawnt op een willekeurige plek, krijgt een enkel planetenstelsel toegewezen en vanuit daar ben je in principe vrij in hoe je verder speelt. Dit is dan ook waar de game mij bijna kwijt was: hoewel de tutorial vrij overzichtelijk is en alles goed uitlegt, duurt het makkelijk een uur of vijf voordat je er doorheen bent. Want als er een ding is dat deze game is, dan is het wel complex.

Elk planetenstelsel kan verbeteringen, gebouwen of schepen produceren. Elke productie duurt dan weer een aantal beurten. Hoeveel beurten wordt bepaald door de productiekracht van het planetenstelsel. Je gehele rijk kan ook technologieën onderzoeken, waarmee je nieuwe verbeteringen, gebouwen en/of schepen vrijspeelt. Deze technologieën zijn er in vier categorieën: economy, empire development, technological development en military. Het is vervolgens ook de bedoeling dat je met een settler-schip je imperium uitbreidt naar andere andere planetenstelsels. Dit is natuurlijk onder de voorwaarde dat er een planeet in die andere stelsels is waarvoor je over de juiste technologie beschikt om die om te zetten tot een kolonie. Ook kun je binnen planetenstelsels waar je al een kolonie hebt, het koloniseren van een andere planeet toevoegen aan je productie-wachtrij. Dit alles wil je doen, omdat er allerlei grondstoffen te vinden zijn op andere planeten. Hoe meer planeten je bezit, hoe meer grondstoffen! Maar pas op: als je teveel grondstoffen bezit, worden je inwoners ongelukkig wegens overkolonisatie.

Het is namelijk ook van groot belang dat je je bevolking goed in de gaten houdt. Als die ongelukkig wordt, ontstaan er rellen, wat de productie van je planetenstelsels in de weg kan staan. Ook moet je rekening houden met hun politieke keuzes, want om de zoveel beurten vinden er verkiezingen plaats. Elke ontwikkeling die je bouwt in je planetenstelsels heeft een bepaalde invloed op welke politieke partij daar het meeste interesse in heeft. De politieke partijen zijn de ecologists, de scientists, de pacifist, de militarists, de industrialists en de religious. Je kunt als heer en meester van dit imperium jouw persoonlijke support uitspreken voor één van de partijen en die krijgen dan bij de verkiezingen een boost. Vervolgens is er nog de mogelijkheid tot diplomatie met andere spelers, of ze nu AI zijn of niet, en met zogenoemde minor civilizations. Deze zijn per definitie AI en kun je op verschillende manieren opnemen in je imperium. Ten slotte is er ook nog combat! Je kunt namelijk in oorlog raken met de andere spelers en dan heb je de mogelijkheid om hun planetenstelsels over te nemen. Ook moet je dan je eigen stelsels natuurlijk gaan verdedigen.

Duizelingwekkend verslavend

Als je hoofd een beetje begint te draaien na dit gelezen te hebben, dan is mijn doel bereikt. Dat is namelijk precies hoe de eerste paar uur Endless Space 2 aanvoelen voor iemand die niet gewend is aan dit soort games: duizelingwekkend. Maar na een uur of 5 met de tutorial geworsteld te hebben, was ik eindelijk klaar voor een normale game. Het duurt even en ik verloor op een paar punten bijna m’n geduld, maar uiteindelijk krijg je de game langzaamaan in de vingers. Hoewel de leercurve mij net te hoog is, bracht het gevoel de game op een gegeven moment echt door te krijgen me enorm veel voldoening.  Zoveel zelfs dat ik sommige avonden tot in de kleine uurtjes aan m’n beeld gekluisterd was en probeerde die felbegeerde planetenstelsels in de uithoeken van de melkweg te bemachtigen.

Victorie

Uiteindelijk wil je zo’n enorme pot Endless Space natuurlijk graag winnen. Dat kan op een zestal manieren. Bij een score victory win je als je de hoogste score hebt op de laatste beurt van de game (afhankelijk van hoe lang je game staat ingesteld in de game settings). Bij een supremacy victory win je als je de thuisplaneten van alle andere spelers hebt overgenomen. Een conquest victory krijg je als je een bepaald percentage van alle planetenstelsels in de map hebt overgenomen. Bij een science victory is het de bedoeling dat je van elke tak van je research de victory technology onderzoekt. Bij een economy victory moet je een bepaalde totale hoeveelheid Dust (het geld in de game) gegenereerd hebben. Ten slotte, bij een wonder victory moet je de zogenoemde victory wonders gebouwd hebben. Je kunt het spel dus spelen zoals je zelf wilt. Je kunt het jezelf makkelijk maken door op een victory te mikken die aansluit bij de sterke kanten van de factie die je speelt. Of je zet jezelf voor een uitdaging en gaat juist voor een victory die niet past bij de factie die je speelt. Deze victories lijken echter niet helemaal goed gebalanceerd te zijn: de economy victory lijkt enorm makkelijk te behalen te zijn, omdat het al vroeg in een pot makkelijk is om veel geld te verdienen. Dit is echter iets wat met een toekomstige patch opgelost zou kunnen worden.

Het oog (en oor) wil ook wat

Een volledig tactisch spel als dit zou natuurlijk prima kunnen bestaan uit een simpele kaart en een hoop menu’s. Gelukkig vond het team bij Amplitude Studios dat dit ook mooier kon. Je krijgt een prachtige weergave van het planetenstelsel waarin je je bevindt te zien. Elk stelsel ziet er prachtig uit, met alle planeten fantastisch weergegeven. Als je een planeet voor het eerst koloniseert, krijg je zelfs een mooi stukje geanimeerde concept art van het klimaat en de natuur op die planeet te zien. Ook zien alle schepen van alle facties er weer anders uit en kun je de gevechten volledig uitgebeeld bekijken, inclusief cinematografisch camerawerk! Als kers op dit alles zijn de muziek en het sound design werkelijk fantastisch. De muziek die je hoort, hangt vaak samen met wat er op dat moment aan de hand is in je rijk. Ben je in oorlog? Dan is de muziek veel actiever en dramatischer dan wanneer je een beetje met je eigen zaakjes bezig blijft. Ook maakt elke gebeurtenis en notificatie in-game z’n eigen geluidje, waardoor je, na de nodige oefening, direct weet wat er gebeurt en wat je eraan kunt doen. Ook zijn alle menu’s, voor alle verschillende dingen die je kunt doen, heel overzichtelijk. Zodra je er eenmaal de tijd in hebt gestoken het spel te leren, zul je niet snel meer in de war raken door onoverzichtelijke design. Dit is voor een game zo complex als Endless Space 2 zeker een knap staaltje werk te noemen.

Geduld is een schone zaak

Endless Space 2 lijkt zich misschien niet goed te lenen voor een multiplayer. Toch heeft de game dat wel. Hoewel ik zelf niet veel tijd in de multiplayer van deze game heb kunnen steken, is het kort gezegd vergelijkbaar met de gewone potjes te noemen. Langer gezegd heb je in de multiplayer niet te maken met onredelijke AI die raar reageert op jouw keuzes, maar eerder met veel te competente tegenspelers die je in een oogwenk van het bord vegen. Wel is het feit dat je bij elke beurt op iedereen moet wachten, zeker in de late-game, vreselijk vervelend. Soms heb je in een halve minuut alles gedaan wat je wilde doen, klik je door naar de volgende beurt en moet je vervolgens vijf minuten wachten op de rest.

Aanslag op je systeem

Wat je misschien wel verwacht, nu je weet hoe groot en complex Endless Space 2 is, is dat de game een vrij sterke pc vereist om het te draaien. Dit is ook zeker het geval. Als het vroeg in een potje zo is dat er nog weinig gebeurt in je beeld, merk je er met de juiste hardware vrij weinig van. Maar mijn best wel high-end systeem begon later in de game, toen ik de hele melkweg eenmaal in beeld had gekregen, aardig te stotteren. Zeker bij het beëindigen van een beurt, waarbij er zich tientallen vloten zich moesten verplaatsen en er nieuwe planeten links en rechts werden gekaapt, kon ik het wel even een paar seconden vergeten de camera te verplaatsen. Een snelle monitoring-sessie vertelde mij dat de game nogal inefficiënt lijkt om te gaan met je processor. Dit is dus iets waar het gros van de gamers mee zal moeten kampen. Wat mij leek te helpen, is het installeren van de game op mijn SSD. De snellere lees- en schrijfsnelheid daarvan loste een deel van het probleem op. De stotteringen bleven wel aanwezig, dus dat is een minpunt te noemen.