Eerste indruk: Kingdom Come: Deliverance

Stomdronken verlaat ik midden in de nacht het badhuis. Wanneer heer Hans je in een dronken opvlieging opdraagt om een bos bloemen te plukken voor het meisje dat hij op het oog heeft, kun je dat natuurlijk niet weigeren. Zwalkend ga ik op zoek naar de kasteeltuin waar de bloemen aanwezig moeten zijn. Onderweg laat mijn coördinatie me echter volledig in de steek en val ik vanaf een hoge riggel te pletter op de boogschietbaan. Welkom in de Middeleeuwen.

Inmiddels heb ik ongeveer vijftien uur doorgebracht in de Middeleeuwse wereld van Kingdom Come: Deliverance. Hoewel dit natuurlijk te weinig is om een eindoordeel te vellen over een game van dit formaat, kan ik wel alvast een eerste indruk geven op basis van mijn ervaringen in de game. Om maar meteen met de deur in huis te vallen: ik heb me tot nu toe kostelijk vermaakt, ondanks de bugs die de game plagen.

Lange intro

Kingdom Come: Deliverance doet er even over om op gang te komen. Op een rustige manier introduceert de game de personages, de spelwereld en de verschillende systemen aan de speler. Dit zorgt er enerzijds voor dat je even de tijd krijgt om de grote hoeveelheid systemen van de game onder de knie te krijgen, hetgeen welkom is. Anderzijds zorgt dit ervoor dat het wel erg lang duurt voordat je de spelwereld echt kan gaan ontdekken, omdat je de eerste vier á vijf uur van de game een lineaire tutorial aan het doorlopen bent.

In Kingdom Come kruip je in de huid van Henry, de zoon van een smid die bij een verschrikkelijke aanval op zijn dorp vrijwel zijn hele familie verliest. Henry is dus uit op wraak, maar moet ook een nieuwe positie voor zichzelf zien te veroveren nu zijn vanzelfsprekende leven zo ruw is beëindigd. Op welke manier je dit precies invult, is aan de speler.

Op basis van wat ik tot nu toe gespeeld heb, ben ik ondanks de trage start erg te spreken over de hoofdverhaallijn en hoe deze zich ontwikkelt. Het verhaal laat je op een natuurlijke wijze de wereld van de game ontdekken en zit bovendien vol met interessante personages. Zo stuit je tijdens het verhaal op een zeker moment op een vrijgevochten, dranklustige priester die goed uit de voeten kan met een zwaard. De nachtelijke escapes die ik vervolgens met de beste man meemaakte na een goede avond drinken in de plaatselijke taverne, zal ik niet gauw vergeten.

Middeleeuwen-simulator

Wat vrij snel duidelijk wordt in Kingdom Come: Deliverance is dat dit een game is die niet voor iedereen is weggelegd. Mensen die een soort Skyrim of The Witcher verwachten  zonder draken en magie aan te treffen, kunnen van een koude kermis thuiskomen. De game heeft namelijk vaak meer weg van een Middeleeuwen-simulator dan van een actievolle RPG.

Zo daagt de eerdergenoemde edelman Hans je tijdens een jachttrip uit om voor 12 uur ‘s middags meer hazen te schieten dan hij. Je bent vroeg opgestaan voor de jacht, dus je hebt behoorlijk wat tijd. Omdat je bij het boogschieten geen vizier hebt, is het bovendien bijzonder lastig een haas te raken. Na een uur door de bossen geslopen te hebben op zoek naar wild, voelt het dan ook haast alsof je een Middeleeuwse hunting-simulator aan het spelen bent.

Ook wanneer er wel gevochten dient te worden, kun je niet zomaar zwaaiend met je zwaard op een vijand aflopen. Je moet tijdens de combat goed opletten op de bewegingen en de armor van je tegenstander. Houdt hij zijn zwaard naar links, dan kun je van rechts proberen aan te vallen. Heeft hij geen helm op, dan is een aanval op het hoofd zeker een goed idee. Hoe meer je vervolgens vecht, hoe beter je erin wordt.

Hier komt meteen één element aan het licht waarin Kingdom Come wel wat weg heeft van The Elder Scrolls: het levelsysteem. Je levelt je skills door ze te gebruiken. Dit geldt voor zwaardvechten en boogschieten, maar bijvoorbeeld ook voor alcohol drinken en paardrijden. Om de paar levels kun je een perk kiezen die je bepaalde voordelen geeft. Zo heb ik de algemene perk ‘manly odour’ gekozen, waardoor ik meer charisma heb ten opzichte van vrouwen wanneer ik me niet was, maar een minder hoge stealth.

Pracht, praal en bugs

Ondanks het lage tempo vermaak ik me echter tot zo ver uitstekend met deze game. Wat daar zeker aan bijdraagt, is dat de game er prachtig uit ziet. De bossen, dorpjes en kastelen zien er allemaal authentiek uit, waardoor de wereld overtuigt als een wereld waarin daadwerkelijk geleefd wordt. Ook zien de character models en gezichtsanimaties van de personages er prima uit.

Die grafische pracht en praal gaat echter helaas gepaard met een groot aantal bugs. Wanneer je Kingdom Come: Deliverance speelt, kun je je niet aan de indruk onttrekken dat Warhorse Studios beter nog twee of drie maanden de tijd had kunnen nemen om de game écht af te maken. Zelf ben ik nog geen gamebrekende bugs of system crashes tegengekomen, maar de kleinere bugs zijn tot nu toe niet van de lucht.

Zo kwam ik een ladder tegen waarmee het onmogelijk was om naar boven te klimmen, schiet de camera dikwijls raar heen en weer tijdens dialogen en wist eenmaal een cutscene niet te laden, terwijl de ondertiteling wel doorliep in het laadscherm. Omdat de mogelijkheden tot opslaan op dit moment nog sporadisch zijn, zorgen dergelijke bugs dikwijls voor angstige momenten.

Voorlopig oordeel

Deze schoonheidsfouten zijn extra pijnlijk, precies omdat de game zo’n overtuigende wereld neerzet. Door het soms haast simulatie-achtige realisme, raak ik als speler helemaal ondergedompeld in de wereld. Een rare, grafische bug of een onbegaanbare trap halen je vervolgens weer helemaal uit die ervaring. Op dit moment is Warhorse Studios in ieder geval hard aan het werk om de game te patchen, dus wie weet ziet dit er over een paar dagen wel een heel stuk beter uit. Het feit dat de game in deze staat is uitgebracht, is echter absoluut teleurstellend.

Houd de website in de gaten voor de volledige review van Kingdom Come: Deliverance.