Dragon’s Dogma: Dark Arisen

Dragon’s Dogma is een game die rpg-fans tot op het bot verdeelt. Waar de één de game prijst om zijn spectaculaire gevechten met huizenhoge vijanden, bekritiseert de ander de game vanwege zijn generieke verhaal en technische problemen. Met deze remaster voor de huidige generatie consoles mag Dragon’s Dogma: Dark Arisen zichzelf nog één keer proberen te bewijzen.

Er zijn inmiddels al aardig wat versies van Dragon’s Dogma verschenen, dus een korte geschiedenisles kan geen kwaad. In 2012 verscheen Dragon’s Dogma voor het eerst op de PlayStation 3 en Xbox 360. Een jaar later volgde Dragon’s Dogma: Dark Arisen, een meer gepolijste versie van de game. Deze bevatte alle tot dan toe verschenen dlc en een nieuw gebied om te ontdekken. In 2015 werd die versie van de game ook op de pc uitgebracht. Nu, vijf jaar na het verschijnen van het origineel, heeft Capcom Dragon’s Dogma: Dark Arisen een remaster gegeven voor PlayStation 4 en Xbox One.

Hartverscheurende draak

Dragon’s Dogma: Dark Arisen is een open-world actie-rpg, die draait om het verhaal van de Arisen. Nadat je je personage in de uitgebreide character-builder hebt voorzien van een passend uiterlijk, begint het verhaal van Dragon’s Dogma op spectaculaire wijze. Het dorp waar je woont, wordt aangevallen door een reusachtige draak en het is aan jou om te helpen bij de verdediging. Als weerloze jongeling maak je echter geen schijn van kans tegen de draak. Wanneer je uiteindelijk onvermijdelijk verslagen op het strand ligt, vertelt de draak je dat je ‘the one’ bent en rukt hij je kloppende hart uit je borstkas. Hij neemt dit mee en verdwijnt weer.

De game eindigt daar gelukkig niet: je wordt al snel weer tot leven gewekt, wat je de titel Arisen oplevert. Het is aan jou de taak om de draak die jouw hart heeft gestolen terug te vinden en te vermoorden. Je krijgt daarbij de hulp van het zogenaamde Pawn-legioen: een legioen krijgers uit een andere dimensie dat je kunt aanroepen om je te helpen. Samen met je krijgers trek je vervolgens de wijde wereld van Gransys in om monsters te verslaan, quests op te lossen en uiteindelijk je hart terug te vinden.

Oude wijn in amper nieuwe zakken

De eerste vraag is dan natuurlijk hoeveel verbeteringen en nieuwigheden deze remaster toevoegt aan het origineel. Het antwoord daarop is: niet heel veel. De game bevat natuurlijk alle verbeteringen die Dark Arisen toevoegde aan Dragon’s Dogma, inclusief het uitgebreid endgame-gebied Bitterblack Isles. Ten opzichte van de eerdere uitgave van Dragon’s Dogma: Dark Arisen is er helaas weinig veranderd.

Wat wel verbeterd is, zijn de laadtijden, die zijn namelijk een stuk korter. Bovendien is de framerate verbeterd: waar de framerate in de oude versies nogal eens kwakkelde, is die in deze versie stabiel op 60 fps. Ook de graphics hebben natuurlijk een poetsbeurt gekregen, maar daarmee is het niet zo dat Dragon’s Dogma: Dark Arisen er opeens uitziet als Horizon Zero Dawn. Met name aan de gezichtsanimaties en character models is nog duidelijk te zien dat we te maken hebben met een game van de vorige generatie consoles.

Dat de graphics niet helemaal up to date zijn is nog wel te vergeven. Wat storender is, is dat veel van de technische problemen van het origineel gebleven zijn. Zo heb je bij het verkennen van de wereld nog steeds erg veel last van pop-up. Ook gebeurt het regelmatig dat vijanden je tijdens gevechten dwars door een deur heen kunnen raken of dat ze vast blijven zitten in een muur. Bovendien willen belangrijke personages nog wel eens plotseling verdwijnen, waardoor het kan gebeuren dat je vast komt te zitten in een quest. Vaak los je dit probleem op door het gebied waar je bent te verlaten en daarna weer terug te keren, maar het is erg slordig dat deze problemen niet zijn aangepakt in de remaster.

Zwakke plekken

Naast de technische problemen zijn ook de andere zwakke plekken van het origineel ongewijzigd in deze remaster. Het is nog steeds zo dat het verhaal van de game na het spectaculaire begin heel lang erg onduidelijk blijft en pas tegen het einde weer op stoom komt. Daarnaast is de autosave functie behoorlijk summier, waardoor het heel belangrijk is om veel te saven. Vooral tijdens het ontdekken van de wereld gebeurt het als je dit niet doet nog wel eens dat je door een onfortuinlijke dood een paar uur van je voortgang kwijt bent.

Ook het verloop van quests is nog steeds niet altijd even logisch gezien de open-world opzet van de game. Zo stuitte ik tijdens één van mijn ontdekkingstochten op een dungeon onder een waterval, waar ik een aantal tableaus kon verzamelen. Toen ik later in hoofdstad Gran Soren aankwam, bleek dat het verzamelen van deze tableaus onderdeel was van een quest. In plaats van dat ik de tableau’s gewoon aan de gever van de quest kon overhandigen, moest ik echter eerst terug naar de dungeon en daar met iemand praten. Vervolgens moest ik weer helemaal terug naar de stad te reizen. Vooral omdat Dragon’s Dogma amper fast travel-mogelijkheden heeft, voelen dit soort dingen erg omslachtig.

Onweerstaanbare charme

Wie al naar beneden heeft gescrolled om te kijken naar het cijfer, voelt ongetwijfeld een ‘maar’ aankomen en die is er ook. Voor wie door de problemen heen kan kijken, is Dragon’s Dogma: Dark Arisen namelijk nog steeds een game die een onweerstaanbare charme bezit. Die charme zit hem met name in het combat-systeem en de indrukwekkende vijanden.

Aan het begin van Dragon’s Dogma: Dark Arisen kies je tussen één van de drie standaard klassen (of vocations): fighter, strider of mage. Later kun je dit nog wijzigen in een specialistische, hybride of totaal andere klasse. De klassen spelen erg verschillend, maar voelen allemaal enorm krachtig aan in combat. Als mage laat het vuurballen regenen of summon je een bliksemzweep om je vijanden af te ronselen. Met de rogue laat je het pijlen regenen of val je je tegenstander met vliegensvlugge dolkaanvallen van dichtbij aan. Als warrior is het dan weer mogelijk om vijanden met een boog door de lucht te laten vliegen om de aandacht af te leiden van je teamleden.

Epische gevechten

Eén van de interessante mogelijkheden van combat is de grab-mechaniek. Hiermee kun je bijvoorbeeld kleinere vijanden vasthouden, zodat je teamleden ze kunnen bestoken. Bij grotere vijanden gebruik je de grab-mechaniek om hen te beklimmen om op die manier verschillende lichaamsdelen aan te kunnen vallen. Hierdoor sla je grote vijanden niet de hele tijd op dezelfde plek tegen hun schenen, maar moet je echt op zoek naar zwakke plekken.

Het zijn dit soort gevechten tegen reusachtige vijanden die de beste momenten vormen van Dragon’s Dogma: Dark Arisen. Een voorbeeld van zo’n moment is wanneer je bij het vallen van de nacht plotseling een cycloop tegen het lijf loopt en hem met je warrior probeert te beklimmen zodat je hem in zijn oog kunt raken, terwijl je mage hem van een afstand met bliksemschichten bestookt. Of wanneer je met je laatste restje stamina aan de poten van een griffioen probeert te blijven hangen, terwijl deze rondcirkelt over een half in de zee verzonken Amfitheater. In combinatie met de prachtige muziek is er maar één woord om de gevechten te beschrijven: episch.

Pawn shop

Een ander hoogtepunt van Dragon’s Dogma: Dark Arisen is het pawn-systeem. Naast je main character maak je namelijk in het begin van de game ook een sidekick aan: je main pawn. Je main pawn kun je met net zoveel precisie customizen als je eigen personage en hij of zij blijft de hele game bij je. Je bestuurt altijd alleen je eigen character, maar naarmate je verder in de game komt, komt je pawn steeds meer over de wereld te weten, waardoor hij of zij steeds beter in staat is je te ondersteunen.

Naast je main pawn kun je via zogenaamde Rift Stones nog twee andere Pawns selecteren. Deze pawns zijn al voorzien van equipment en levelen niet met je mee, waardoor je steeds nieuwe zult moeten selecteren. Het interessante hieraan is, dat de pawns waar je uit kunt kiezen allemaal main pawns van andere spelers zijn. Net als je eigen main pawn hebben ook deze pawns bepaalde kennis en informatie over de wereld, afhankelijk van wat ze tot nu toe gedaan hebben. Daarbij kan het dus zo zijn dat één van de pawns die je selecteert al kennis heeft over de quest die je aan het doen bent, en je precies kan vertellen waar je heen moet.

Mijn Pawn is jouw Pawn

Andersom kunnen andere spelers ook jouw main pawn selecteren om hen te vergezellen. Hij verdwijnt daarmee niet uit jouw game, maar doet parallel aan jouw speelsessie quests met een andere speler. Iedere keer als je rust in een inn krijg je een melding als je pawn met een andere speler op avontuur is geweest. De ander kan je pawn beoordelen op uiterlijk, combat vaardigheden en hulpvaardigheid. Hoe effectiever je pawn, hoe beter je beoordeling en hoe groter de kans op items en een (grote) hoeveelheid van de speciale Pawn-currency Rift Crystals. Het pawn-systeem zorgt hiermee voor een unieke mix van singleplayer- en multiplayer-elementen.

Al met al ben ik bereid ben Dragon’s Dogma: Dark Arisen zijn fouten te vergeven. Of jij dat ook bent, hangt af van wat je zoekt in een rpg. Voor het verhaal hoef je Dragon’s Dogma namelijk niet te spelen, maar het interessante pawn-systeem en de spectaculaire combat maken een hoop goed.