Dragon Quest Builders 2

In 2016 deed uitgever Square Enix een megazet met het uitbrengen van Dragon Quest Builders. De uitgever combineerde het populaire Dragon Quest met het niet minder populaire Minecraft. Vanaf het eerste moment werd ik destijds in de game gezogen en wilde ik alleen maar meer. Gelukkig is daar nu het tweede deel, maar weet dit de magie vast te houden van zijn voorganger?

De Dragon Quest-franchise is al tientallen jaren een gevestigde naam in gameland. Vooral in Japan is deze traditionele RPG een gigantisch succes. Hoewel de franchise voor het grootste deel ook in het westen te spelen is, werd deze nooit zo populair als in Japan. Door het creëren van een spin-off waarin eigen werelden centraal staan wist Square Enix ook in Europa succes te behalen. Met dit tweede deel doet Square Enix er zelfs nog een schepje bovenop en verplaatst het de focus vooral naar het verhaal. Iets wat niet vaak voorkomt in bouwgames. 

Tegen heilige huisjes trappen

Als een echte klassieke RPG begint het verhaal van Dragon Quest 2 met je zelfgemaakte hoofdpersoon in een cel op een schip. Je hebt geen idee waar je bent, maar weet alleen dat de Children of Hargon je in die cel hebben gegooid. Voor de echte fans doet de naam Hargon direct een belletje rinkelen. Deze slechterik was namelijk je grootste vijand in het tweede deel van de reguliere Dragon Quest-serie. Zijn missie is in deze game dezelfde als vorige keer, namelijk de totale destructie van de wereld. Het verhaal focust in dit deel vooral op de volgelingen van Hargon, de Children of Hargon. Zij geloven namelijk dat bouwen en creëren zonden zijn en verbieden dan ook elke vorm van creatie. 

Helaas voor de Children hebben ze je toch echt nodig wanneer hun schip aangevallen wordt. De kapitein laat je daarom het schip repareren, maar het is niet genoeg en het schip zinkt, waarna het hoofdpersonage bewusteloos raakt. Even later bevinden we ons op een strand met een ander personage genaamd Malroth. Of we hem helemaal kunnen vertrouwen weten we niet, want regelmatig zien we gedachtespinsels van Malroth verschijnen waarin hij de Master of Destruction wordt genoemd. Toch gaan de twee een avontuur aan om nooit te vergeten.

Kunnen wij het maken?

Na een lange introductie komen we erachter dat we ons bevinden op het Isle of Awakening en dat er meerdere eilanden zijn om te verkennen. Het eerste eiland genaamd Furrowfield staat bekend om zijn prachtige natuur en boerenleven van de inwoners. Helaas blijkt het net anders te lopen dan we hadden verwacht. De Children of Hargon hebben namelijk het eiland overgenomen en de bewoners gehersenspoeld. Aan ons dus de taak om hun vertrouwen te winnen en ze weer te inspireren om te gaan bouwen. Deze personages helpen je ook daadwerkelijk. Iets wat ik in het origineel een gemis vond. Daar waren we namelijk alles in ons eentje aan het doen. Zo gaan ze regelmatig de materialen voor een blauwdruk verzamelen zodat jij niks meer hoeft te doen. Vaak moet jij alleen aan het begin van een groot bouwwerk even helpen, waarna de NPC’s het werk overnemen.

Het fijne is ook dat in dit tweede deel de optie zit om meerdere quests tegelijkertijd af te ronden. Vaak krijg je zelfs hulp bij het vinden van bepaalde materialen of het verslaan van hordes vijanden. Regelmatig wordt je gevraagd om een specifieke kamer te maken. Zo moet je bijvoorbeeld een privé-slaapkamer maken waarin minimaal een bed moet staan en een stoel van twee sterren kwaliteit. Hoe je de kamer verder aankleedt is aan jou. Hoe meer de dorpelingen je vertrouwen, des te meer ze voor je doen. Zo had ik al snel een aantal boeren die automatisch mijn gewassen water gaven, oogstten en opnieuw zaaiden. Ideaal dus. 

Heb je uiteindelijk genoeg waardering verzameld, dan geef je een slag tegen de Builders Bell. Hiermee trek je nieuwe dorpelingen naar je dorp en leer je allerlei nieuwe blauwdrukken om te bouwen. Dit zorgt ervoor dat je constant gemotiveerd bent om je dorp beter en groter te maken. 

Eilandhoppen

Zoals ik hierboven al aangaf, start je op je thuiseiland. Dit is een vrij kaal eiland waar vrijwel niks te vinden is. Het is aan jou om materialen en bewoners te zoeken op de nabijliggende eilanden. Furrowfield benoemde ik hierboven al, maar er is ook een eiland waar mineralen erg belangrijk zijn en een ander eiland waar constant gevochten wordt. Deze hoofdeilanden worden uitgebreid onder de aandacht gebracht in het verhaal. 

Ook zijn er tal van kleine eilandjes te vinden tussen deze grote eilanden. Deze kun je vrijspelen door genoeg waardering te krijgen uit je dorpen. Heb je bijvoorbeeld 500 punten verzameld, dan kun je naar een woestijn-eilandje vertrekken. Als je op deze eilanden arriveert krijg je een lijst mee van materialen die je moet gaan zoeken. Heb je de hele lijst voltooid, dan krijg je bijvoorbeeld als beloning een oneindige stroom van hout, zodat je dit niet meer hoeft te zoeken. Op de eilanden zijn ook dieren en NPC’s te vinden die je kunt overhalen om naar jouw eiland te verkassen. Het is dus de moeite waard om deze eilandjes te bezoeken. 

Tetris maar dan anders

Hoewel dit een bouwgame is, zijn er ook genoeg andere elementen in terug te vinden. Zo heb je om de zoveel tijd een grote aanval van monsters. Je moet hierbij zorgen dat je bewoners goede wapens krijgen en dat je basis zo heel mogelijk blijft. Naarmate de game vordert, word jij ook beter in het bedenken van nieuwe wapens en verdedigingen. Erg vermakelijk dus als een grote groep monsters door je medebewoners in de pan wordt gehakt. 

Verder zijn er bij het verkennen van de eilanden nog puzzels te vinden. Deze variëren van enorm simpel tot wat meer uitdagend. Erg moeilijk werd het hierbij niet, maar de puzzels zijn allemaal gevarieerd en creatief. Zo moest ik een keer gaten in een dak maken zodat er sneeuw doorheen kon vallen in een bepaald patroon. Vooral de wat moeilijkere puzzels zijn leuk om uit te vogelen. Bij het voltooien van een taak of zo’n puzzel krijg je een mini medal. Deze kun je vervolgens weer op je thuiseiland inleveren voor nieuwe bouwmaterialen. Denk hierbij aan het automatisch plaatsen van een hele muur of het vervangen van de vloer.

Samen sta je sterk

Nieuw is deze keer het multiplayer-aspect. Samen met maximaal drie vrienden kun je tegelijkertijd spelen. De enige manier van communiceren in de game is echter via emotes. Dat werkt dus voor geen meter. Ik raad je dus aan om lekker met een headset commando’s naar elkaar te schreeuwen. Heb je geen vrienden, maar wil je toch samen met iemand spelen? Dan kun je altijd naar een willekeurige wereld gaan van een vreemde. Daar zijn weliswaar geen missies, maar wel pure vrijheid voor je creatieve geest. 

Naast het samen spelen in werelden kun je ook je eigen wereld of snapshots uploaden. Als je trots bent op je creatie en deze met de wereld wilt delen, dan kan dit. Bedenk je hierbij wel dat de concurrentie groot is en dat je af en toe gebouwen ziet langskomen waarbij het lijkt of een heel leger architecten tijd over had. Square Enix heeft er ook goed aan gedaan om je de mogelijkheid te geven om je creaties te beschermen bij de instellingen. Zo kunnen vervelende mensen je creaties niet vernietigen.  

Als je dyslexie hebt, heb je een probleem

Helaas is er één element uit de game dat ik graag anders had willen zien: het tempo. Dit is namelijk ontzettend traag. Als in een echte Japanse RPG worden de teksten via tekstballonnen weergegeven en zijn je dorpsbewoners ontzettend lang van stof. Meerdere malen werd in de eerste zin precies gezegd wat ik moest doen, maar moest mevrouw nog haar hele levensverhaal kwijt over een of andere random wolk die ze had gezien. 

Waar ik nog de grootste hekel aan kreeg, waren de innerlijke gedachten van Malroth. Waar je de tekstballonnen van andere bewoners sneller kunt laten lopen en zelfs weg kunt duwen als je er echt klaar mee bent, kun je dat bij Malroth niet. De tekst verschijnt heel langzaam in beeld en je moet enorm lang wachten voor er een nieuwe zin verschijnt. In één geval verscheen er eerst een korte zin in beeld en kwam de volgende pas dertig seconden later. Dit gaat op den duur enorm irriteren. 

Bouwen aan een nieuwe toekomst

Buiten deze kleine minpuntjes is de game een erg goed vervolg geworden. Het herhaalt namelijk wat het origineel zo goed deed, en bouwt dit uit. Het grote aantal quests en NPC’s maakt de wereld levendig en de werelden zelf zijn gevarieerd genoeg om meerdere uren in rond te lopen. Vooral na flink wat uren investeren heb je een goed dorp in elkaar gezet, waarbij je bewoners koken, mineralen verzamelen, het dorp beschermen of gewoon lekker aan het genieten zijn. Zo kun jij je focussen op het redden van de wereld en bedenken van nieuwe blauwdrukken.  Het klassieke Dragon Quest-stijltje onderstreept dit alles nog eens extra en de muziek maakt de beleving helemaal af. Ik zeg: ga zo snel mogelijk aan de slag en bouw je eigen wereld.