Een gigantische regenbui komt naar beneden vallen. Ik kan hoogstens een meter of vijf voor me uit kijken, de rest verdwijnt in een blauwe waas. De regendruppels spatten op mijn harnas uit elkaar en de warme lucht uit mijn longen is zichtbaar wanneer ik uitadem. Ik loop over een pad wat nauwelijks een pad te noemen is. Een eindeloze streep modder door een grasland is wat ik volg. Vijanden verschijnen: skeletten. Gelukkig ben ik niet alleen. Samen met mijn party maak ik korte metten met de Ally Mcbeal look-a-likes. We vervolgen onze weg en zien in de verte een stel toortsen verschijnen. Twee toortsen bij de ingang van een kasteel. Daar is onze bestemming.

De subtitel van Dragon Age 3 is Inquisition. Deze had net zo goed “The Reckoning” kunnen heten, want dat is precies waar BioWare op uit is. Ik weet niet of het toentertijd een bekend iets was, maar ik had nog nooit iets van Dragon Age: Origins gehoord toen de game uitkwam. Voor mijn gevoel gingen mensen van de een op de andere dag apeshit over een game waar ik nog nooit iets over gehoord had. Dat bleek wel uit de hoge beoordelingen van critici en de vele mensen die de game kochten en ervan hielden. En toen kwam Dragon Age 2. De reviews kwamen binnen en spraken over een goede game, hoewel deze minder was dan het eerste deel. Dat veranderde al gauw toen de fans de game mochten spelen. Een vrijwel unanieme golf aan negativiteit volgde en dus heeft BioWare iets goed te maken. Dragon Age: Inquisition lijkt voor de revanche te gaan.

De demo op Gamescom was veelbelovend. De sfeer van de game was bijna tastbaar en het is duidelijk dat BioWare gebruik heeft gemaakt van de nieuwe hardware. De regen is geweldig samen met alle effecten die deze met zich meebrengt. Vuur ziet er mooi uit, zowel in de vorm van een toorts of een magische spreuk en ook het kasteel waarin de boss zich bevond, zag er goed uit. Ik kreeg zelfs het idee dat dit niet mogelijk zou zijn op de Xbox 360 en PlayStation 3. Het kleurgebruik en de omgevingen deden me wel denken aan een andere game. Ik zag de demo dan ook meer als een 3D-versie van Act 1 uit Diablo 2, of als geïnspireerd door The Elder Scrolls IV: Oblivion.

Grafisch ziet alles er tiptop uit en de krachtigere hardware geeft de gameplay gelukkig ook een boost. In de vorige games uit de Dragon Age-serie had je beschikking over jezelf, maar ook over de party waarmee je samen reisde. In Inquisition belooft BioWare een team van maximaal negen(!) man. De nadruk ligt dit keer meer op de plaatsing van je party. Wie laat je tanken en wie laat je op een afstand staan? Hoe verdeel je de DPS? De positionering van je team is van groot belang en kan een encounter met vijanden om laten slaan als je het goed aanpakt en de volle potentie van je teamgenoten weet te gebruiken. Na het verslaan van de boss wachtte een grote kist met loot op me. De quest om de boss te verslaan was voltooid, ik was wat loot rijker, ik kon de hand van de EA-slaaf schudden en verder gaan met een andere game. Dat viel reuze mee, zeker voor iemand die de vorige Dragon Age-games niet eens gespeeld heeft!

Wat kan ik zeggen over Dragon Age: Inquisition? De game ziet er prachtig uit en voor wat ik heb gezien, is de game overzichtelijk en makkelijk speelbaar. De wereld nodigt uit om vaker dan niet van het pad te dwalen om te kijken wat je allemaal tegen kan komen. Volgens BioWare wordt de relatie tussen jouw personage en de mensen in de party nog dieper van te voren en je kan nog seks met ze hebben ook? Oh shit!

Voor de rest lijkt Dragon Age: Inquisition een bijzonder lekkere RPG voor de next-gen consoles. Zal BioWare zich revancheren na het, volgens de fans, zo teleurstellende Dragon Age 2? Inquisition lijkt het beste van het eerste deel samen te voegen met het tweede deel en aan het eind van de rit lijkt er een zeer puike RPG uit te komen.