Dead Cells

Motion Twin bracht in mei 2017 Dead Cells uit als een early access titel op Steam. In die periode kwamen er veel early access titels uit waarvan de vraag was of hun ambitieuze plannen ooit de full release gingen behalen. Gedreven door succes en veel bekijks op platformen zoals Twitch wordt nu de complete titel uitgebracht. Tijd om Dead Cells stevig in handen te nemen!

Motion Twin loopt al mee vanaf 2001, maar heeft zich tot die tijd vooral begeven in de kringen van mobile gaming. Van de negentien games die het zevenkoppige team heeft uitgebracht is Dead Cells de eerste game die zij uitbrengen met een groter format en een groter raakvlak. Dat de game ambitieus was, is een understatement. Dit wordt al snel duidelijk in het eerste uur aan gameplay, maar laten we beginnen bij het begin en eerst begrijpen wat deze game precies is.

Het beestje met de naam benoemen

Dead Cells is een game met een complexe identiteit. Ten eerste is de game een hybrid, bestaande uit rogue-like en metroidvania elementen. Dit houdt in dat de game is opgebouwd in een bepaalde frame en dat binnen die frame de inhoud willekeurig gegenereerd wordt. Denk hierbij aan de lay-out van de verschillende levels en de wapens die je tegen komt.

De vaste frame zorgt ervoor dat de volgorde van de levels altijd hetzelfde is, waardoor je je kunt voorbereiden op de bazen, mini-bazen en vijanden die je in je pad tegen gaat komen. Dit is maar goed ook, want zelfs met deze vaste patronen is de game al moeilijk zat.

Net als de gemiddelde rogue-like begin je iedere keer na het sterven weer van voren af aan, maar dit betekent niet dat je geen vooruitgang maakt. Sterker nog, de metroidvania aspecten zorgen ervoor dat je af en toe moet ‘sterven’ om vervolgens routes in de eerdere levels te kunnen nemen die eerst afgesloten waren. Voeg aan deze bijzondere mix nog een portie platforming, ultra-violence en een snufje Dark Souls toe en je hebt een erg interessante dynamiek op je scherm waar je al snel tientallen uren in kwijt kunt.

Naamloze, onthoofde shinobi

In de game speel je een soort groene gemuteerde blob die het lichaam inneemt van een naamloos, onthoofd lijk. Al snel stel je jezelf de vraag hoe het eigenlijk kan dat je leeft en ga je op pad om dit mysterie op te lossen. Vrijwel direct wordt duidelijk dat je je begeeft in de ruïne van een eiland-gevangenis, waar een bijzonder dodelijke doch onbekende ziekte is uitgebroken.

Dit lijkt een nogal schamele omschrijving van een plot en dat klopt ook. De game doet niet veel aan narratieve expositie en dit is überhaupt niet de drijvende kracht van de game. Dead Cells moet het vooral hebben van strakke gameplay, interessant level design en prachtige graphics. Het is maar goed dat de game hiervan overstroomt.

De graphics van de game is namelijk gedetailleerde, kleurrijke pixel art met vloeiende animaties. Hierdoor is het geheel prettig om naar te kijken. De controls zijn eenvoudig en strak. Je kunt rennen, rollen, springen en aanvallen. Het aanvallen doe je met één van de twee wapens die je in je bezit kunt hebben. Denk hierbij aan zwaarden, speren, bogen en zwepen, maar ook schilden en ijs-hadoukens. Alle wapens hebben hun eigen unieke animaties, eigenschappen en optimale manieren van gebruik. Dit geeft veel vrijheid om te spelen zoals jij dat het liefste doet.

Het vechten zelf zit simpel in elkaar. Schakel vijanden uit, maar zorg er vooral voor dat je niet geraakt wordt. Vooral in de latere levels richten de vijanden veel schade aan en kippenboutjes die je extra leven geven bestaan wel, maar zijn tamelijk zeldzaam.

Investeringsplan

Wanneer je een vijand uitschakelt, dan laat hij een cel en edelstenen vallen. Het is erg belangrijk dat je deze zoveel mogelijk verzamelt, want dit is hoe je nieuwe items en mutaties vrijspeelt. Heb je een level overleefd, dan kom je in een soort hub terecht. Hier kun je je cellen investeren in blueprints die je tijdens het spelen vindt. Dit is de manier hoe je nieuwe items tot je beschikking stelt.

Daarnaast krijg je hier ook weer al je HP terug en kun je je wapens upgraden. Het upgraden van je wapens kost edelstenen. Deze upgrades geven initieel je wapen een damage boost, maar geven je wapen ook ruimte voor nieuwe eigenschappen. Deze kunnen ervoor zorgen dat je vijand bevriest, in de hens vliegt of uit elkaar spat in vleesetende wormen die de andere vijanden te lijf gaan.

Om met een hoger tempo nieuwe items vrij te kunnen spelen, moet je goed spelen. Het is namelijk zo dat de latere levels groter worden en daar kun je dan meer cellen vinden. Blijf echter wel op je hoede, want het einde kan zomaar om de hoek zitten. Er is niks frustrerender dan zien hoe vijftig cellen en drie zeldzame blueprints over de vloer gaan en jij opnieuw kunt beginnen.

Nieuwe old-school

Mocht je het uiteindelijk ver genoeg brengen in de game, dan kom je je eerste baas tegen, waarschijnlijk gevolgd door jouw vlotte dood. Deze bazen zijn namelijk weer compleet anders dan de reguliere vijanden. In tegenstelling tot de vijanden die voor het grootste geval maar één type aanval hebben, bieden de bazen een groter aanbod aan fasen en patronen.

Op het moment dat ik deze review schrijf, ben ik vier bazen tegengekomen. Alle bazen zijn uniek en geven een echte uitdaging. Ze zijn namelijk uitgerust met aanvalspatronen die ervoor zorgen dat er maar weinig tijd en plek over is om ze te raken. Echt ruimte om de boel te analyseren is er niet, want buiten dat ze veel aanvallen, doen ze ook nog eens veel schade.

De kans is dus groot dat je de eerste paar keer hard met je neus tegen de muur loopt voordat je de patronen hebt begrepen en de verschillende fases hebt gezien. Het directe gevolg is wel dat het voelt als een heuse overwinning als je de baas hebt weten te verslaan. Daarnaast krijg je veel geld, cellen en een legendarisch wapen als je dit stuk voltooid hebt. High risk, high reward dus.

Schijnprefectie

Dead Cells ziet er dus erg tof uit. De gameplay is strak, uniek en uitdagend en het is duidelijk hoe je vooruitgang boekt in de game. Dit betekent echter niet dat er niks is aan te merken op de game. Hoewel ik aan het begin van de review zei dat er bijna geen aandacht wordt geboden aan het verhaal, komt dit toch geregeld terug in de game. Er is namelijk wel een verhaal, maar die moet je zelf in elkaar puzzelen.
Op verschillende plekken in de levels bevinden zich kamertjes waar geen vijanden zijn. Dit zijn gevangeniscellen, kweekcellen of bestuurskantoren. Het is op deze locaties dat het personage dat je speelt interactie aangaat met de omgeving en je wat informatie geeft. Over het algemeen wordt dit beperkt tot het voorlezen van een stukje tekst dat ergens ligt. Het is ook op deze momenten dat de zoete smaak van de game een beetje zuur kan worden.

Het lijkt er op deze momenten op dat Motion Twin doorkreeg dat veel van de mechanics in de game niet te verklaren waren met de narratieve wereld die ze probeerden neer te zetten. Je bent een geanimeerd lijk dat rondloopt op een post-apocalyptisch eiland, maar er zijn wel kippenbotten verstopt in sommige muren en sommige vijanden laten blueprints vallen van sterke wapens. Dit is echter niet erg, het is en blijft een game en zolang dit nergens ten koste van gaat, is er geen wolkje aan de hemel.

Juist waar de game de fout ingaat, is bij het rechtvaardigen van de stukjes tekst die te vinden zijn in deze kamertjes. Het gebeurt een paar keer tijdens de game dat Motion Twin letterlijk de vierde muur verbrijzelt door te zeggen: ‘joh, dit is een game en we konden niks beters bedenken, dus doe het er maar mee’. Op deze momenten draait onze held zijn virtuele ogen op de binnenkant van mijn computerscherm en verbreekt de totale immersie van de al zo arcade-achtige game.

Narratief is overrated

Het probleem hiermee is dat de game deze rechtvaardiging absoluut niet nodig heeft. Niet elke game hoeft een The Last of Us te zijn, waar het narratief centraal staat. Dead Cells is een prachtige, sterke game die vooruit wordt getrokken door ijzersterke gameplay en heeft dat narratief niet nodig. Dit is ook wat Motion Twin wilt neerzetten, maar de ontwikkelaar lijkt bang te zijn voor de resultaten van hun non-conformisme.

Het ziet ernaar uit dat de ontwikkelaar dit een beetje heeft proberen te verdoezelen door hun mening af te zwakken met meta-humor. Ik vind dat ze dit hadden moeten laten, want door deze stunt ondermijnen ze de ijzersterke game-wereld die ze eerst hadden opgezet. Misschien was het zevenkoppige team nog wat onzeker, omdat dit hun eerste grote game is. Het is echter duidelijk dat Dead Cells niks is om onzeker over te zijn.