De Tweede Ronde – Pokémon Snap
Pokémon bestaat twintig jaar en dat wordt groots gevierd. Nieuwe games in de core-serie, een fighting game, een rerelease van het origineel, het kan allemaal niet op. Maar zou het niet eens tijd worden om de enige spin-off zonder sequel een keer onder het stof vandaan te halen? Is het niet eens tijd voor een tweede ronde voor Pokémon Snap?
Pokémon Snap was een vreemde eend in de bijt en dat zegt natuurlijk wat. In een wereld waar mensen en kleine monsters in harmonie samenleven, maar waar diezelfde monsters ook als wapens worden gebruikt, is vreemd natuurlijk een groot woord. Maar om als jonge fotograaf naar een eiland gestuurd te worden dat nauwelijks is verstoord door mensen, kun je wel onder dat kopje schuiven. Toch is het aan de jonge Todd Snap de taak om Pokémon Island (jongens, kon er nou echt geen betere naam verzonnen worden?) te verkennen en alle aanwezige Pokémon op de gevoelige plaat vast te leggen.
Het vastleggen van al die Pokémon is echter geen makkelijke taak. Er waren er destijds immers 150 en om ze allemaal te fotograferen kwam daar meer dan alleen goede moed bij kijken. Dus stuurde Professor Oak de jonge Todd op pad met meer dan alleen een camera. Dit keer echter geen Pokédex, maar een amfibisch voertuig genaamd de Zero-One. Wat is er immers veiliger dan een jonge tiener naar een eiland sturen waar vulkanen uitbarsten, wilde monsters vrij rondlopen en geen andere mensen aanwezig zijn? Maar goed, met zijn camera om zijn nek en een lading appels in de Zero-One was het dan toch echt zo ver.
Wat bleek echter na uren fotograferen? Op het hele Pokémon Island waren slechts 63 Pokémon te bekennen. De rest was waarschijnlijk op vakantie of in winterslaap of wat ze ook in hun vrije tijd doen. Volgens ons dus reden genoeg om nog een keer terug te gaan naar Pokémon Island. Maar de afgelopen jaren is er natuurlijk nog meer veranderd in het universum van Pokémon dat invloed zou hebben op Pokémon Snap.
Zo zijn er natuurlijk iets meer Pokémon dan wanneer de game uitkwam in 1999. De teller staat immers ondertussen op 721 verschillende Pokémon, verspreid over zes verschillende generaties. Alsof dat nog niet voldoende was, heb je natuurlijk ook nog de recente Mega Evolutions, wat het aantal unieke Pokémon om te fotograferen nog groter zou maken. Genoeg dus om je uren, zo niet dagen, bezig te houden.
Maar al die tijd op hetzelfde eiland, dat zou natuurlijk op den duur gaan vervelen. Gelukkig hebben we met zes generaties ook net zoveel verschillende continenten gezien en dus zal er vast wel op ieder continent een eilandje zijn barstensvol verschillende Pokémon. Geef ieder eiland verschillende gebieden om te fotograferen en je hebt zo een game vol. Of nog beter: geef spelers zelf de vrijheid om de eilanden te verkennen, te voet of met de Zero-Two (als we Nintendo’s originaliteit mogen vertrouwen). Complete vrijheid om te gaan en te staan waar je wilt, foto’s te maken en te overleven.
De mogelijkheden zijn natuurlijk eindeloos, als je in een singleplayer-perspectief denkt. Dat was het origineel immers ook; online multiplayer was destijds nog ongehoord. Maar tegenwoordig weten we wel beter. Dus waarom niet de mogelijkheid geven om in multiplayer de wereld te ontdekken? In co-op samen het eiland verkennen en elkaar moeten helpen om nieuwe gebieden te ontdekken. Sommige rotsen zijn immers te hoog om alleen te beklimmen, maar met een vriend kun je dan toch die ene Onyx op de foto zetten.
Of maak het nog gekker en maak er een MMO van. Laat spelers gaan en staan waar ze willen, ze zelf laten kiezen wanneer ze van eiland veranderen. Geef spelers quests om Pokémon van een specifieke soort op de foto te zetten, of daag spelers uit om zoveel mogelijk Pokémon in een zo kort mogelijke tijd te fotograferen. Dat om aan het eind van de dag jouw foto’s te vergelijken met die van andere spelers en met de Poké Pulitzer aan de haal te gaan. Je kunt het zo gek niet verzinnen, het past altijd wel in de wereld van Pokémon.
Maar één ding weet ik zeker: als Pokémon Snap 2 voor de 3DS of Wii U verschijnt, dan hebben we eindelijk een nuttige toepassing voor de motion sensors en camera’s op die apparaten gevonden. En dat is toch iets wat we uiteindelijk allemaal wel willen.