Tegenwoordig heb je automatisch hoge verwachtingen wanneer je de naam Remedy Entertainment hoort. De studio maakte naam met Max Payne, deed daar nog een schepje bovenop met Max Payne 2: The Fall of Max Payne en wist een hoop nieuwe harten te veroveren met Alan Wake. Ondertussen werkt de studio aan Quantum Break, die volgend jaar in de schappen moet liggen. Maar ondertussen wacht er nog een select groepje spelers op Alan Wake 2, op het tweede boek. Kevin is er daar één van.

2010 was een groot jaar wat betreft games, met de ene game nog groter dan de andere. Titels als Super Mario Galaxy 2, Mass Effect 2, StarCraft II en God of War III zijn ondertussen al klassiekers geworden. Het is dan ook niet vreemd dat sommige games minder in het licht kwamen. Alan Wake was er zeker eentje van als ik er op terugkijk. Toch blijft het een van mijn favorieten uit dat jaar.

Een specifiek punt om het een van mijn favorieten te maken is er niet echt, maar er zijn wel een aantal zaken die zeker meehelpen. Allereerst is er natuurlijk het verhaal dat zo uit de pen van Stephen King of Alfred Hitchcock had kunnen komen. In de game kruip je in de huid van Alan Wake, een populaire auteur die al een flinke tijd rondloopt met een writer’s block. In de hoop zich van alle stress te ontdoen pakt hij, samen met zijn vrouw Alice, zijn spullen en vertrekt richting het pittoreske Bright Falls. Wanneer zijn geliefde echter op bizarre wijze verdwijnt, blijkt het normaal zo rustige dorp een duistere keerzijde te hebben.

Dat verhaal werd verteld in een structuur die we tegenwoordig wel vaker zien in games: een episodisch formaat. Iedere aflevering, waarvan er zes in de game zaten en twee later als DLC verschenen, had zijn eigen plot, maar droeg bij aan het grote geheel. Daarbij werd dan ook iedere aflevering afgesloten met zijn eigen muziek en begon de volgende aflevering met een klassieke “Wat er vooraf gebeurde in Alan Wake…”. Door dit te doen had je nooit het idee dat het verhaal kwijt was, zelfs als je de game pas na een tijdje weer oppakte. Daarbij droeg het ook bij aan de thriller-sfeer die het team van Remedy wilde neerzetten. Mocht er een vervolg komen, dan is dat ook zeker iets dat het team moet doorzetten.

Dat vervolg, dat moet er eigenlijk wel komen. Al is het maar als service richting de fans. Na het uitspelen van de game zit je namelijk nog met veel te veel vragen. De twee DLC-afleveringen maken het daarnaast ook niet beter, waardoor je wilt weten of het ooit goedkomt met de schrijver die zichzelf in zijn eigen verhalen compleet lijkt te verliezen. Vooral wanneer je de game uitspeelt, heb je het gevoel dat de game is gemaakt met een deel 2 in gedachten, maar dat hier nooit geld voor kwam van Microsoft en in plaats daarvan aan de slag gegaan moest worden met Quantum Break.

Als je naar Quantum Break kijkt, valt het ook meteen op dat het gevechtssysteem, zoals we dat in Alan Wake zagen, niet meer aanwezig is. Toch kun je verwachten dat dit terugkomt in een vervolg, aangezien het helemaal in lijn met het verhaal ligt. Niet slow motion, maar een gevecht tussen het licht en de duisternis stond centraal. De enige manier waarop je vijanden kon aanvallen was namelijk door ze eerst in het licht te krijgen, waarna ze vatbaar waren voor kogels. Daarbij kwam dus kijken dat je continu moest letten op de batterijen voor je zaklamp en op mogelijke lichte plekken. Hoe naïef het ook klikt, in Alan Wake was het de gouden regel: in het licht ben je veilig, in het donker allesbehalve.

Wat voor velen misschien een gebrek was in Alan Wake, was het ‘gemis’ van een multiplayer. De game was duidelijk gericht op een singleplayer avontuur en het ontbreken van een online modus was dan ook in mijn opzicht alleen maar een verstandige keuze. Toch kun je jezelf afvragen of dit met de huidige technieken niet beter kan worden opgepakt. Een los co-op verhaal zou bijvoorbeeld zeker niet misstaan, waarbij een tweede speler aan de slag kan als de altijd hysterische Barry. Een hardcore multiplayer moet echter echt wegblijven uit een game als Alan Wake. Daar is het simpelweg niet op de juiste plek.

Maar misschien nog wel het belangrijkste punt voor Alan Wake 2 is een epische soundtrack. De soundtrack uit het origineel is, zelfs jaren na de release, nog altijd heerlijk en staat bij mij nog regelmatig aan. We mogen dan ook van Remedy Entertainment verwachten, zo niet eisen, dat ook het vervolg een soundtrack zal hebben die we in de jaren daarop nog vele malen mogen luisteren. Tot die tijd moeten we echter wachten en hopen dat we, heel misschien, na de release van Quantum Break toch een aankondiging van Alan Wake 2 zien.