De afgelopen week kregen de bezitters van een PlayStation 4 het voorrecht om als eerste los te gaan op de digitale slagvelden van Activisions jaarlijks terugkerende schietfestijn genaamd Call of Duty. De nodige potjes werden wereldwijd gespeeld om de servers eens goed het vuur aan de schenen te leggen en de gamers vast een voorproefje te geven van de multiplayer van Call of Duty: Black Ops III. Ook het leeuwendeel van de redactie heeft zich eens lekker kunnen uitleven. Hoe beviel het hun, en wat kon er allemaal beter in hun ogen? Tijd om het hen zelf te laten vertellen.

Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen: ik ben volgens velen, en ik ontken het ook niet, een echte noob als het om Call of Duty gaat. De enige manier waarop ik boven aan het scorebord terecht lijk te komen is wanneer ik mijn tv omdraai na elk potje. Dat neemt niet weg dat ik mezelf uiterst vermaakt heb na een weekje Black Ops III, want toch heb ik er weer schik in, ook al heb ik ieder potje weer een belabberde K/D-ratio.

De gameplay is, zoals we dat van CoD kennen, lekker snel, wat we niet van de downloadsnelheden van het PSN kunnen zeggen helaas. De toevoeging van de diverse specialisten is in mijn optiek een meesterlijke zet en een sublieme toevoeging ten opzichte van het verplichte ‘Create a Class’-nummertje. Ook de optie om niet door de lucht te suizen, maar door het water te dobberen, mag er van mij wel voortaan in blijven. Tot slot vind ik persoonlijk de gekozen soundtrack ook helemaal niet verkeerd. In plaats van de oppompende muziek heeft Treyarch voor wat meer relaxte en serene muziek gekozen, op het level-up deuntje na. Maar ik ben vast weer de enige die daar op let.

Het zal er wel weer op neer komen dat Call of Duty: Black Ops III weer gewoon in de collectie komt, al is het maar om de rest van de gamers wat cannon fodder te geven. Ik ben echt zo’n noob…

Na jarenlang Call of Duty te hebben gespeeld, vind ik Treyarch de koning. De Black Ops games zijn fantastisch en sinds het “pick ten” systeem van Black Ops II kan ik eindelijk rondlopen met de loadout die ik precies wil. Na het verrassend leuke Advanced Warfare van Sledgehammer merkte ik toch dat zelfs mijn enthousiasme rond Call of Duty een beetje aan het vervagen was. Toch wilde ik begin van de week dolgraag aan de gang met de bèta om te zien of Treyarch me van mijn Call of Duty moeheid kon afhelpen.

Na de eerste paar potjes team deathmatch kwam ik er al vrij snel achter dat ik de game heel stroef vond lopen. Het over muren lopen resulteerde bij mij meestal in een dodelijke val van een paar etages hoog, omdat de controls niet lekker werkten voor mijn gevoel. Gelukkig ben ik iemand die liever met beide benen op de grond staat, maar ook dat liep niet lekker met als dieptepunt het gooien van granaten. Iemand zonder armen kan die dingen verder smijten dan de technisch gemodificeerde soldaten in de game. Ik was ook gewoon slecht terwijl ik normaal toch behoorlijk mijn mannetje sta in online oorlogsvoering. Pluspuntje vond ik wel de Specialists die met hun unieke extra aanvallen toch weer een klein extraatje toevoegen in een eeuwenoud recept. Vooral de Sparrow pijl-en-boog is een heel fijn wapen om de vijand mee te bestoken.

Misschien is het een fase waar ik doorheen moet, maar Call of Duty: Black Ops III heeft mij nog niet volledig overtuigd. Nu is het gelukkig nog bèta en is er nog tijd om elementen te balanceren en om mij alsnog ertoe te zetten om mijn CoD-verzameling uit te breiden.

Na een download die bijna de gehele dag duurde, kon ik dan eindelijk ook aan de slag met ‘s werelds bekendste shooter. Ik keek er erg naar uit, want eerlijk ik ben gewoon een Call of Duty fangirl. Het eerste potje was echt ongelooflijk wennen; het afgelopen jaar heb ik veel Advanced Warfare gespeeld en de verschillen met Black Ops III zijn eindeloos. Het eerste wat ik dan ook deed was het testen van de doublejump, en die werkt nog steeds, al is het in deze titel meer gliden door de lucht. Hierdoor kun je gemakkelijker op plekken komen en lijkt het ook net wat rustiger en overzichtelijker te zijn dan zijn voorgaande deel.

Vervolgens zag ik andere spelers in een soort boog over de muur rennen om van het een naar het andere platform te komen. Nou dacht ik: “dat kan ik ook’, nou niet dus. Ik heb het een aantal keer geprobeerd en het resulteerde bij mij standaard in een suicide dus ik denk dat ik daar nog maar wat aan moet gaan sleutelen. Je merkt bij dit deel wel weer dat je met Black Ops te maken hebt vanwege de tokens die je nodig hebt om spullen vrij te spelen. Op zich heb ik daar geen probleem mee, ik vind het alleen jammer dat je een wapen moet ‘kopen’ voordat je hem kan uitproberen. Je weet dus niet van tevoren of dit jouw wapen gaat worden.

Al met al bevat Call of Duty: Black Ops III, weer de snelle gameplay die we van de titel gewend zijn. Ondanks alle titels in de serie krijgt de ontwikkelaar het toch weer voor elkaar om wat nieuws te bieden in de gameplay. Ik weet wel wat ik hoop in mijn schoen te vinden in het najaar..

Call of Duty is voor mij al jaren achtereen een vaste game in mijn collectie. Ieder jaar opnieuw neem ik mij voor even een editie over te slaan, omdat het veelal meer van hetzelfde is en toch komt dan ook het nieuwste deel in de kast te staan. Soms op eigen initiatief en soms omdat er een review gemaakt dient te worden maar ze weten telkens hun weg naar mijn huis en vooral console te vinden. In al die jaren heb ik, in tegenstelling tot het gros van de Call of Duty spelers, een sterke voorkeur ontwikkeld voor de versies die uit de stal van Treyarch tevoorschijn komen. Daarom ben ik erg blij dat ik me ter voorbereiding van het echte werk vast een weekje heb kunnen vermaken met de bèta.

Nadat ik zeer veel geduld heb moeten opbrengen alvorens de bèta überhaupt gedownload was, kon het feest beginnen. De grootste verandering is in mijn optiek de introductie van de specialisten. Het kiezen van een personage heeft niet langer alleen invloed op je uiterlijk, maar nu ook op je speciale aanval. Ieder karakter heeft namelijk een eigen speciale aanval die je telkens een beperkte tijd kan gebruiken. Wat mij betreft een heel goede toevoeging; het zorgt voor een klein frisse wind in de franchise waar een steeds dikker laagje stof op leek te dwarrelen.

In mijn eerste paar potjes moest ik wel erg wennen aan het feit dat dodgen, zoals dat in Advanced Warfare geïntroduceerd werd door de exo-suit, logischerwijs niet langer mogelijk is. Daarentegen kun je nu wel hoger springen door de springknop langer ingedrukt te houden en is het mogelijk om tegen muren aan te lopen om op die manier afstanden te overbruggen die je niet zou redden met een simpel sprongetje. In tegenstelling tot mijn collega’s had ik dit direct onder de knie en vind ik het prima werken. Al met al heb ik me prima vermaakt met de bèta en zal Call of Duty: Black Ops III mij waarschijnlijk ook dit jaar weer vele uren gameplezier zorgen, ondanks dat het in grote lijnen toch weer meer van hetzelfde is.

Ik heb een aantal titels waar ik ieder jaar weer een haat-liefde verhouding mee heb. Bij zowel FIFA als Call of Duty is het eigenlijk ieder jaar hetzelfde liedje: ik koop de game, speel ze voor een paar uur en kom dan tot de conclusie dat ik er helemaal niets van bak. Hierna verdwijnen de games weer in de kast en worden ze niet veel later weer verkocht. Dag, 60 euro.

Hoewel ik nog niet weet of FIFA dit jaar wordt aangeschaft, staat Call of Duty toch weer op mijn verlanglijstje. Waar ik normaal van het meer tactische Battlefield ben, moet ik nu toch toegeven dat Black Ops III wel ontzettend lekker weg speelt. Vooral de toevoeging van de nieuwe Specialists met ieder hun eigen specialiteiten geven weer een smoelwerk aan de game welke ik de afgelopen jaren heb gemist. Misschien weet Activision nu eindelijk weer eens de serie nieuw leven in te blazen. Laten we het hopen, want de serie heeft het zo hard nodig.