Wij, als redactie van Pixel Vault, hebben over het algemeen allemaal twee dingen met elkaar gemeen: we houden van een goede game en we hebben stuk voor stuk (ook al verschilt dat per persoon) een goede dosis humor. Het is dan misschien ook daarom dat we bijna allemaal Hideo Kojima wel kunnen waarderen, want ook hij is niet vies van dit alles. Sterker nog, hij weet het één al jaren vrij goed met het ander te combineren, wat wel blijkt uit de nodige onzinnigheden en lachwekkende scenario’s die Metal Gear rijk is. Wij zetten er vijf op een rijtje, omdat het kan, en vijf leek ons wel een mooi aantal. Metal Gear Solid V, snap je? Vast wel…afijn.

Een van de bekendste gimmicks van Hideo Kojima is niet direct hilarisch of lachwekkend (op de foto’s in de lijstjes na), maar wist wel meteen bij de mainstream duidelijk te maken hoe het brein van Kojima werkt wanneer hij een game ontwikkelt. Gedurende het verhaal van Metal Gear Solid op de PlayStation 1 werd je geconfronteerd met een tegenstander die onmogelijk te verslaan leek. Precies, we hebben het hier over Psycho Mantis, de ietwat vreemd geklede, gasmasker dragende hoogvlieger die met zijn telekinetische krachten je controller kon laten trillen. Wauw! Maar het werd nog veel gekker. Psycho Mantis wist zelfs welke games je het liefste speelde en wist dat zelfs met chirurgische precisie te vertellen. Ontkennen dat je kiddy games speelt, zat er niet meer bij, je was gewoon keihard de sjaak. De enige manier om deze ‘heavy breathing SOB’ te verslaan, was door je controller te wisselen naar poort 2, waardoor hij je gedachten niet meer kon lezen, je moest het maar weten. Voor die tijd was het mind boggeling en totaal ongehoord. Punt voor Kojima.

Metal Gear heeft altijd het label opgeplakt gekregen van ‘die game met die verschrikkelijk lange cutscenes’. Nu kunnen we je daar niet bepaald ongelijk in geven, maar het zijn niet alleen de cutscenes die lang zijn. Zo wist Kojima in Metal Gear Solid 3: Snake Eater een scène te reserveren voor een van de nummers van de originele soundtrack, een nummer dat (toevallig) Snake Eater heet. Terwijl de zoetgevooisde Cynthia Harrell haar strot openzet en de toonladder beklimt, beklim jij als speler een letterlijke ladder. Het aparte daarvan, want een ladder of trap beklimmen is op zich niet apart, is dat het beklimmen ervan ongeveer net zo lang duurde als het nummer zelf, waardoor deze oneindig leek. Wat helemaal verrot was, was tot de conclusie komen dat je nog een item beneden had laten liggen. Kak!

Om een mooi bruggetje te slaan, reizen we in het Metal Gear-universum van het verleden naar het heden, namelijk naar Metal Gear Solid V: The Phantom Pain. Hoewel de game een vrij serieuze ondertoon heeft, kan Kojima het ook hier weer niet laten om de nodige grappen en grollen uit te halen. Buiten het beplakken van je trusty kartonnen doos, mag je als Big Boss lekker je manschappen commanderen, maar ook je vierbenige makker D-Horse. Het is altijd fijn dat je je paard kunt roepen, maar nog handiger is dat je paard kan poepen (dat rijmt ja). Het is zelfs een van de tactische voordelen dat je je D-Horse een dampende hoop op de weg kunt laten deponeren, om zo een konvooi te laten slippen zodat deze makkelijk met een Fulton Balloon te kapen valt. You crack me up Kojima…

Maar het houdt niet op bij D-Horse wanneer het om poep en pies-humor gaat. Zo wist Kojima ook in Metal Gear Solid 4: Guns of the Patriots de nodige stinkende zaakjes te verwerken. Zo was daar ineens Johnny ‘Akiba’ Sasaki en die was gedurende een hilarische rendez vous behoorlijk aan de kakkie. Terwijl je als een grijze slang jezelf door een menigte schietgrage vijanden meandert, heeft Johnny een persoonlijk confilct met zijn darmen, die hij discreet uitvecht in een olieton. Nou ja discreet, de hele omgeving hoort zijn trompetsolo, inclusief zijn collega’s. Tja… als je moet, dan moet je hè?

In Metal Gear Solid komt ook het nodige vrouwelijk schoon voorbij, met natuurlijk de uiterst zwijgzame, maar daardoor niet minder dodelijke, Quiet als laatste toevoeging. Nu zagen de vrouwen er vroeger behoorlijk blokkerig en puntig uit, wat de aantrekkelijkheidsfactor behoorlijk wist te belemmeren, maar als je een beetje je best deed en je fantasie gebruikte, kon je er nog een mooie dame uit halen. Die vlieger ging alleen niet op voor Olga Gurlukovich in Metal Gear Solid 2: Sons of Liberty. Nu zat haar gezicht niet onder de puisten of was ze een typische diabeet met 100 kilo overgewicht, maar laten we het er op houden dat tijdens het Big Shell Incident de Venus-scheermesjes eventjes uitverkocht waren. Hoewel het haar op haar hoofd er piekfijn uitzag, piekte er onder haar oksels ook de nodige haren, waar ze zich duidelijk niet voor schaamde.

En dat waren ze dan, zomaar vijf voorbeelden van momenten die totaal de serieuze noot uit een vrij serieuze game wisten te halen. Voor de duidelijkheid: Metal Gear heeft wel meer van deze momentjes, maar we hielden het bij deze vijf. Welk Metal Gear-momentje is jou het meeste bijgebleven? Don’t keep us waiting en laat het weten in de comments.