Haal de slingers, toeters en feesthoedjes maar uit de kast, want er is iets te vieren. Pixel Vault bestaat deze week vijf jaar. En zodra je de website bezoekt kun je daar ook niet meer omheen.

De grote baas van Pixel Vault vroeg mij of ik een stukje kan schrijven over hoe het idee van Pixel Vault is ontstaan en hoe de website in de afgelopen jaren is gegroeid. Als nederig redactielid kon ik natuurlijk geen nee zeggen, omdat ik anders vrees na een wild redactiefeestje wakker te worden in een Goelagkamp ergens aan de permafrostoever van de Kolyma. Nee, laat ik dat vooral niet overdrijven. Er is zeker geen sprake van een schrikbewind of angstcultuur. Ik voel me daarentegen zeer vereerd dat ik als oprichter en oud-hoofdredacteur in een ver verleden nog enigszins serieus genomen wordt bij Pixel Vault.

Toch is het dan een beetje jammer dat de ontstaansgeschiedenis van Pixel Vault niet echt een spannend verhaal is met plotwendingen en dubbele lagen. Als ik weer eens word aangeduid als ‘het brein achter Pixel Vault’, dan wuif ik de opmerking steeds een beetje weg. Ik ben geen Godfather en had geen allesomvattend plan om de wereld over te nemen. Wel is er een buitenlands tintje: de eerste gedachten over Pixel Vault wisselde ik met medeoprichter Erik-Jan in de ICE die vanuit Leipzig op weg was naar Utrecht.

Erik-Jan en ik waren allang blij dat we een stoeltje hadden bemachtigd in de bomvolle trein die ons van de Games Convention in Leipzig terug zou brengen naar ons vaderland. Op de heenweg moesten we immers op de koffers zitten. We schreven als amateur game-journalisten voor een nietszeggende website en mochten daarvoor naar de toen grootste gamesbeurs van Europa. Dat die werd gehouden in een Oost-Duitse stad waar de riolering nog bovengronds werd geregeld en het goedkoopste bier niet te zuipen bleek, deed ons toen weinig. De beurs was overigens prima in elkaar gezet en ik kan me niet meer herinneren dat er een enorme zweetwolk hing in het gebouw, zoals ik de jaren erna ben tegengekomen op de beurs, toen van naam veranderd, in Keulen.

Op de terugweg, nog voordat we de stukjes over de gamebeurs hadden getikt, leek het ons wel een aardig idee om voor onszelf te beginnen. Ik maakte wat aantekeningen in een klein zwart Moleskin-boekje en daarmee waren de eerste stappen richting Pixel Vault gezet. We bepaalden tijdens de treinrit al dat het een website moest zijn voor de volwassen gamer, omdat de gemiddelde zestienjarige al twintig andere gamesites tot zijn beschikking had om aan zijn trekken te komen. Tot zover de historische gebeurtenis.

Het heeft natuurlijk wat tijd gekost om van een gedachtekronkel een volwaardige website te maken, maar door een combinatie van een niet-veeleisende studie, een berg vrije tijd en beperkte computerkennis was het te overzien. Ik kroop achter mijn computer en flanste met Joomla, waar we later enorme spijt van hadden, en een aantal html-aanpassingen de eerste versie van Pixel Vault in elkaar. Het zoeken van een redactie bleek ook niet moeilijk. Een studiegenoot wilde best stukjes tikken en ook Kevin kwam vrij vroeg overgevlogen van een website die na een maandenlang, zo niet jarenlang, ziekbed praktisch was overleden. Daarmee hadden we een gedreven redactielid c.q. zakenman in handen.

Dat Pixel Vault nu vijf jaar bestaat is overigens niet aan mij te danken. We hebben maandenlang doorgemodderd zonder enige toekomstvisie. Als hoofdredacteur heb ik een stuiterende Kevin in bedwang gehouden, maar die constructie was niet houdbaar. Ongeveer drie jaar geleden zette ik een punt achter het werk voor de website, waarna er ook een leegloop van talent was. Voornaamste punt was dat het onderhouden van de site veel tijd in beslag nam, terwijl daar geen inkomsten tegenover stonden. Ik droeg het stokje over aan Kevin. Niemand had toen kunnen denken dat Pixel Vault na een moeizame periode weer zou opleven. Kevin als hoofdredacteur was misschien niet de beste keuze, maar als eigenaar van het geheel deed hij het meer dan prima.

Het team achter Pixel Vault bestaat anno 2016 uit een groep jonge en gedreven journalisten. Ik ben blij dat ik (weer) onderdeel ben van het team en erg te spreken over de manier waarop het allemaal wordt geregeld. Daarom draag ik deze toost op aan de mensen achter Pixel Vault, waar ik ook de komende vijf jaar nog hoop mee samen te werken. Zonder hen, en Kevin aan de leiding, was de naam allang verbonden geweest aan vergane glorie. Proost!