Week 21 zit er weer op, dat betekent automatisch dat het weer tijd is voor de gebruikelijke recap. Deze week was het voor de redactie niet zo heel moeilijk om een geschikt onderwerp te zoeken voor de Replay, nee, het was zelfs kinderlijk makkelijk. Om vast een tipje van de sluier op te lichten, het is de week van de Engelse woorden: Virtual Reality, hacking en rebooting, al is de definitie van de laatste sinds deze week wat onduidelijker geworden. Wat de andere twee betreft, daar kun je niet fout gaan. Afijn, tijd om Patrick, Tim en Kevin de rest van sluier op te laten lichten in de GC Replay van week 21

Patrick Meurs – Als er één ding is waar mensen best gedreven in zijn, is het het uitvinden van dingen, of heruitvinden van dingen. Waar mensen ook goed in zijn, is het misbruiken van die dingen of ze gewoonweg gebruiken op manieren waarvoor ze eigenlijk niet bedoeld waren. Ho!…STOP! Nee, het gaat niet die kant op. Ik weet dat de titel suggestief is, maar hold your horses slugger.

Ik heb het in dit geval over Virtual Reality, wat ik voor de rest van dit stukje gemakzuchtig VR ga noemen. VR is namelijk niet zo nieuw meer, maar werd wel opnieuw uitgevonden door de komst van de Oculus Rift. De Rift is een prachtig en vernuftig stukje elektronica waarin mensen zich kunnen wanen in een wereld die er eigenlijk niet is. Je bent er bijna echt en fantasieën lijken virtueel realiteit te worden (woordspeling…nice)

En ja…mensen blijven mensen en fantasieën zijn niet altijd even onschuldig. Het bewijs daarvan wordt geleverd door de gemiddelde spamfilter en reclame op sites als The Pirate Bay. Je hoeft dus geen raketgeleerde te zijn om de rekensom te maken: VR + porno = bow chicka wow wow! En omdat Oculus heeft aangegeven dat de Rift een open format is, staat de deur wagenwijd open voor de industrie.

Het straatbeeld, of eerder slaapkamerbeeld, zal er flink door kunnen veranderen. Zeg maar dag tegen stiekem surfen op je laptop in je whackshack met de deur op slot en zeg hallo tegen boobtuben met een bril op je gezicht. Maar onthoud: het is nog steeds niet echt, het blijft een illusie. Nee, als je toch wat in de hand wil houden tijdens het gebruiken van de Rift, speel dan lekker een game. Duurt veel langer en is wat minder beschamend. En ook in games is genoeg bloot te vinden hoor *kuch* Witcher 3 *kuch*.

Tim den Tuinder – Ik denk dat iedereen wel eens een online-game heeft gespeeld waarbij je aangewezen was op je teamgenoten. Een shooter, RTS of MOBA, het maakt niet uit. De bedoeling is dat je samenwerkt en zo de overwinning behaalt. Dit wordt een probleem wanneer één (of meerdere) van de mensen in je team zich kinderachtig gaan gedragen wanneer zij hun zin niet kunnen krijgen. Meerdere keren heb ik meegemaakt dat dit soort individuen dan nog liever verliezen en het voor de rest van het team verpesten dan dat ze verder willen spelen. Dit zijn mensen waarvan ik vind dat ze nooit meer een multiplayer-game aan mogen raken, maar je bent in ieder geval van ze af wanneer de ronde of match over is. Stel je nou eens voor dat het niet zo is. Dat die persoon na de game verder gaat met jouw leven zuur maken.

De afgelopen week heeft een hacker van Canadese afkomst bekend dat hij tientallen mensen heeft gedupeerd door middel van hacken en de o zo grappige kunst van het fenomeen genaamd “SWAT-ting”. Dit misbaksel had het vooral gemunt op vrouwelijke spelers van de game League of Legends die niet in hem geïnteresseerd waren of spelers in het algemeen die het lef hadden om zijn vriendschapsverzoeken af te wijzen of te negeren. Dit gebeurt gelukkig niet in Nederland, maar het zou ooit kunnen gebeuren. Het is een angstige gedachte want tot nu toe leek het erop dat dit soort mensen hun straf telkens weer ontliepen. Met deze persoon in hechtenis en dankzij zijn bekentenis kan hij als voorbeeld dienen voor al die andere klootzakken die zich met dit soort praktijken bezig houden.

Ik vraag me af of er iets mis is met dit soort mensen. Toen ik vroeger regelmatig met mijn grote broer Mario Kart of Street Fighter speelde, liep het regelmatig ook uit op ruzie. Maar dat ging zelden verder dan elkaar een klootzak noemen. In de avonden waarin ik samen met vrienden Mario party speelde, namen de naaistreken ook bijna interplanetaire vormen aan. Maar dingen zoals de computer hacken of een SWAT-team op iemand z’n huis sturen omdat hij onbeleefd of naar mijn gevoel oneerlijk was tegenover mij? Zoiets zou nou nooit in me opkomen.

Kevin Rombouts – Roots, de Engelse vertaling van het woord ‘wortel’, ook wel de kern of het begin van iets. Wanneer een ontwikkelaar dus zegt dat ze terug naar de roots van hun serie gaan, zou je verwachten dat deze zou worden zoals hun eerste, mogelijk tweede game. Tenminste, dat zou logisch zijn.

Maar misschien is Zweedse logica wat anders dan die in Nederland, want toen de ontwikkelaar van het deze week aangekondigde Need for Speed riep dat ze terug gingen naar de roots, lieten de beelden heel wat anders zien. Iets wat mij, en de rest van de gamers wereldwijd, eerder deed denken aan Need for Speed: Underground 2. En dat is zeker niet de eerste game uit de Need for Speed-serie. Zelfs niet de tweede. Nee, we hebben het hier over de zevende game uit de serie.

Niet echt meer de roots te noemen van de populaire race-serie. Toch is het wel begrijpelijk dat Ghost Games en Electronic Arts voor dit deel in de serie hebben gekozen als het punt om een reboot te laten beginnen. Het is immers het punt dat de serie op zijn hoogtepunt was: zijn voorganger kwam uit in dezelfde periode als dat The Fast & The Furious op de markt kwam en de sequel bood ongekende vrijheid in een complete open stad. Of de reboot de serie naar een vergelijkbaar hoogtepunt kan brengen zien we later dit jaar: tijdens de E3 krijgen we een eerste officiële trailer en in het najaar zal de game al in de winkel moeten liggen.