Darksiders 3

Toen THQ in 2012 haar faillissement aankondigde, betekende dit het vroegtijdige einde van de Darksiders-franchise, maar ook het einde van de verantwoordelijke ontwikkelaar Vigil Games. Met de doorstart van THQ Nordic zien we hoe ook de Darksiders-franchise nieuw leven in wordt geblazen. Nu dat Darksiders 3 eindelijk te spelen is, gaat Rohald nogmaals de hemelse strijd aan. Deze keer met Fury in de hoofdrol.

Hoewel de eerste twee Darksiders-titels dus door het inmiddels gesloten Vigil Games zijn gemaakt, zien we veel van de franchise bewaard in Darksiders 3. De derde naam in de reeks wordt namelijk gemaakt door Gunfire Games, die op haar beurt is opgebouwd uit de leidinggevenden van Vigil Games. In wezen heeft de studio dus alleen een andere naam, wat in theorie moet betekenen dat de franchise weer opgepakt wordt waar ze tot stilstand gebracht werd. Daarnaast heeft de studio inmiddels meer ervaring en hebben ze nu meer vrijheid wat betreft tijdsbestek en financiën. Uiteindelijk zit er maar een ding op en dat is de spreekwoordelijke pudding proeven.

En haar naam was Fury

Waar we in Darksiders het verhaal van War volgden en in Darksiders 2 dat van Death, volgen we in Darksiders 3 het verhaal van Fury in haar strijd tegen de Seven Deadly Sins. Fury is de enige vrouw van de ruiters van de Apocalyps en hoewel andere ontwikkelaars de vrouwelijke personages sneller een poezelig personage geven, heeft Gunfire Games dit (gelukkig) radicaal anders aangepakt. Vanaf het de eerste momenten van de game wordt duidelijk dat Fury een ultieme badass is en geen tegenspraak duldt. Doe je dit wel, dan komt dit je duur te staan, want haar zweep hangt nooit volledig stil en is altijd paraat.

Het overkoepelende verhaal laat ik omwille van de structuur en lengte van de review een beetje achterwege, maar het is wel handig om even te weten hoe de game zich chronologisch verhoudt tot de andere games. Aan het begin van de game zit War nog steeds gevangen en aangezien we weten dat de avonturen van War zo’n honderd jaar na de Apocalyps plaatsvinden, kunnen we zeker zijn dat Darksiders 3 zich afspeelt voor Darksiders 1. Hoe de game zich in de tijdlijn verhoudt tot Darksiders 2 is echter niet duidelijk. Net als haar broers heeft Fury namelijk haar eigen queeste om te ondernemen.

De Charred Council heeft het probleem dat de Seven Deadly Sins losgebroken zijn op aarde. Fury ziet dit als een uitgelezen kans om haar absolute macht te bewijzen tegenover haar superieuren, maar ook tegenover haar broers met als utieme doel om Death van zijn troon te stoten. Wanneer de Charred Council aangeeft dat de zeven zonden te sterk zijn om alleen aan te pakken, stookt dit Fury’s furie alleen maar meer op en zodoende begint ze aan haar jacht.

Duidelijke inspiraties

Dat deze queeste behoorlijk pittig is, blijkt al snel uit de gameplay. Darksiders 3 is namelijk niet makkelijk en pakt de combat compleet anders aan dan de voorgaande games uit de franchise. De combat en de mechanics daaromheen zijn namelijk hevig geïnspireerd door de mechanics uit games zoals Dark Souls, The Surge en Bloodborne. De vijanden richten heel veel schade aan en healen kan alleen door het gebruiken van consumables of Nephilim’s Respite. Die laatste functioneert hetzelfde als de Estus flask uit de Dark Souls franchise. Het geeft een grootschalige heal, maar kan alleen door speciale omstandigheden opnieuw gevuld worden.

Net als in de voorgaande Darksiders-games leveren verslagen vijanden zielen op en net als in de voorgaande games fungeren de zielen ook in deze game als valuta. Wat nieuw is in Darksiders 3, is dat wanneer je je voorbarige einde vindt, je je zielen kwijt raakt, waarna je ze terug moet vinden op de plek waar je verslagen werd. Ook deze mechanic is niet onbekend voor bekenden van Dark Souls-eske games. Wat bekend voorkomt uit de vorige Darksiders-games, is dat je de zielen die je hebt bij de oude bekende Vulgrim kunt inwisselen voor levels. Hiermee speel je dan een ability point vrij, die je kunt gebruiken om een van de drie stats te verhogen.

In Darksiders 3 heb je namelijk drie stats: health, damage en arcane damage. Wat de health ability doet spreek natuurlijk voor zich. Damage beïnvloedt de hoeveelheid fysieke damage die je wapens doen en de arcane damages zijn een multiplier van de damage die je doet wanneer je een succesvolle counter-aanval uitvoert. Dat laatste is vooral erg belangrijk, want alsof de combat nog niet moeilijk en bestraffend genoeg was, kun je in de game aanvallen niet blokkeren, slechts ontwijken.

Feel the rhythm

De aanvallen van de vijanden worden via hun animaties duidelijk aangekondigd. Wanneer je dan op het juiste (laatste) moment dodget, vertraagt de tijd kort en kun je terugslaan met een verwoestende aanval. Dit is een simpel concept, maar de uitvoering vergt wat meer oefening dan je eerst zou denken. De invincibility frames die je hebt tijdens het dodgen zijn al redelijk schaars, maar de timing die een succesvolle counter vereist, maakt het een moeilijk te behalen fenomeen. Dit zorgt ervoor dat je je volledige concentratie nodig hebt tijdens het spelen, maar wanneer het dan eindelijk lukt, voel je je een echte badass.

Dat toffe gevoel is overigens geen uitzondering wanneer je de game speelt. De game heeft net als de voorgaande delen een mooie cartoonachtige stijl met gelikte animaties en voice acting waar je u tegen zegt. Vooral wanneer Fury weer eens in een van haar tirades vliegt en de vonken laat vliegen, kun je jezelf wel eens joelend in je stoel vinden.

Dat de combat zo strak in elkaar zit en precisie vereist, heeft echter ook een keerzijde wanneer de PlayStation 4-versie slechts op 30 fps draait. Het is algemeen bekend dat de precisie die zulke combat vereist, beter gaat met een hogere framerate, zoals 60 fps. Dat gezegd hebbende, zou het prima lukken wanneer de game stabiel op 30 fps zou draaien. Helaas is dit ook niet het geval. Vooral wanneer er meerdere vijanden op het scherm zijn of wanneer er meerdere visuele effecten te zien zijn, zoals vuur of rook, kan de framerate makkelijk onder 20 fps zakken. Zeker wanneer dit gebeurt bij een van de bazen, is het heel frustrerend.

Een beetje frustratie kun je bij gameplay als deze natuurlijk wel verwachten, maar frustratie door slechte optimalisatie is ten alle tijden de ‘verkeerde’ vorm van frustratie. En slecht geoptimaliseerd is de game zeker. Los van de framedrops in combat hangt de game geregeld stil om nog even de rest van het level in te laden. Wanneer je met de camera draait, zie je regelmatig hoe de basistexturen van de muren inpoppen in je perifere gezichtsveld. Ook is er af en toe sprake van audio corruption wat niet alleen vervelend voor je oren is, maar je ook compleet uit de flow van de game haalt. Zeker omdat veel aanvallen auditieve indicatoren hebben.

Fury op zichzelf

De eerste twee Darksiders-games pakten de combat meer aan als een klassieke RPG. In Darksiders 1 was je voornamelijk bezig met puzzelen en platformen terwijl je nieuwe aanvallen en combo’s kocht. Death was in Darksiders 2 ook veel bezig met puzzelen en platformen, maar gaf je ook andere wapens en bepantsering. Darksiders 3 laat zich echter duidelijk inspireren door andere games. Dit is natuurlijk prima, want dit gebeurt zoveel in de games industrie. Je zou echter kunnen denken dat Darksiders 3 hierdoor een slap aftreksel van andere games is geworden. Dit is gelukkig niet het geval, want hoewel de mechanics misschien niet mondiaal uniek en nieuw zijn, zijn ze dat wel binnen de Darksiders-franchise. En in dit geval vind ik dat het juist tof en verfrissend werkt.

In combinatie met de combat mechanics had een uitgebreide moveset aan aanvallen ook niet gewerkt in deze game, zoals dat wel kon in de voorgaande games. Fury beschikt in de game slechts overmaar van drie aanval- strings, waarbij eentje bedoeld is als een zone- aanval. Een andere doet meer damage, maar die heeft een animatie waar je niet uit kunt dodgen. Met deze drie alleen al is het oppassen wanneer je wat gebruikt. Ik moet ook toegeven dat ik de uitgebreide movesets niet heb gemist. De game is moeilijk en meeslepend genoeg dat het zo prima is.

In Darksiders 3 is het dus compleet anders en dat is maar goed ook. Natuurlijk krijgt Fury ook een aantal puzzels die ze moet oplossen, maar dit zijn er lang niet zo veel als in de voorgaande games. Daarnaast zou het passen en meten van nieuwe wapens en bepantsering totaal niet passen bij het personage van Fury. Er is namelijk niks mis met haar huidige gear en wie het daar niet mee eens is, krijgt te maken met haar zweep.