Cuphead heeft me nu al twee keer overvallen. De eerste keer was tijdens een showreal van Microsoft ten tijde van de E3 in 2014. Ik weet nog dat ik verbaasd was over het feit dat iemand een game maakte in de stijl van de Fleischer-tekenfilms uit de jaren ’30 en ’40. Maar zoals wel vaker verdween Cuphead van de radar en hoorde ik er niks meer van. Tot ik over de vloer van gamescom liep en bij Microsoft een grote banner zag hangen. Ik herkende de poster en wilde de game gelijk spelen. Ik kreeg wat ik verwachte: een platform-game met oude graphics. Maar meer dan dat was het ook niet.

Je zal misschien denken, wat zijn Fleischer-tekenfilms? Fleischer Studios was naast Warner Brothers en Disney een van de grote animatiestudio’s in het prille begin van animatie. De animaties van Fleischer werden gekenmerkt door de hoge kwaliteit en de elastische, bijna rubberen manier van animatie. De zeer oude tekenfilms van bijvoorbeeld Popeye en Superman waren door Fleischer Studios gemaakt . Een van de meest bekende producties was de Gulliver’s Travels animatiefilm waarin de rotoscoping-techniek werd gepionierd. Die techniek zou later in de 20ste eeuw uitvoerig gebruikt worden voor films zoals Tron en Ralph Bakshi’s Lord of the Rings-films. Naast grote films werd die techniek ook gebruikt voor de onvergetelijke videoclip van Take on Me van A-ha. Als kind heb ik met name Gulliver’s Travels talloze keren gekeken en als ik de reacties op YouTube bekijk, ben ik niet de enige. Wellicht gaat er bij jou ook een belletje rinkelen. In dat geval snap je waarom ik uitkeek naar Cuphead. Deze game heeft de graphics van die oude tekenfilms en gaat all the way.

Het was hetgeen wat me opviel toen ik de eerste keer beelden van Cuphead zag, en het is wat je mond telkens weer doet openvallen van verbazing. Dit klinkt misschien bizar, maar Cuphead zou geen ongeschikte kandidaat zijn voor de beste graphics van het jaar. Niet omdat het fotorealistisch is, maar omdat het de stijl van die oude tekenfilms zo dicht weet te benaderen dat je bijna het idee hebt dat je zo’n oude tekenfilm aan het bekijken bent. Alles beweegt zo vreselijk gladjes en lijkt bijna vloeibaar te zijn. Het aantal uren wat hierin gestoken is moet bijna onmenselijk zijn. Ik kan de visuele presentatie van Cuphead niet genoeg prijzen, je moet het zien om het te geloven. De gameplay echter is een ander verhaal.

Hoe geniaal het visuele aspect van Cuphead ook is, zo standaard is de game zelf. Je bestuurt Cuphead in een 2-D overworld-hub waarin een aantal levels te selecteren zijn. Het woord level is misschien iets teveel gezegd, want de levels in Cuphead bestaan alleen uit bossfights. Al gauw wordt het duidelijk dat Cuphead niet meer om het lijf heeft dan dat. De ontwikkelaars van Cuphead doelen om het Guinness Book record van meeste bossfights in één game te verbreken. Het huidige record staat op 25 en zij proberen met Cuphead dat te verhogen naar 30. Als Cuphead is het de bedoeling dat je ze één voor één verslaat . In de demo op gamescom kon je dat met twee verschillende wapens doen, die beide geen donder uit leken te halen. Omdat de game alleen uit bossfights bestaat en de game anders erg kort is, hebben de makers ervoor gezorgd dat de bosses uitzonderlijk veel kunnen incasseren. Om de moeilijkheidsgraad een beetje op te krikken is het voor Cuphead al snel game over, want hij kan maar drie hits hebben. Cuphead volgt dan een behoorlijk standaard ritme: leer de bossfight kennen, versla de boss en op naar de volgende. Ik moet zeggen dat de variatie tussen de bosses hoog is en dat je niet gauw twee dezelfde tegen zal komen. Trouw aan de oude (en soms surrealistische) tekenfilms kan bijna alles een tegenstander vormen en jou het leven zuur maken.

Meer dan dat is eigenlijk niet over Cuphead te vertellen. Het is een titel die meer style than substance heeft maar daar ook mee te koop loopt. Ik had persoonlijk een platformer verwacht, waardoor mijn eerste indruk een beetje teleurgesteld was, maar al gauw ging ik de uitdaging aan om de bosses in Cuphead te verslaan. Cuphead is ook met twee spelers tegelijk te spelen; mogelijk maakt dit de game iets makkelijker of juist moeilijker. Ik was echter niet in staat om dit te proberen. Het is te hopen dat wanneer Cuphead uitkomt, er een vorm van DLC komt. Dertig unieke bossfights is geen kattenpis, maar wat extra uitdagingen of meer dingen om te doen na die dertig zou een welkome toevoeging zijn. Al is het maar zodat we meer freaky, doch prachtige animaties hebben om naar te kijken.