Het najaar is ondertussen alweer lang en breed begonnen. We merken het eindelijk aan het weer buiten, maar ook zeker aan alle gametitels die ons rond de oren vliegen. De tijd is aangebroken waarop nieuwe games en jaarlijkse releases uitkomen. Eén van die jaarlijkse titels is de first-person shooter-reeks Call of Duty, die dit jaar niet alleen met Infinite Warfare komt, maar ook met de remaster van Modern Warfare. De laatstgenoemde wordt niet los verkocht, maar zit in een bundel met Infinite Warfare en draagt de naam Legacy Edition. Mensen die deze bundel gepre-orderd hadden, konden op 5 oktober alvast aan de slag met de campaign van Modern Warfare en laat ik nou een van de gelukkigen zijn die hem voortijdig mocht spelen.

In de singleplayer neem je de rol aan van soldaat John ‘Soap’ MacTavish, de protagonist van de gehele Modern Warfare-serie, die in deze titel zijn eerste stappen binnen het leger zet. Veel tijd om te wennen heeft hij niet, gezien hij al snel in een eerste missie wordt gedropt. Hiermee begint ook jouw eerste missie binnen de game en deze zet meteen de toon voor de rest. De hoeveelheid missies, en daarmee de duur van de titel, is niet enorm, maar het zijn er genoeg om een enorme indruk achter te laten.

review_call-of-duty-modern-warfare-remastered 001

De missies bieden onderling zeer veel diversiteit gezien je in elk van deze missies weer voorzien bent van een ander doel en uitrusting. De ene keer zul je over een veld rennen voorzien van een machinegeweer om zo vijanden links en rechts een kopje kleiner maken, terwijl je een andere keer een sniper in je handen hebt en je het juist zo stiekem mogelijk moet doen. Je zult niet enkel op je benen hoeven te vertrouwen in Modern Warfare gezien je ook een level vanuit een helikopter speelt. Eigenlijk biedt de titel alle mogelijkheden die je in een game over de oorlog mag verwachten en dat is precies wat deze game zo vermakelijk maakt. Modern Warfare Remastered bewijst opnieuw waarom veel fans deze reeks als de beste rekenen.

Wat ook bijdraagt aan de positiviteit van de game is dat je constant het gevoel hebt dat je zelf de keuze hebt waar je naartoe gaat. De meeste levels bestaan uit een groot veld en natuurlijk is er een eindpunt waar je naartoe moet. De manier hoe je daar komt is echter volledig aan jou. Ga je links of rechts, door dat huis of lekker onveilig door een groot open veld, die keuze moet jij maken. Dit geeft je toch een bepaald gevoel van vrijheid die de uitvoering van de missies een stuk leuker maakt.

Iets wat je natuurlijk kunt verwachten van een remaster is dat deze er op en top uitziet wat het grafische aspect betreft. Al in de eerste paar minuten van de game wordt duidelijk dat Raven Software daar met deze titel zeer zeker in geslaagd is. Met name de omgeving heeft een flinke oppoetsbeurt gekregen en ziet er beter uit dan ooit. Maar dat betekent niet dat de kleine details vergeten zijn, integendeel zelfs. Diverse levels bieden een aantal huizen in een veld die je dan één voor één moet overnemen. Wat opvalt is dat alle huizen anders aangekleed zijn van binnen en ook zeer gedetailleerd en grafisch mooi zijn.

Hoewel de remaster er enorm goed uitziet en zeer divers is wat missies betreft, zitten er toch een aantal minpunten aan de game, naast het feit natuurlijk dat deze niet los aan te schaffen is. Zo is er geen minimap in de game. Of nou ja, deze is er wel, maar is enkel te zien in het pauzemenu, wat ertoe resulteerde dat ik constant op start aan het drukken was om te kijken of er nog vijanden waren of waar ik naartoe moest. Natuurlijk heb je in de echte oorlog ook geen minimap, dus misschien is het met name gemakzucht dat ik hier last van heb gehad. Maar het feit dat er wel een beschikbaar is maar het onmogelijk is om deze naar je hoofdscherm te brengen, is iets wat mij ongelofelijk stoorde.

Iets wat tijdens het spelen vaak ervoor zorgde dat ik een missie opnieuw mocht doen, was het scherm dat mij vertelde dat friendly fire niet toegestaan was. Jouw collega’s worden aangegeven door een groene naam boven hun hoofd, maar deze zie je niet standaard en het duurt soms even voordat deze er komt te staan. Als ik me midden in een vuurgevecht bevind en het idee heb dat iemand zijn wapen op mij richt, schiet ik er vol op los. Vaak waren dit helaas vrienden van me en kon ik opnieuw beginnen. Het is vrij lastig om in een heftige schietpartij rustig te wachten en te kijken of een persoon nou wel of niet dood mag. Raven Software had er wat mij betreft wel voor mogen zorgen dat dit onderscheid iets duidelijker was.

Maar laat deze mindere punten de pret absoluut niet drukken. Call of Duty: Modern Warfare deed tijdens de eerste release in 2007 behoorlijk wat stof opwaaien en hoewel dat nu niet meer het geval is, maakt hij nog zeker een hele sterke indruk. Het is absoluut een goede keus geweest van Raven Software om deze game opnieuw uit te brengen. Een wat minder goede keus is het om deze enkel in een bundel te verkopen. Desalniettemin is dit een titel die absoluut de moeite waard is en de naam remaster eer aan doet.