Borderlands 3

Het alweer tien jaar geleden sinds de eerste Borderlands-titel het daglicht zag. De first-person-RPG werd eerst met argusogen ontvangen, maar al snel bleek de kern de blauwdruk te bevatten voor de looter-shooter waarvan er nu veel versies zijn. Nu mogen we de vierde officiële titel van de franchise in handen nemen om ons af te vragen welke stappen de franchise in de afgelopen tien jaar gemaakt heeft.

Om direct met de deur in huis te vallen is er een significant verschil in de setting van Borderlands 3 ten opzichte van de andere games in de serie. Ja, we zijn nog steeds een Vault Hunter, maar deze keer brengt ons avontuur ons ver weg van het oude en vertrouwde Pandora. In plaats daarvan stappen we al snel in een ruimteschip en voert het avontuur ons naar nieuwe sterrenstelsels, planeten en vooral ver weg van de eindeloze zandbak.

Interstellaire wapenwedloop

Na de gebeurtenissen van Borderlands 1 en 2 bevinden we ons in het begin van Borderlands 3 nog op Pandora. De vault op Pandora is geopend. Na de dood van Roland heeft Lilith de bescherming van Sanctuary overgenomen en blijken er veel meer Vaults te zijn in het universum. Vervolgens maakt Lilith het haar persoonlijke queeste om die legendarische loot uit de handen van slechteriken te houden. Daarbij komt natuurlijk dat een Vault Hunter altijd een Vault Hunter zal blijven…

Het probleem is echter dat de Siren, die in het eerste deel te spelen was, nu veel te druk bezig is met het organiseren van haar militie. Tijd dus voor een nieuwe generatie Vault Hunters. Op dit moment kies je een van de vier Vault Hunters met elk hun unieke stijl en speciale aanvallen. Ik koos Moze de Gunner, die af en toe haar grote mech het slagveld op kan sturen. Andere kandidaten waren FL4K de Beastmaster, Amara de Siren en Zane de Operative.

Van Lilith krijg je de opdracht om de interstellaire kaart werkende te krijgen, zodat je de locaties van de resterende Vaults kunt lokaliseren. Het liefst doe je dit voordat de psychopatische leiders van de Children of the Vault Cult hun handen erop kunnen leggen. Dit gaat al snel mis, waardoor je genoodzaakt bent om Pandora ver achter je te laten en de loot te zoeken op andere planeten.

Meer lopen is meer beter

Hoewel ik hier slechts het begin van het verhaal beschrijf en ik er niet teveel over kwijt wil, moet ik wel duidelijk maken dat je niet teveel van het verhaal moet verwachten. Borderlands blijft natuurlijk Borderlands en de franchise had nooit veel diepgang. De games moesten het vooral hebben van de flauwe grappen en de onderbroekenlol en dit is in Borderlands 3 niet anders. Daarnaast zorgt het ervoor dat je een warm onthaal krijgt waarmee je terug de macabere wereld van Borderlands in wordt getrokken, waar bloedvergieten en ‘je moeder’-grappen een fantastische combinatie is.

Naast het hoofdverhaal zijn de zijmissies natuurlijk ook weer van de partij. Zoals te verwachten zijn deze ook van de onnozele aard, al viel me wel op dat Borderlands 3 minder side-content bevat dan de vorige titels. Uiteindelijk is het hoofdverhaal slechts het halve werk in de Borderlands-franchise. Veel belangrijker zijn de wapens die in bizarre hoeveelheden op je af komen. Hier zien we wel wat minimale vernieuwingen.

Alle wapenmerken die je in de vorige titels kon vinden, zijn nu ook weer van de partij. Als toevoeging kunnen wapens nu soms een alternatieve vuurstand hebben in de vorm van een under-barrel. Dit zorgt er in sommige gevallen voor dat een wapen op ieder moment vrij van damage-type kan wisselen. In andere gevallen kunnen kogels zich anders gaan gedragen en soms betekent dit dat je pistool ook een granaatwerper is.

In het begin is dit tof en is het spannend om te experimenteren met deze functionaliteit. Helaas is meestal een van de standen duidelijk beter dan de andere en dat maakt dat het geweer net zo goed een enkele stand kon hebben. Daarnaast viel me op dat Borderlands 3 minder vrijgevig is met de grote rode loot boxes. Dit zorgt ervoor dat je vaak langer met dezelfde wapens blijft rondlopen omdat je minder snel een goede vervanger tegenkomt.

Hoeveel headshots is genoeg?!

Het looten valt in deze looter-shooter dus een beetje tegen, maar hoe zit het met de tweede helft van de vergelijking? Wanneer je het schieten nauw bekijkt, is hier ook weinig veranderd ten opzichte van de eerdere games uit de franchise. Het bevechten van grote hoeveelheden vijanden is de hoofdmoot van de game. Het wordt gebruikt als de centrale mechanic die je stopt om van doel naar doel te lopen.

Wat we ook gewend zijn van de franchise is dat, in tegenstelling tot menig andere shooters, een headshot niet genoeg is om een vijand te stoppen. Afhankelijk van het wapen dat je gebruikt zijn hier soms wel een handjevol headshots voor nodig. Dit is een stijlkeuze van Gearbox en an sich is hier ook niks mis mee. Het zorgt er alleen wel voor dat je je als speler minder als een badass voelt als je die toffe Critical Hit of headshot scoort. Juist omdat er zoveel vuurgevechten plaatsvinden, zou het tof zijn als je ego beloond wordt door dat enkele fatale schot als bewijs van jouw kunde met het geweer.

Dit is nu niet het geval, waardoor de missies mij snel gingen vervelen. De vuurgevechten zijn simpelweg niet bevredigend genoeg om de repetitie van de gameplay te verantwoorden. Gelukkig helpt het een klein beetje dat we in Borderlands 3 buiten Pandora kunnen treden en andere planeten, vijanden en omgevingen kunnen zien.

Déjà vu

Zoals ik eerder al even aankaartte stap je in het begin van de game al snel in het ruimteschip van Lilith en verlaat je Pandora. Mocht je je afvragen wat er dan met de centrale hub genaamd Sanctuary gebeurt, wees dan niet ongerust. Sanctuary is namelijk het schip en dit is ook waar je de bekende gezichten van de franchise tegenkomt. Moxxi is nog steeds de eigenaar van de louche bar, Marcus heeft er zijn eigen wapenwinkel opgezet en Ellie is van de technische dienst.

Met hun ondersteuning leidt het verhaal je langs verschillende planeten. Op elke planeet heb je een beperkte free-roaming mogelijkheid. Dit geeft je de mogelijkheid om de locatie te onderzoeken en om side-quests uit te voeren. De side-quests bestaan over het algemeen uit het ergens naartoe lopen, daar de boel kapot schieten en terug lopen. Toch zijn de side-quests vermakelijk door de uitstekende voice-acting en de bizar flauwe grappen. Het helpt ook dat Gearbox zich ervan bewust lijkt te zijn dat de inhoud van de side-quests nogal oppervlakkig is en daar doet het graag nog een schepje bovenop.

Op een gegeven moment raakte ik verstrengeld in een kleine verhaallijn waarin een verzetsleider graag een kopje koffie wilde en daarna een goede burger wilde nuttigen. Dit allemaal terwijl de planeet al maandenlang een slagveld was. De situatie en de gesprekken zijn zo bizar dat je je afvraagt of Gearbox het nog gekker kan maken de volgende keer. Het antwoord hierop is: waarschijnlijk wel.

Wat wel opvalt is dat Borderlands 3 minder side-quests lijkt te hebben dan de voorgaande titels. Waar je eerder verdronk in de extra missies en subplots zijn er nu per zone slechts een stuk of vijf missies te vinden. Daarnaast viel me op dat een deel van de assets meerdere keren hergebruikt wordt. Zo vond ik op een supermoderne planeet kartonnen dozen met loot en ook ranzige dixies. Deze voorwerpen kom je overal tegen, maar pasten helemaal niet in deze omgeving.

Tien jaar oud en weinig geleerd

Op het eerste gezicht is Borderlands 3 een prima titel, maar wanneer je het naast de eerdere titels legt, kom je erachter dat de franchise in tien jaar weinig geleerd heeft en op sommige plekken juist achteruit is gegaan. De franchise begon als een bizarre combinatie tussen onderbroekenlol, ultra-violence, RPG-elementen en erg veel side-quests. Hier is weinig aan veranderd, al is wel te merken dat er dus minder loot en side-quests zijn. Hierdoor voelt de game een stuk lineairder aan en dat is jammer, want het verhaal an sich is niet zo boeiend.

Die trend dat de franchise niet veel gevorderd is, zien we nagenoeg in alle aspecten van de game. De gunplay is op het under-barrel systeem na een-op-een te vergelijken met de voorgaande games. Ditzelfde geldt voor de graphics. Ook Borderlands 3 geniet van de kenmerkende cell-shading met felle kleuren en hoge saturatie. Het is alleen wel erg jammer dat Gearbox het nog altijd niet voor elkaar heeft gekregen om hun game met een stabiele framerate te laten draaien, ook al draait de game maar met 30 fps.

Het totaalplaatje is teleurstellend. Gearbox is inmiddels een studio die zich heeft gespecialiseerd in first-person shooters. Ik had gehoopt dat Borderlands 3 ons liet zien wat Gearbox in de afgelopen tien jaar in samenwerking met 2K Games heeft geleerd. Helaas moet ik uit deze game opmaken dat Gearbox gestagneerd is in hun progressiviteit en creativiteit. De eerste titel uit de franchise was het begin van een nieuwe golf aan looter-shooter RPG’s. Nu lijkt alles erop te wijzen dat die golf zichzelf kapot heeft geslagen op de kliffen.