In Bombshell speel je Shelly “Bombshell” Harrison, een tante waar je niet mee wilt sollen, die tijdens een invasie van buitenaardse wezens de taak krijgt om de president van Amerika te redden. Deze smerige aliens hebben de president en de dochter van de generaal van het leger ontvoerd. Het leger doet uiteraard haar best om de klus zelf voor elkaar te krijgen, maar de soldaten zijn natuurlijk niet badass genoeg om het klusje te klaren. Gelukkig is Bombshell er nog en duik je van dimensie naar dimensie om de gijzelaars te redden en de buitenaardse wezens te stoppen.

De gameplay van Bombshell zal je vast bekend in de oren klinken: de game is een isometrische “RPG” zoals de Diablo-games of Baldur’s Gate. Maar in tegenstelling tot die games speelt Bombshell zich af in de toekomst en maak je geen gebruik van zwaarden of bijlen, maar van mitrailleurs en raketwerpers. Je bestuurt Bombshell zoals je doet in menig twinstick-shooter. Met links bepaal je de richting waarin Bombshell loopt en met de rechter joystick richt je je geweer. Het zal je opgevallen zijn dat ik hierboven de afkorting RPG tussen haakjes heb staan. Het is geen leugen om Bombshell een RPG te noemen; je verdient experience en kan levels stijgen wanneer je genoeg experience hebt verzameld. Je krijgt dan punten die je kan stoppen in meer health, armour, energie of nieuwe technieken. Helaas is dit een RPG in de meest oppervlakkige zin. De keuzes voor extra health of armour lijkt niet veel uit te maken. De opties voor extra technieken zijn wél de moeite waard.

Na een uurtje spelen realiseer je je dat Bombshell het meer moet hebben van het schieten. Gelukkig kom je daar veel aan toe en zal je als speler genoeg wapens hebben om mee aan de slag te gaan. Je hebt de standaard geweren zoals een normaal (laser)pistool, machinegeweer en shotgun, maar later zal je wapens vinden die iets veelzijdiger zijn. Toch stelt Bombshell ook hier een beetje teleur. Met uitzondering van een paar wapens heeft het arsenaal in Bombshell nauwelijks een kick. Ook al introduceert de game een nieuw geweer aan de speler en spoort het de speler aan om het te gebruiken, krijg je nauwelijks voldoening. Je hebt niet het idee dat je lekker aan het knallen bent, omdat veel van de wapens ontzettend zwak aanvoelen. Veel van de vijanden kunnen talloze kogels incasseren en er zijn geen audio- of video-effecten die de speler het gevoel geven dat er power achter de wapens zit. Uitzonderingen hierop zijn de raketlanceerder en de bommen die Bombshell kan gebruiken. Het nadeel van het gebruik van die wapens is dat deze ook jou schade toe kunnen brengen als je te dicht bij de explosie staat. Wanneer je bestookt wordt door meerdere vijanden zijn die wapens wel het laatste waar je aan denkt.

De rest van de gameplay bestaat uit standaard dingen. Een schakelaartje hier, een knop indrukken daar, een turret-sectie zus en een fetch-quest zo. Een van de dingen die ik toch in wat meer detail wil benoemen is de platforming die de game van de speler verlangt. Het is voor Bombshell soms nodig om van platform naar platform te springen. Op een enkele valpartij in een vurige vlammenzee na ging dit altijd goed, maar dat is meer omdat de game zo ontzettend vergevend is in de platforming. Bombshell voelt heel zweverig aan en dankzij het isometrische camerastandpunt is het lastig om afstanden in te schatten. Gelukkig keurt de game het al goed als je het platform maar met een halve meter mist, maar het is toch iets wat onnatuurlijk aanvoelde.

Grafisch oogt Bombshell dik in orde. De game draait op de inmiddels “verouderde” Unreal 3-engine, maar laat zien dat het nog steeds tot mooie beeldjes in staat is. Zeker als je nagaat dat de game niet is gemaakt door een AAA-team met een AAA-budget. Vandaar dat Bombshell ook niet voor full-price in de winkels ligt. Aan de andere kant blijft het jammer dat net als andere games in het genre, Bombshell ook in dezelfde grafische valkuil trapt. Net als bij andere games in het genre, Diablo 2 is hier wellicht de grootste boosdoener van, is Bombshell verdeeld in meerdere “hoofdstukken” en ieder hoofdstuk kent zijn eigen visueel thema. De buitenaardse planeet waar Bombshell als eerste terechtkomt heeft een heel beperkt kleurenpalet. Fans van de kleuren paars en oranje zullen hun lol op kunnen. De tweede wereld die Bombshell bezoekt is een ijzige wereld, dus staan de kleuren blauw en wit op je te wachten. Op zich is dit geen probleem (de werelden zelf zien er zoals eerder gezegd prima uit), maar het betekent wel dat je urenlang naar de kleuren paars en oranje zit te staren. Je komt daarna wel in een wereld van blauw en wit, wat op dat moment als een verademing aanvoelt, maar aan die kleuren zit je ook weer de komende uren vast. Het geeft de onderlinge levels geen eigen smoel omdat alles hetzelfde aanvoelt. Op den duur gaat dat vervelen omdat het zo vreselijk eentonig is.

Op het audio-gebied scoort Bombshell in mijn ogen een stuk hoger. De soundtrack steelt misschien nergens de show, maar voelt altijd correct en overstemt de rest van de game niet. Wanneer je even moet backtracken en er geen vijanden zijn om neer te schieten, valt de soundtrack op en zijn er een aantal nummers zelfs goed te noemen. Ook in de afdeling “geluidseffecten” doet Bombshell niet onder voor de grote jongens. Elk wapen, wezen of gebeurtenis heeft z’n eigen geluidseffect en weet de ervaring goed te verkopen. Als laatste noem ik nog even de voice-acting, want de voice-acting voor de secundaire personages is ronduit waardeloos. Het is duidelijk dat de stemmen niet gedaan zijn door professionals, want het klinkt nergens naar. Zonde, want alle prominente personages zijn wél voorzien van degelijke voice-acting. Met name de voice-actor voor Bombshell zelf is eigenlijk veel te goed voor het materiaal waar ze mee moet werken. Bombshell zegt regelmatig one-liners na het doden van de aliens die je na het eerste uur al moe bent en refereert zo nu en dan naar andere games. Dit had voor mij persoonlijk in mindere mate gemogen, maar het kan niet ontkend worden dat de actrice dit heel goed doet.

Ik heb de game mogen spelen door middel van een vroege build die vol zat met (visuele) foutjes en bugs, maar nergens was het zo erg dat ik ergens vast kwam te zitten of dat de game opnieuw opgestart moest worden. 3D Realms en Interceptor Entertainment beloofden echter dat deze bugs niet in de retail-versie van de game terug te vinden zullen zijn door middel van een grote patch op de eerste dag.

Ondanks mijn ietwat negatieve toon moet ik duidelijk maken dat ik me wel degelijk vermaakt heb met Bombshell. De game breekt geen potten, brengt nauwelijks iets nieuws met zich mee en mag zeker niet tot de top van het genre gerekend worden, maar toch was de game speelbaar, maakte het geen grote misstappen en eerlijk is eerlijk: Bombshell mag dan wel een beetje een stereotypische videogame-heldin zijn, ik mocht haar eigenlijk van begin af aan al. Bombshell zelf was de grootste reden waarom ik bleef doorspelen. Ze is een vrouwelijk personage done right: sexy, stoer en niet alleen voor eye-candy aanwezig. De versie die ik speelde was een zeer ruwe diamant, maar toch eentje die ik graag speelde.