Het is alweer acht maanden geleden. Het moment dat menig PlayStation 4-bezitter scheldend en tierend achter zijn televisie zat. Bloed, zweet, tranen en ragequits tijdens verschrikkelijk moeilijke bosses. Althans, zo zat ik Bloodborne te spelen. Een game waarmee ik een haat-liefde verhouding had, want hoe ergerlijk moeilijk de game ook is, ik moest en zou hem uitspelen. Ontwikkelaar From Software heeft een pareltje afgeleverd en natuurlijk heeft ook Bloodborne DLC gekregen en wel in de vorm van The Old Hunters. De eerste en waarschijnlijk ook laatste uitbreiding die deze game zal krijgen. We duiken deze keer in The Hunter’s Nightmare om uit te zoeken wat er nu precies met de doorgedraaide Hunters gebeurt. Hunter’s Nightmare, alleen die naam al belooft niet veel goeds.

Het verhaal van de uitbreiding is, zoals we ondertussen al gewend zijn, enorm cryptisch en vaag wat eigenlijk in elke game van From Software het geval is. Het ligt puur aan de speler zelf hoe veel je mee krijgt van het verhaal, want je moet er naar zoeken. Het verhaal dat wordt verteld sluit goed aan bij het verhaal van de main story van de volledige game, maar is lang niet zo spectaculair als die van de basisgame. De omgevingen daarentegen zijn dat wel en het duurt niet lang voor je weer verdrinkt in de lugubere schoonheid van Bloodborne. De grote Victoriaanse kathedralen gaan vloeiend over in krappe, donkere kerkers waar je de stuipen op het lijf wordt gejaagd door een aantal nieuwe wezens die ronduit eng zijn. Graatmagere patiënten met enorme tumorhoofden, rondkruipende lichaamsdelen en kleerkasten met bijlen en tentakels in hun gezicht maken je het leven zuur.

Gelukkig bied deze uitbreiding veel nieuwe wapens om die gedrochten uit te schakelen. Een cirkelzaag op een stok, een zeis en zelfs een ledemaat van een Amygdala behoren tot het uitgebreide arsenaal. Er is echter een klein nadeel. Ik betrapte mezelf erop dat ik mijn vertrouwde bijl maar niet kon loslaten. Dit kwam doordat je in The Old Hunters niet de materialen krijgt om de nieuwe wapens te versterken en deze daardoor dus veel zwakker waren dan mijn trusty axe. Om toch aan deze Blood Shards te komen kan je twee dingen doen. Of je koopt deze in de Hunter’s Dream met Insight, mits je die nog hebt, of je moet de basisgame weer induiken. Een slimme zet van From Software om zo de gamer te triggeren voor een extra playthrough. Voor de die-hards is dat natuurlijk geen enkel probleem, maar het is toch jammer dat je de nieuwe wapens niet in de DLC kunt upgraden.

In The Old Hunters word je niet aan het handje gehouden en ben je vrij om te lopen hoe jij dat wil. De nieuwe gebieden zitten vol met geheimen en het is aan jou de keus of je ze allemaal wil ontrafelen of niet. Doe je dit niet, dan ben je toch vrij vlot door het verhaal heen, maar je mist wel een aantal erg vette dingen. Er zijn bijvoorbeeld een aantal zeldzame runes en attributen te verzamelen waardoor je kan transformeren en daarmee ook een aantal nieuwe skills krijgt. Ook zijn er een aantal bossfights verstopt die je dus mist als je niet op onderzoek uit gaat.

De bazen in The Old Hunters zijn overigens weer net zo frustrerend en godsgruwelijk moeilijk als die in Bloodborne. De variatie is groot en elke baas is te verslaan met een specifieke tactiek die je met trial and error vanzelf ontcijfert. Voor de gamegoden zal dat een aantal keer zijn, maar voor mij was de eerste baas alleen al een ware martelgang. Na tientallen pogingen dacht ik hem eindelijk door te hebben tot hij plots weer een nieuwe aanval tevoorschijn toverde of zijn timing volledig op de schop gooide. De voldoening is enorm als je een eindbaas na lang ploeteren op de knieën weet te krijgen. Het duurt even, maar dan heb je ook wat.

Kortom brengt The Old Hunters gewoon meer Bloodborne. Het is een toegift van een al steengoede game dus waarom zou er veel moeten veranderen? De gameplay werkt goed, de nieuwe omgevingen zijn prachtig en de nieuwe wapens en vijanden passen perfect in de game. Ben je een echte ontdekker dan ben je toch dik tien tot vijftien uur zoet met The Old Hunters en dat is voor twintig euro toch behoorlijk wat content. De echte liefhebber van Bloodborne kan zonder enige spijt deze DLC aanschaffen. Het doet niets nieuws, maar het voedt met deze erg moeilijke extra content de innerlijke masochist. Let the raging commence!