Ik herinner het me nog als de dag van gisteren: de release van een bepaalde game. De tweede in een serie die tot noch toe niet heel veel indruk maakte op het grote publiek. Maar in het najaar van 2012 veranderde dat volkomen met Borderlands 2. Een game die mij nauw aan het hart ligt en ook bij de meeste gamers hoog op het lijstje van game of the year stond. Waarom ik over Borderlands begin terwijl de titel van dit artikel Battleborn draagt? De teams van 2K en Gearbox hebben weer de handen ineen geslagen en hoewel deze nieuwe titel geen Borderlands in de naam heeft staan, kreeg ik wel het bekende goede gevoel tijdens mijn speelsessie op gamescom.

De sessie werd afgetrapt met een behoorlijke lading aan info over de game zelf. Battleborn is een first-person game die zich afspeelt in een universum waar de sterren sneller uitdoven dan normaal door een duister ras genaamd de Varelsi. Dit gaat in zo’n rap tempo dat er op een bepaald moment nog maar één ster over is: Solus. Op deze laatste ster strijden vijf facties voor hun laatste kans om het universum te redden van het kwaad. Deze vijf groeperingen hebben allemaal verschillende eigenschappen en manieren van spelen, waardoor er voor ieder wat wils is. Vooral als je je bedenkt dat er in totaal 25 speelbare personages zijn bij de release van Battleborn. Ben je gecharmeerd van de hippieachtige Eldrid, de robotische LLC of de humorloze maar enorm stoere Jennerit, de keuze is reuze. Uiteindelijk ga je solo, co-op of online op avontuur om Solus te redden.

Nu is het natuurlijk wel een hele kluif om 25 personages te leren kennen, maar daar heeft Gearbox een geweldig systeem voor bedacht. Waar je bij Borderlands al gauw voor maar één karakter gaat, wil de ontwikkelaar dat je zoveel mogelijk personages van Battleborn gaat ontdekken. In plaats van dat je na tientallen uren spelen je personage pas echt leert kennen, kun je na één missie al de volledige skill tree gebruiken. Het is een simpele DNA-streng, waar je bij elk nieuw level kunt kiezen tussen twee opties tot je uiteindelijk het maximum level van tien hebt bereikt. De keuzes bestaan uit dingen als meer bereik voor je wapen of meer damage en granaten met een bepaalde buff of simpelweg een grotere radius. Uiteindelijk kun je met die skilltree jouw Held de upgrades geven waarvan jij denkt dat ze handig zijn in de situatie waarin je zit. En het mooie is dat je er niet permanent aan vastzit, want na elke missie word je weer op level 1 gezet. Nu is het niet het geval dat je helemaal niet sterker wordt, want na elke succesvolle missie, in willekeurige drops of gewoon met geld kun je augmentations verkrijgen die jouw personages sterker maken. Deze verschillen van zeldzaamheid net als bij de meeste RPG’s en worden aangeduid met de standaard kleuren wit, groen, blauw, paars en oranje.

Uiteindelijk mocht ik aan de slag met Battleborn en ik kon kiezen uit tien van de 25 karakters. Ik koos na lang peinzen voor de robotic gentleman sniper van de LLC met de naam Marquis d’Caliber. Een ontzettend grappig personage dat me meteen deed denken aan Sir Hammerlock van Borderlands 2 alleen dan met een Duits accent. Hij was bewapend met een wandelstok-sniper, een hoed met uilen (met de naam Hoodini, briljant) en een mechanisme om de tijd te vertragen. Er werd een missie gespeeld met vier andere spelers waarin het ons doel was een soort spinrobot te vervoeren met een enorme bom op zijn rug om een groot monster aan het einde mee op te blazen. Klinkt simpel zat en toen we mochten beginnen zat ik er ook meteen goed in.

De game is enorm kleurrijk, staat bol van de humor en doet wederom erg denken aan de over de top stijl van Borderlands. Dat niet alleen. want ook veel stemmen van personages kwamen me erg bekend voor. Het gevoel bekroop me heel even dat ik een BattleLands of BorderBorn aan het spelen was en dat vond ik zeker niet erg. Alleen vraag ik me af waarom er gekozen is voor een nieuwe IP als je nog zoveel invloeden van een oude erin stopt. Desondanks de geleende elementen zit Battleborn goed in elkaar. De game draaide foutloos, de controls voelden goed aan en het is gewoon een hele leuke ervaring. Vooral als je het met meerderen speelt, want dan heeft ieder zijn eigen specialiteiten. Terwijl één speler als een enorme soldaat de boel afleid, kon ik ze uitschakelen met de sniper en stond er altijd iemand in de buurt om ons te healen. Nadat we onze missie hadden behaald, betrapte ik mezelf en veel van mijn medespelers op een glimlach van oor tot oor.

Battleborn lijkt een prima game te worden die erg leentjebuur is van een zeer succesvolle franchise, maar dat hoeft zeker niet erg te zijn. Het moet alleen wel oppassen dat het niet te erg word en zijn eigen smoel verliest. Toch gaf die ene missie die ik heb mogen spelen een goede vibe en ik verlangde eigenlijk naar meer tijd met deze game. Zo heeft Battleborn competitieve multiplayer die ik graag nog had willen checken en was ik graag nog in de huid van Rath gekropen. Het is nog een tijdje geduld hebben tot de game op 9 februari 2016 in de winkels ligt voor de PlayStation 4, Xbox One en pc.