Na een aantal keer uitgesteld te zijn geweest is de nieuwe creatie van Rocksteady dan eindelijk daar: Batman: Arkham Knight. Dit is het vervolg van Arkham City en tevens de laatste game in de trilogie van de Britse studio Rocksteady. Mijn verwachtingen waren zeer hoog, gezien de vorige delen mij hebben weggeblazen en mijn liefde voor Bats hebben aangewakkerd. De cape mag weer om en het masker mag op. Gewapend met mijn PlayStation-controller dook ik Gotham weer in. En wat een avontuur is het geworden.

Laten we bij het begin beginnen: het verhaal, zonder al te veel te verklappen. Dit deel speelt zich één jaar na de gebeurtenissen van Arkham City af. Scarecrow is teruggekeerd na zijn aanvaring met Batman (en Killer Croc) uit het eerste deel en dat zullen we weten ook. Hij heeft zijn formule voor het gevreesde “Fear Gas” verbeterd en is van plan Gotham te veranderen in één grote angstige bende. Tegelijkertijd hoopt hij ook nog wraak op The Dark Knight te kunnen nemen. Hij krijgt daarbij hulp van een paar oude bekenden en een mysterieuze nieuwe slechterik die schuilgaat onder de naam Arkham Knight. Ook hij heeft nog een appeltje te schillen met Bats, waardoor een samenwerking met de slechterik niet meer dan logisch is. Wat volgt is een verhaallijn die je meeneemt in een achtbaan van plottwists en heftige gebeurtenissen. Een scene in het bijzonder dwong me de game op pauze te zetten om even te verwerken wat er zojuist gebeurde. Het is een duister maar vooral sterk verhaal, waarin niemand gespaard blijft.

Nu moet je als Batman natuurlijk dit alles voorkomen. Dat doe je weer door gebruik te maken van veel gadgets en martial arts. Het vechtsysteem is vrijwel gelijk gebleven aan het systeem in de vorige delen, al is het wel moeilijker gemaakt. Een gevecht winnen door alleen maar op de aanvalsknop te bashen zit er niet meer in door een aantal nieuwe vijanden die op een bepaalde manier uitgeschakeld moet worden. Zo lopen er bijvoorbeeld thugs rond die elektrisch geladen zijn. Die moet je neerhalen met je Batclaw voordat je ze kan aanraken. Elke groep vijanden die je tegenkomt heeft veel meer verschillende thugs, waardoor je goed moet opletten in een gevecht. In sommige delen van het spel krijg je ook de mogelijkheid om samen te vechten met een paar bekende sidekicks. Zo kan je samen met bijvoorbeeld Robin of Nightwing combo’s en gezamenlijk takedowns maken. Door snel te schakelen tussen de twee personages hak je zo een paar dozijn thugs in de pan.

De stealthmodus heeft ook een paar tweaks gekregen. Naast de verschillende stealth takedowns, zijn nu ook Fear takedowns uit te voeren. Hiermee kan je tot drie vijanden, na een paar upgrades zelfs meer, uitschakelen in één beweging. De takedown is wel heel luidruchtig, waardoor je snel weer moet verdwijnen om niet te worden gezien. Mocht dat toch gebeuren dan krijg je nog een kans dit te voorkomen. In de paar seconden dat het beeld vertraagd kan je de persoon nog uitschakelen met een Batarang of snel verdwijnen met je Batclaw.

De grootste vernieuwing zit in de manier waarop Bruce Wayne door het gigantische Gotham kan bewegen, omdat hij de Batmobile van stal heeft gehaald. Deze monsterbak, die kan veranderen in een tank, geeft een hele nieuwe dimensie aan deze game. De Arkham Knight heeft namelijk een heus leger meegenomen en daar weet je met de Batmobile wel raad mee. Met een machinegeweer en 60 mm raketten worden de voertuigen kapotgeschoten en met de thrusters kan je heel lenig raketten ontwijken. Het is echt een genot om te doen, ook al druist het een beetje tegen de principes van Batman in. Rondrijden met raketten is niet echt iets voor een vigilante die iedereen levend wil oppakken. Hoewel de Batmobile verder wel een geslaagde toevoeging is, moet ook gezegd worden dat hij af en toe door je strot wordt geduwd. Zo zijn er een paar puzzels in de game die een beetje geforceerd aanvoelen, puur om de Batmobile extra in het zonnetje te zetten. Dit was helemaal niet nodig geweest gezien het rondrijden alleen al geweldig is.

Waarmee de meeste games de laatste tijd toch door de mand vallen zijn bugs en het grafische aspect. Rocksteady heeft ervoor gekozen Arkham Knight alleen op de PlayStation 4, Xbox One en pc uit te brengen. Dit is terug te zien in de graphics, want wat is ‘ie mooi! Ik durf zelfs te zeggen dat het de mooiste game tot nu toe is op de nieuwe generatie consoles. De details in gezichten, de kleine krasjes op je Batsuit en de regendruppels op je auto: het klopt gewoon allemaal. Af en toe moet je gewoon even boven op een grote toren staan en van het uitzicht genieten. Technisch gezien staat de game ook als een huis. Mijn PlayStation 4 had maar heel sporadisch een frame-drop en echte bugs ben ik niet tegengekomen. De speelduur zit ook wel snor met een kleine 20 uur als je weinig sidequests doet tot een uurtje of 40 voor de gamer die alles wil ontdekken. Ben je een Arkham veteraan dan raad ik aan de difficulty op “hard” te zetten voor de ultieme uitdaging.

Rocksteady heeft zichzelf overtroffen door een game neer te zetten die beter is dan zijn succesvolle voorgangers. Het is Arkham 2.0 met alle vertrouwde ingrediënten, aangevuld met kleine aanpassingen. Het is grootser, mooier, sneller en veel duisterder dan de vorige delen. De nieuwe vijand The Arkham Knight komt goed uit de verf en de oude vertrouwde personages, zowel de goede als de slechte, zijn allemaal weer van de partij. Ook wordt de dood van The Joker in het vorige deel op een leuke manier opgevangen. Het paradepaardje, de Batmobile, is een heerlijk apparaat om misdaad mee te bestrijden, alleen zal de hoeveelheid missies met de auto niet bij iedereen in de smaak vallen. Desondanks is Batman: Arkham Knight een serieuze kanshebber voor Game of the Year en een must have voor je nieuwe console. Of je nu fan bent van Batman of niet.