Ik weet het nog goed. E3 2014, na de aankondiging van Assassin’s Creed Unity zat iedere fan te wachten op “die andere” game. Het bleef stil. Ubisoft garandeerde dat de last-gen niet vergeten werd. Door het ontbreken van enige marketing leek het er niet meer van te komen, maar een off-screen video werd vlak voor de GamesCom gelekt en gaf de fans weer hoop. Ubisoft kon niet anders dan de aankondiging officieel te maken. Assassin’s Creed Rogue werd gepresenteerd. Daarna bleef het wederom vrij rustig. Rogue kreeg weliswaar een eigen productpagina, maar echt reclame werd er niet gemaakt. Rogue werd zelfs, qua marketing, volledig overschaduwd door zijn grote broer Unity. Nu de game eindelijk uit is, en ik de game helemaal heb doorlopen, denk ik te begrijpen waarom deze game onder de radar is gebleven.

Om te beginnen zal ik, zonder al te veel te spoilen, uitleggen waar Assassin’s Creed Rogue om draait. Het verhaal gaat over een jonge leerling-Assassin genaamd Shay Patrick Cormac. Hij is, zoals zijn meerderen hem omschrijven, een talent dat helaas nog de discipline ontbeert. Onder deze meerderen bevinden zich wat bekende gezichten. In Rogue draait het ook weer om het achterhalen van artefacten. Helaas voor de fans geen Apple of Eden, maar wel wat vergelijkbaars. Shay wordt op pad gestuurd om onderzoek te doen naar een van deze artefacten, wanneer het noodlot toeslaat. De missie mislukt, wat niet zonder consequenties blijft. Shay heeft het gevoel dat zijn Broeders het bij het verkeerde eind hebben, en neemt het hen kwalijk dat de missie is mislukt. De confrontatie escaleert en Shay ziet alleen nog maar de optie om te vluchten. Zijn Broeders tolereren zijn verraad niet en trachten hem uit te schakelen. Shay overleeft dit ternauwernood en wordt daarna verzorgd door een een Templar-gezin. Nog steeds overtuigd dat de Assassins het bij het verkeerde eind hebben, voegt hij zich bij de Templars om zo zijn voormalige Broeders een halt toe te roepen.

Assassins Creed Rogue 002

Dan nu mijn mening over dit deel van de Assassin’s Creed franchise. Om te beginnen wil ik vermelden dat ik een AC-fan tot op het bot ben. Sinds Altaïr heb ik geen game overgeslagen. Ik heb de game dan ook met een heel andere mindset gespeeld dan de gemiddelde gamer. Dat gezegd hebbende, zal ik beginnen met mijn verhaal.
Het eerste wat opvalt zijn de physics en gameplay. Het is Black Flag ´all over again´. De game ziet er exact hetzelfde uit qua animatie, alleen is Edward vervangen door Shay. Ook de naval-missies lijken amper veranderd te zijn. Nu zal de gamer die Black Flag he-le-maal te gek vond dit niet erg vinden, maar ik blijf van mening dat de AC-games om sluipmoorden gaan en niet om varen. Het harpoengedeelte en het beheren van de vloot is terug, net als het “pimpen” van je schip. De forten zijn ook weer van de partij.

Het enige wat op zee veranderd is, is het feit dat je nu zelf geënterd kan worden. Dit hadden ze, naar mijn mening, beter uit moeten werken. Het probleem bij het geënterd worden is je crew. Grotendeels heb je tijdens het varen twee stuurmannen aan je zijde. Daarnaast heb je ook enkele ‘dekzwabbers’ op je achtersteven rondlopen. Vanaf het moment dat je geënterd wordt, staan deze gigantisch in de weg. Daardoor wordt het gevecht enorm chaotisch en kun je soms amper vriend van vijand onderscheiden. Ook is je crew niet bijzonder slim, of ze zijn gewoon koelbloedig. Ik houd het toch op het eerste. Wanneer je in een storm terecht komt, blijven ze domweg aan de rand van je schip staan. Resultaat daarvan is dat er regelmatig een van je schip valt en je zo in een paar minuten tijd behoorlijk wat vacatures kan plaatsen. Gelukkig hebben andere schepen daar kennelijk ook last van, gezien er nogal wat schipbreukelingen ronddrijven.

Het tweede punt waar ik het over wil hebben, is de variatie in de ‘main-story’ gameplay, of eerder het gebrek daaraan. Waar je in Black Flag nog wat sneaking-, afluister- en pickpocketmissies had, zijn deze in Rogue totaal verdwenen. Het blijft een kwestie van: daar is je target, vaar erheen, schakel hem ongezien uit, wordt anoniem. En dat telkens weer. Er zijn wel sidequests, maar shanties achterna rennen is niet mijn idee van een AC-game. Ook het hedendaagse aspect van de game heeft een hoog ‘been there, done that’ gehalte.

Mijn laatste punt van kritiek betreft Shay zelf. De trailer en info op de productpagina laten je geloven dat Shay een man gedreven door wraak is. Hij zou de Assassins volledig de rug toe hebben gekeerd en full Templar zijn gegaan. Dit idee krijg ik helaas alleen nooit. Sterker nog, Shay houdt angstvallig vast aan alles wat de Assassins hem geleerd hebben, alsook zijn hidden blade. Shay krijgt wel een luchtbuks waarmee hij zijn tegenstanders slaap- en ragedarts kan toedienen, maar je voorkeur gaat toch nog naar de oude vertrouwde wapens. Ook je handelswijze belemmert je om het roer om te gooien en je als een echte Templar te gedragen. Waar voor de Templar Orde het motto: “Bereik je doel, wat het ook kost, al wordt het je dood” is, zijn je optionele doelen vaak: “blijf onopgemerkt” en “ dood alleen je target”. Hierdoor blijf je het gevoel houden dat je nog steeds met een Assassin speelt. Ook is Shay niet zo meedogenloos als beschreven door Ubisoft. Sterker nog, hij hekelt het feit dat hij zijn voormalige Broeders moet uitschakelen. Door dit alles krijg ik nooit het gevoel dat Shay een Templar is geworden.

Is het dan alleen maar negativiteit? Nee, dat niet. De game is, ondanks het feit dat het een last-gen game is, best mooi. Vooral de poolcirkel is erg mooi vormgegeven. Ook is het verhaal wederom erg intrigerend. Het verhaal was dan ook hetgeen wat mij de game in een ruk van ongeveer 8 uur liet uitspelen. Ubisoft zou Ubisoft uiteraard niet zijn als ze een leuke twist voor het einde bewaren. Dit maal hebben ze dat dus ook gewoon weer gedaan. Het verhaal is overigens voor de fans een must om goed te volgen, gezien het wat links legt tussen Assassin’s Creed Black Flag en Assassin’s Creed III. Ook verwijzingen naar Unity zijn verwerkt in de game. Het loont zelfs om de aftiteling te blijven kijken. Ook al wordt beweerd dat Rogue als een soort afsluiter dient, zou je bijna zweren dat er toch nog een vervolg komt…