Assassin’s Creed Origins

De Assassin’s Creed-serie bracht de laatste jaren elk jaar een nieuw deel uit. Helaas kwamen deze niet altijd even goed uit de verf, waardoor spelers het wel een beetje gezien hadden. Na er een jaar tussenuit te zijn geweest, is de Assassin’s Creed-serie terug met een nieuw deel.  Dat Ubisoft dit jaar niet stil heeft gezeten is duidelijk, maar is Assassin’s Creed Origins sterk genoeg om de serie draaiende te houden?

In Assassin’s Creed Origins gaan we verder terug in de tijd dan in welk ander deel dan ook. Het Oude Egypte is deze keer het strijdtoneel en bekende figuren als Caesar en Cleopatra maken dan ook hun opwachting. Grote woestijnvlaktes en heuvels klinken niet echt interessant voor een Assassin’s Creed-game, maar toch is er genoeg te beleven in dit dorre landschap.

Egyptische bodyguard

In Origins neem je de rol aan van Medjay Bayek, een beschermer van het Egyptische volk. Zijn thuis in de regio Siwa wordt door de heerser Ptolemy flink geterroriseerd en de bevolking gaat gebukt onder deze tiran. Toch komt Bayek erachter dat Farao Ptolemy niet alles zelf regelt, maar dat zijn bewindslieden stiekem de touwtjes in handen hebben. Deze Order of the Ancients moet dus gestopt worden en Bayek voelt zich hiertoe geroepen.

Waar eerdere hoofdrolspelers uit de serie nogal vlak konden zijn, is Bayek dat totaal niet. In zijn leven heeft hij namelijk al het een en ander meegemaakt en weet hij hoe invloedrijke mensen de bevolking kunnen onderdrukken. Naast dat hij veel levenservaring heeft, is hij ook nog eens een uitstekende krijger, wat in het woeste Egypte maar al te goed van pas komt.

Een ander interessant aspect van Bayek is het feit dat hij een gezin heeft. Zijn vrouw is de sterke en gedreven Aya. De dynamiek tussen deze twee karakters voelt echt en realistisch aan. Je snapt wat hen drijft en je begrijpt waarom er sommige keuzes gemaakt moeten worden. Het verhaal van Origins wordt vanuit alle lagen van de samenleving verteld, wat een interessante balans geeft tussen onderwerpen als persoonlijke wraak en politieke machtspelletjes. De hoofd- en zijmissies brengen je dan ook van derderangs burgers tot aan de politieke top.

Hakken, meppen en trappen.

Naast de verhaalvertelling en karakters heeft ook het vechtsysteem in Assassin’s Creed een flinke opknapbeurt gekregen. Het vechtsysteem uit alle andere delen bleef vrijwel elke keer hetzelfde. Het was dan ook vooral een passieve vorm van vechten. Valt een vijand je aan, dan kon je netjes wachten zodat je kon counteren. Als je dit systeem een beetje onder de knie had, kon je zelfs met één hand aan de knoppen een hele menigte uitschakelen.

In Origins moet je iets actiever zijn als je het wilt overleven. Het vechtsysteem heeft daarom ook eerder iets weg van een RPG-game. Zo heb je de beschikking over snelle en sterke aanvallen, maar kun je ook een aanval opladen om deze krachtiger te maken of je schild gebruiken om alles te incasseren. Je block kan ook worden doorbroken door de vijand waardoor je dus snel moet reageren om niet tot mootjes gehakt te worden. Naast je zwaard heb je ook een pijl en boog tot je beschikking. In Origins kun je zelfs vier verschillende bogen gebruiken voor allerlei situaties. Zo is er een boog waarmee je meerdere pijlen tegelijkertijd kunt afvuren maar ook een boog voor lange afstandsschoten.

Bij elk gevecht bouw je adrenaline op en kun je nadat de balk vol is een speciale aanval uitvoeren. Deze speciale aanval is ontzettend krachtig en betekent voor de meeste vijanden het einde. Elk wapen heeft een andere speciale aanval, dus het is een aanrader om van tevoren te kijken met welke vijanden je in gevecht raakt. Helaas werkt de speciale aanval niet altijd zoals het zou moeten. Meerdere keren bleef ik hangen achter een steen of ging Bayek dwars door een vijand heen zonder enige schade te doen. Dit is jammer want het kost vooral in het begin wat moeite om de adrenalinebalk te vullen.

En de hidden blade dan?

Natuurlijk is een Assassin’s Creed-game niet compleet zonder de beroemde hidden blade. Deze kleine dolk die Bayek om zijn pols draagt is uitermate geschikt om vijanden stil om te leggen. Toch heb je niet meteen de beschikking over dit wapen. Zoals de titel Origins al aangeeft, gaat de game over de begindagen van de Assassins. De manier waarop Ubisoft laat zien hoe Bayek voor het eerst het wapen gebruikt, vond ik erg goed neergezet. Bayek is namelijk niet meteen erg handig met dit wapen, wat pijnlijke gevolgen heeft.

Gelukkig kun je zelf bepalen of je in Rambo-modus een kamp in rent en iedereen omlegt met je zwaard of dit sluipend doet met je hidden blade. Gaandeweg verzamel je ervaringspunten die je kunt investeren in verschillende takken. Er is een Warrior-tak, een Hunter-tak en een Seer-tak. De Warrior-tak laat je vooral investeren in brute kracht en melee-wapens, de Hunter-tak doet dit voor de stillere wapens zoals de boog en de hidden blade en de Seer-tak richt zich op handige gadgets als slaappijlen, vuurbommen en rookbommen.

Bayek heeft naast zijn wapens ook zijn trouwe roofvogel Senu tot zijn beschikking. Senu neemt letterlijk en figuurlijk de taak van Eagle Vision over. Je kunt Senu besturen en gebruiken om een kamp van bovenaf te bestuderen. Daarnaast kun je met Senu vijanden selecteren zodat je precies kunt zien waar er een veilige route is om de locatie te betreden. Als dat nog niet genoeg is, komt Senu je regelmatig helpen om vijanden af te leiden zodat jij ze met gemak kunt neersteken.

Adembenemend Egypte

Naast al het brute geweld dat Assassin’s Creed Origins je kant op slingert, laat het je ook intens genieten van het prachtige Egypte. Het Oude Egypte is werkelijk adembenemend vormgegeven. Zo kom je onder andere grote oude steden zoals Alexandrië en Memphis tegen, maar ook dorre woestijnen, groene oases en uiteraard de iconische hoge piramides. Al deze locaties worden nog eens extra belicht door het sterke lichtgebruik. De zon weerkaatst realistisch in het water, maar vindt ook zijn weg tussen kleine spleten in een rotsformatie.

Wanneer het nacht wordt, blijft Egypte een pracht om te zien. De lucht zit vol met sterren, de fakkels gaan aan in de steden en de maan verlicht de rest van het landschap. Meerdere keren betrapte ik mijzelf erop dat ik aan het rondstaren was zonder met een missie bezig te zijn. De sfeer en setting versterken het verhaal enorm en ze betrekken je nog meer in het verhaal.

Al deze omgevingen liggen niet een paar meter van elkaar, waardoor je de meeste tijd van je avontuur aan het reizen bent. Gelukkig heb je beschikking over paarden en kamelen die je maar al te graag van A naar B brengen. Het leuke aan Origins is dat je verschillende paarden en kamelen kunt kopen zodat je niet constant tegen hetzelfde dier aankijkt. Vind je dat reizen maar niks, dan kun je ook weer de Fast Travel-functie gebruiken, alleen mis je dan wel al het moois dat Egypte te bieden heeft.

Ben-Hur en de gladiator

De hoogtepunten tijdens mijn speelsessie in Origins waren de arena’s. Buiten het feit dat deze arena’s prachtige bouwwerken zijn, voegt het ook nog een spelelement toe. Zo heb je de mogelijkheid om net als in de film Ben-Hur aan het wagenrennen te doen. Deze gevaarlijke races, waarbij een ruiter vanuit een wagen met vier paarden rondjes moet racen, was het entertainment uit die tijd. Deze races, waarbij er vaker meer mensen stierven dan dat ze uit de arena stapten, zijn goed vastgelegd in Origins.

Tijdens het racen heb je de mogelijkheid om bijvoorbeeld je tegenstanders te rammen zodat zij met wagen en al over de kop vliegen. Ook kun je in de bochten ‘driften’ zodat je de bochten scherper kunt nemen. De opzet is simpel maar erg doeltreffend en je voelt daadwerkelijk de hete adem van je tegenstander in je nek.

Ook hebben we de beschikking over de beroemde gladiatorengevechten waar de Romeinen zo’n fan van waren. Deze arenagevechten, waarbij je je vechtkunsten moet laten zien in drie verschillende rondes terwijl het publiek je toejuicht, voelen als een fijne afwisseling van het sluipwerk. In iedere ronde kun je meerdere vijanden of zelfs dieren tegenkomen, waardoor je constant op je hoede moet zijn.

Gemummificeerd

Hoewel de omgevingen van Egypte prachtig zijn vormgegeven kunnen we dat helaas niet zeggen over alle karakters. Vooral de NPCs lijken rijp om te worden gemummificeerd. Natuurlijk was er qua stijl niet veel te kiezen in het Oude Egypte, maar meerdere malen zag ik exact dezelfde personen in een straat lopen. Dat niet iedereen uniek kan zijn snappen we wel, maar zes dezelfde personen in een rij vind ik dan een beetje jammer. Ook de gezichtsuitdrukkingen van deze personages zijn niet indrukwekkend. Het lijkt vaak alsof ze hun kaken op elkaar houden en ze net te diep in het glaasje hebben gekeken.

Helaas kwam ik ook meerdere bugs tegen zoals mensen die door een steen heen lopen en een paard dat zweeft en soms heeft Origins last van pop-ins. Doordat de game reusachtig is, ontkom je er niet aan dat de laadtijden wat lang kunnen zijn. Het toppunt qua laadtijden was op het moment dat er een cutscene bezig was en op het moment dat de camera wisselde van positie, moest Origins opnieuw laden. Dat is op zich niet erg als dit voorkomt, maar wel als dit zes tot zeven keer gebeurt in één scène.

Toch zorgen deze dingen er niet voor dat je Assassin’s Creed Origins links moet laten liggen. Integendeel zelfs. Origins voelt als een frisse wind door de serie. Het geheel voelt sneller, rijker en mooier aan dan welk ander deel dan ook. Voeg daaraan toe dat het verhaal sterk is, het hoofdpersonage diepgaand is en de omgeving prachtig zijn vormgegeven en je hebt een game die je gespeeld moet hebben.