Bij de combinatie van de woorden anarchie en rellensimulator denk je al snel aan donker, duister en alles naar de kloten. Wat nu als je dit combineert met superschattige beestjes met grote ronde puppy ogen? Dan krijg je een unieke game als Anarcute. Of zoals de ontwikkelaar Anarteam zelf zegt: “de schattigste rellensimulator ooit”. Het is tijd om de protestborden uit de kast te pakken en wat fluffy freedom te bezorgen. Ah so vewy cute.

Zeg eens, ooit gehoord van de Franse ontwikkelaar Anarteam? Grote kans van niet. Ik namelijk tot voor kort ook niet. Wanneer je dan ook een game van deze studio aangeboden krijgt met de opvallende naam Anarcute, rijst de vraag wat dit in hemelsnaam zou moeten zijn. Uit persoonlijke ervaring kan ik je vertellen dat Anarcute net zo cute en knuffelbaar is als de titel doet vermoeden. Sterker nog, Anarcute is een typisch voorbeeld van een game die aan de meeste gamers voorbij zou gaan, terwijl de game een serieuze dosis lof verdient.

anarcute-1

Oké, dat is leuk en aardig, maar wat is Anarcute nu dan precies? Anarcute is, zoals het wordt omschreven door Anarteam zelf, “de schattigste rellensimulator ooit”. Geen game met bloed en ingewanden in je haar, tranende ogen van het traangas, maar een lieve, blije variant van relschopperij. Maak even een mentale foto, superschattige diertjes met grote puppy ogen die hun vriendjes uit de handen van de Anarpopo willen bevrijden. Oh en natuurlijk niet te vergeten: ook de stad helemaal slopen. Zie je het voor je? Dat is Anarcute.

Nu we dat behandeld hebben, kunnen we verder ingaan op de inhoud en mechanics van de game. De game is een der velen die gebouwd is met de Unity-engine. Aangezien de game is uitgegeven door Anarteam zelf in combinatie met Plug in Digital, beschouwen we Anarcute als een indiegame. Dit alles betekent echter niet dat de game slecht in elkaar zit, lelijk, saai of kort is. Dat is namelijk zeker niet aan de orde. Anarcute zit, voor een game die ontwikkeld is door een team van slechts vijf Franse studenten, zeer goed in elkaar en speelt heerlijk, iets wat ik persoonlijk erg belangrijk vind.

Ik zal beginnen met het behandelen van alle dingen die Anarcute goed doet en laat ik even duidelijk stellen dat Anarcute veel dingen goed doet. De game is te spelen met zowel het toetsenbord en muis, als met een controller. De controller speelt het beste omdat de game een typische twin stick opzet heeft, iets dat Anarteam zelf al aangeeft wanneer je de game opstart. Tijdens het spelen kan er ogenblikkelijk geswitcht worden tussen de controller en keyboard, de game pakt dit meteen op. Heel handig voor mensen die nog met zo’n op batterijen werkend draadloos toetsenbord of muis spelen en deze batterijen opeens leeg zijn (shit had ik nog ergens batterijen?).

De gameplay is soepel, erg soepel. Ondanks dat je soms groepen relschoppers bestuurt die wel tot 70 individuen kunnen bevatten, is de reactie zeer scherp. De mechanics die Anarteam gebruikt zijn zeer creatief, diep en divers. Daarnaast blijf je ook steeds nieuwe mechanics ontdekken naarmate je progressie maakt door de levels, wat zorgt voor een constante verrassing en vernieuwing. Zo zitten er levels in de game die erg doen denken aan de line of sight sluiperigheid van de old school Metal Gear Solid-games op de PlayStation. Aan de andere zijde van het spectrum heb je bossfights die niet onder doen voor de lastigere mechanics die mij deden denken aan de moeilijkere World of Warcraft bossfights.

De muziek in de game is simpel, maar goed. Van de superschattige menumuziek tot aan de ‘stront aan de knikker’ bossfightmuziek, het weet de sfeer van de game echt te onderstrepen. De geluidseffecten zijn duidelijk, schattig en hebben een dikke Japanse anime-vibe. Wanneer je bijvoorbeeld een groepje donzige mede-relschoppers bevrijdt, klinkt er een hele blije “yaaaaaaaay”. Grafisch is door de gekozen artstyle het schattig-gehalte zeer hoog. Anarteam heeft een erg duidelijk onderscheid weten te maken tussen de verschillende steden waar je met je donzige relschoppertjes alles kunt slopen en dit zorgt voor een goed gehalte aan visuele variatie.

Om ervoor te zorgen dat de relschoppertjes bij blijven met de continu veranderende mechanics, heb je de mogelijkheid om hun abilities te upgraden. Dit doe je met muntjes die je verzamelt door levels te overwinnen en deze kun je spenderen bij een soort frisdrankmachine die in totaal 12 abilities verkoopt. De munten worden door een Anarreller letterlijk de machine in gesmeten, iets waar ik meerdere keren luidkeels om heb gelachen. Echter, deze abilities betekenen niet dat de schattige relmob onverslaanbaar wordt, verre van zelfs. Het is dus echt zaak aan jou om zoveel mogelijk relschoppers in leven te houden omdat deze abilities afhankelijk zijn van het aantal relschoppers dat je in je posse hebt.

Maar aangezien perfectie niet bestaat, heb ik toch een paar opmerkingen over de game. Zo zijn bijvoorbeeld het grafisch design van de achtergrond in het startmenu en de gezichten van de relschoppers wat low res, iets dat je opvallend genoeg in de rest van de game niet tegen zult komen. Tegelijkertijd ben ik ooit 40 relschoppers verloren omdat een camerastandpunt ervoor zorgde dat een hitbox bugde en ben ik een boom tegen het lijf gelopen die stond te shaken alsof hij, onder invloed van de nodige genotsmiddelen, op Thunderdome los stond te gaan. Hiernaast zijn de default control settings van het keyboard zeer onlogisch en bijna onspeelbaar. Dit zijn wat kleine schoonheidsfoutjes, die in de toekomst wellicht gepatcht worden, en absoluut geen game breakers.

De game is, afhankelijk van de skills van de speler, uit te spelen in een uurtje of zes als je er gewoon doorheen wilt spelen. Voor de gamer die overal de maximaal haalbare rating wilt halen, gaat er toch wel heel wat meer tijd in zitten. De game is verre van makkelijk, er ‘even doorheen jagen’ werkt zeer averechts en zal je regelmatig doen falen. Een handvol skills en wat logisch denkvermogen zijn absoluut noodzakelijk want de game wordt progressief steeds voller en moeilijker.

Anarcute heeft mij, deels tegen mijn verwachtingen in, bijzonder verrast. De game speelt heerlijk, heeft een relaxed casual gevoel, zit vol goed uitgewerkte mechanics en brengt een overload aan superschattige relschoppers en geluidseffecten. Er zijn veel games die zonde van het geld en opslagruimte zijn, maar Anarcute hoort daar niet bij. Voor 15 euro kun je jezelf hier, om het maar eens even spreekwoordelijk te zeggen, geen buil aan vallen.