Het afgelopen jaar heb ik al meerdere keren over Homefront: The Revolution geschreven: kort na gamescom, toen ik met de singelplayer aan de slag mocht en eerder dit jaar toen we de multiplayer bèta mochten spelen. Maar zoals je misschien wel hebt gelezen, zijn mijn gevoelens nogal wisselend over de game. De singleplayer was vermakelijk, de bèta was om te huilen zo slecht. Tijd om vooruit te kijken op wat gaat komen, want wat mogen we nu eigenlijk verwachten van Homefront: The Revolution?

In 2011 zagen we de release van Homefront, een nieuwe game van Kaos Studios, wat ook meteen de laatste titel van de studio zou worden. Terwijl ze begonnen aan de ontwikkeling van een vervolg, kwam uitgever THQ in het faillissement terecht en belandde de game in een gebied tussen leven en dood. Crysis kocht de rechten voor de game en ging met de titel aan de slag, maar ook dat liep mis. Uiteindelijk kocht Koch Media de rechten en de studio die aan de game werkte, Crytek UK, op en besloot het om de game af te maken. Nu moet de game dan toch op 20 mei in de winkels liggen.

Hoewel de titel ondertussen al door veel handen is gegaan, blijft de kern van het verhaal nog altijd hetzelfde. In deze alternatieve tijdlijn blijkt dat Noord-Korea verantwoordelijk is voor een groot gedeelte van de gadgets en apparatuur die je in ieder huishouden tegenkomt. Onder de naam APEX veroverde het in korte tijd de wereld, waaronder de VS, zeg maar de Noord-Koreaanse variant op Apple. Maar Noord-Korea zou Noord-Korea niet zijn als het niet overal een ‘backdoor’ had.

Toen de dollar in elkaar klapte en de VS de schulden aan Noord-Korea niet meer kon betalen, was er reden genoeg voor Noord-Korea om op de knop te drukken en het hele land lam te leggen. De enige oplossing? Noord-Korea de macht geven over wat ooit het sterkste land ter wereld was, iets wat al snel gepaard gaat met onderdrukking en absolute macht. Maar zoals bij iedere onderdrukking komt ook in dit geval het volk in opstand. In Homefront: The Revolution speel je als Ethan Brady en ben jij in Philadelphia het nieuwste lid van deze revolutie.

Het grootste verschil tussen het origineel en deze herinterpretatie, want een sequel mag je het niet noemen, is dat de game een open wereld-aanpak heeft. Geen afgesloten missies meer, maar de vrijheid om te gaan en staan waar je wilt, al brengt dat wel wat risico’s met zich mee. Philadelphia is namelijk verdeeld in drie losse secties: de Red, Yellow en Green Zone, waarbij je overal op je passen moet letten. De Red Zone is de frontlinie van alle gevechten; de gebieden waar er meer huizen plat liggen dan rechtop staan. De Yellow Zone is waar de meeste mensen wonen, al is het in complete onderdrukking door de Koreanen. De Green Zone is waar de beveiliging het sterkste is, want hier liggen alle strategische punten van de onderdrukkers. Direct de Green Zone inrennen is echter geen goed idee. Net als bij iedere andere revolutie zul je van buitenaf moeten beginnen en langzaam je weg naar binnen werken.

Centraal hierin staat natuurlijk het uitschakelen van het Korean People’s Army, zoals de Noord-Koreanen zich noemen. Dat kun je op verschillende manieren doen natuurlijk. Je kunt een standaard aanpak kiezen door ze simpelweg verrot te schieten, maar dat is een lastig verhaal, aangezien zij met ietsje meer zijn. Een andere manier is om gebruik te maken van de vele vallen en gadgets. Denk aan punten waarbij je vaten met brandbare vloeistof op ze laat vallen of je met een radiografisch bestuurbaar autootje een konvooi opblaast. Of je probeert het volk achter je te krijgen. Met iedere actie die je doet tegen de KPA krijg je namelijk meer steun van de bewoners van de stad, die de onderdrukking ook wel beu zijn. Maar voordat dat zo ver is, zul je toch moeten vertrouwen op die gevaarlijke Rambo-technieken.

Omdat je, in tegenstelling tot Rambo, niet met 25 wapens op je rug kunt lopen, heeft Dambuster Studios goed gekeken naar voorgaande games van Crytek en dan in het bijzonder naar Crysis. De studio heeft namelijk een modulair systeem in de game gestopt waarbij je zelf je wapens in elkaar kunt knutselen. Zorg dat je de juiste onderdelen hebt en je maakt van een pistool een sub-machine geweer, of je maakt van een automatisch geweer een sniper. Allemaal terwijl je onderweg bent tijdens je missie. Zo zorg je dat je wapens voor iedere situatie geschikt zijn, zelfs als de overmacht van de tegenstanders te groot lijkt te worden.

Nu draait in Homefront: The Revolution niet alles om singleplayer. Hoewel we het zonder competitieve multiplayer moeten doen, zijn we tijdens de bèta al wel met de co-op modus aan de slag geweest. Hoewel je hier het hele verhaal kunt lezen, kunnen we stellen dat de eerste indrukken allesbehalve positief waren. Nu is deze bèta al wel weer een tijdje geleden en hopen we dat deze is opgepoetst, want wat we destijds zagen was ver onder de maat. Grafisch was de game ronduit slecht en ook de balans was ver te zoeken.

Hoe het allemaal uit zal gaan pakken zien we op 20 mei. Dan moet Homefront: The Revolution in de winkels liggen voor pc, PlayStation 4 en Xbox One. Hou Pixel Vault dan ook zeker in de gaten voor een review van de game.