Je hebt ‘toetsenborden’ en dan heb je toetsenborden. Net als dat je ‘auto’s’ en auto’s hebt. Het principe is hetzelfde, maar de uitwerking verschilt zo veel dat er een wereld van verschil is. Hoewel dit verschil bij auto’s vrij duidelijk is, zullen veel mensen zich afvragen waarom je in hemelsnaam 150 euro of meer voor een toetsenbord wilt neerleggen. Toch weet Razer dit al jaren duidelijk te maken met hun lijn randapparatuur en de BlackWidow-serie is daar geen uitzondering op. Maar verschilt het nieuwste lid van de serie, de BlackWidow X, genoeg van zijn voorganger om de prijs te veroorloven?

Dat Razer een bekende naam is geworden in de game-industrie, zal voor velen geen nieuws meer zijn. De naam kom je overal tegen, vooral in pc-gaming, en de apparatuur staat bekend als degelijk, maar soms wat extravagant. Die degelijkheid en extravagantie komen echter met een prijskaartje, waardoor de aanschaf van een dergelijke muis of toetsenbord iets is wat je niet zomaar doet. Ook bij de BlackWidow X, het nieuwste lid van de Razer-familie, is dat niet anders: met een adviesprijs van 190 euro zal je zeker twee keer slikken voordat je de pinpas tevoorschijn haalt.

Maar waarom zou je in hemelsnaam zo veel geld neerleggen voor een toetsenbord, als je bij de lokale supermarkt voor twee tientjes er ook eentje kan krijgen? Het grote verschil zit hem in het essentiële onderdeel van je toetsenbord. Inderdaad: je toetsen. Net als veel andere toetsenborden die voornamelijk zijn gericht op gamers maakt de BlackWidow X gebruik van mechanische toetsen. Je kent ze wel: van die toetsen waar, hoe zacht je ook op een toets drukt, er een enorm geluid tevoorschijn komt. Luister maar eens naar een van onze podcasts en je kan iedereen horen zuchten als ik ‘stilletjes’ wat probeer op te zoeken.

Waar Razer zelf zegt het verschil te maken, is het type mechanische toetsen dat ze gebruiken, of eerder de zogeheten mechanische switches. De switch, het onderdeel onder de toets waar je op zit te rammen, geeft het signaal door aan de pc welke knop er wordt ingedrukt. Het verschil met andere toetsenborden zou hierin zijn dat de respons sneller is, omdat de toets minder ver hoeft te reizen, de zogeheten ‘travel’, voordat het bij zijn bestemming aankomt. Hoeveel hier van waar is, durf ik niet te zeggen. De enige vergelijking die ik heb is het grotere broertje van de BlackWidow X, de BlackWidow, waar dezelfde switches in zitten. Maar wat ik wel kan bevestigen is dat het toetsenbord heerlijk snel reageert. Hoewel je wel wat druk moet zetten om een knop in te drukken, kost het nooit dergelijk veel moeite. Daarbij weet je altijd wanneer je een toets in drukt, zowel tijdens het gamen als tijdens het typen, door de clicky respons die je krijgt bij iedere toetsaanslag.

Ik heb het ondertussen al een paar keer laten vallen: de BlackWidow X is het iets kleinere broertje van de BlackWidow, maar de belangrijke vraag is dan wat het verschil is tussen de twee. Hoewel beiden full-size toetsenborden zijn inclusief een numpad aan je rechterkant, gaat de BlackWidow X terug naar de kern van een toetsenbord. De meest opvallende keuze daarbij is om de vijf macro-toetsen, waarbij je zelf een specifieke handeling of toetsencombinatie kan toewijzen, compleet weg te halen. Ook de USB- en audio-ingangen in de voet van het toetsenbord zijn verdwenen.

Daarbij heeft Razer nagenoeg al het plastic wat om de behuizing van de BlackWidow zat weggehaald, waardoor je de stalen behuizing van het toetsenbord goed voelt. Een kleine wijziging, maar het heeft wel een visuele impact. Vooral wanneer je pc aan gaat en je voor het eerst kennis maakt met het Chroma-systeem van Razer. Sinds een aantal jaar heeft de Amerikaanse producent in bijna alle nieuwe producten RGB-LED lichtjes gestopt. In toetsenborden, muizen en zelfs muismatten zijn deze terug te vinden, waardoor een bureau kan oplichten als een praalwagen wanneer je de pc aanzet.

Ook de BlackWidow X is hier geen uitzondering op en heeft een volledig verlicht toetsenbord. Maar waarbij de BlackWidow dit licht nog onder het plastic leek weg te lekken, is dat bij de X niet meer het geval. Doordat er geen plastic meer op de behuizing zit, kaatst al het licht van het donkere metaal af en geeft het een speels effect. Het is natuurlijk volledig uit te zetten, maar dat neemt wel een stuk weg van de ervaring die het toetsenbord geeft, vooral wanneer je tot in de late uurtjes doorgaat.

Wanneer je echter een enkele kleur niet voldoende vindt voor je toetsenbord, biedt Razer uitkomst met de Synapse-software. Een controlepaneel waarin je alle aangesloten Razer-apparaten kan bedienen en kan tweaken naar je eigen smaak. Zo is het mogelijk om iedere toets een eigen functie mee te geven in een profiel, waardoor iedere toets kan veranderen in een macro-toets, al is dit niet altijd aan te raden natuurlijk. Maar ook kan iedere toets zijn eigen kleur of lichtprofiel krijgen. Denk er bijvoorbeeld aan dat je de WASD-toetsen een ander kleurtje geeft, of een golf-effect van licht over je toetsenbord laat lopen bij iedere aanslag. Het is leuk, maar persoonlijk val ik zelf altijd weer terug op een stabiele, rustige kleur, omdat dit vooral bij langere sessies minder gaat irriteren.

Maar is er dan niets op te merken aan het toetsenbord? Bijna niets, op een paar kleine puntjes na. Hoewel het weghalen van het plastic het geheel een industriële look en feel geeft, biedt het wel meer ruimte voor vuil om onder de toetsen te kruipen. Daarbij liggen de mechanische onderdelen ook een stuk meer bloot en lijkt het mij een kwestie van tijd voordat er eens een toets los schiet aan de rand van het toetsenbord. Ook blijven losse kabeltjes erg snel achter of onder een toets hangen, waardoor werken met je oordoppen in zomaar een gevaar voor mens en toetsenbord kan worden. En dan is er natuurlijk nog het geluid; hoewel je het van te voren weet bij een mechanisch toetsenbord, moet je er maar net tegen kunnen. Wil je een dergelijk toetsenbord bijvoorbeeld op de werkvloer gebruiken, denk dan eens aan toetsenborden met stille switches, zoals de Razer BlackWidow Stealth.