Hitman Episode 1 – Welcome back, Agent 47
Agent 47 behoeft geen introductie. De kale huurmoordenaar met op zijn achterhoofd een streepjescode zal de meeste gamers bekend voorkomen. De gameplay van de Hitman-serie is eigenlijk nooit gewijzigd en heeft, misschien juist daarom, nooit noemenswaardige concurrentie gehad. Nieuwe games worden daarom al snel met enthousiasme ontvangen, maar de vraag is deze keer of de nieuwe Hitman vernieuwend genoeg is om de fans tevreden te stellen.
De meeste Hitman-games heb ik met veel plezier gespeeld. In die zin kun je dus zeggen dat ik een fan van de serie ben. Maar ik ga niet zover om voor de release van Hitman een maatpak te kopen, mijn hoofd kaal te scheren en een tattoe van een streepjescode op mijn hoofd te zetten. Zo heb ik ook niet altijd op de tafel gedanst bij het uitkomen van een nieuw deel. Behoorlijk teleurgesteld was ik in Hitman: Absolution, dat mij niet de klassieke ‘Hitman-ervaring’ kon bieden op de console. Mede daarom kijk ik nu extra kritisch naar het nieuwe deel in de serie.
Hitman is in naam ontdaan van alle franjes en gaat terug naar de kern, maar de manier waarop Square Enix de game op de markt zet is allesbehalve gebruikelijk. Hitman wordt in episodes uitgebracht. De eerste episode omvat twee trainingsmissies en een volwaardige missie. Later dit jaar volgen er nog zeker vijf andere episodes die elk een nieuw level met zich meebrengen. Omdat de nieuwe episodes nog niet zijn uitgebracht, zal deze review zich richten op de eerste episode. Of dat hele gedoe met zogenoemde episodic content nou echt werkt, zal ik verderop in de review behandelen.
De nieuwe Hitman is in de kern gelijk aan zijn voorgangers. De gouden formule voor een Hitman-game is niet veranderd en ik denk dat veel fans daar blij mee zullen zijn. Het doel van elke missie is het doden van een of meerdere doelwitten. Dat doe je door binnen te dringen op locaties waar je niet welkom bent, door bijvoorbeeld heel erg sneaky iedereen te ontwijken, of mensen knock-out te slaan en hun kleding af te pakken. Met alle tevredenheid kan ik melden dat Hitman speelt als vanouds. Zelfs op de console krijg je de ervaring zoals op de pc. De controls werken naar behoren, Agent 47 beweegt soepel en door een nieuw wapenmenu is het makkelijker dan in Absolution om snel van wapens te wisselen.
Ook is de game veel overzichtelijker dan zijn voorgangers. Zelfs als je alle hulpmiddelen uitzet, is te merken dat de soepele camerabesturing behoorlijk goed kan bijdragen aan het goed voltooien van een missie. Al kan ik ook vertellen dat het spelen mét de hulpmiddelen net zo prettig als uitdagend kan zijn. In de minimap kun je in de gaten houden wie voor jou een bedreiging vormt, omdat ze je vermomming herkennen of omdat ze een gebied beveiligen waar je niet mag komen. Opvallend is dat niet iedereen je als vreemdeling zal herkennen. In een politiepak kun je bijvoorbeeld met sommige ‘mede-agenten’ gewoon een praatje houden, zonder dat je gesnapt wordt. Dat werkt veel fijner dan wanneer echt alle agenten in de game je met argusogen bekijken.
Er zijn daarnaast een aantal hulpmiddelen die standaard aanstaan. Zo zie je in je minimap waar je doelwit zich bevindt en kun je die in 3d ook nog eens bekijken met een speciale modus. Een compleet nieuw element is hints voor het ombrengen van je doelwitten. Op sommige plekken kun je meeluisteren met gesprekken, om erachter te komen of je op een slinkse wijze ongezien dicht bij je doelwit kunt komen. Je kunt vervolgens de ‘opportunities’ traceren. Gelukkig wordt niet de hele route naar je doel voor je uitgestippeld. Zo kun je bijvoorbeeld naar een plek gestuurd worden waar iemand staat in een kostuum waarmee je dicht bij een doelwit kunt komen. Je moet dan zelf nog uitvogelen hoe je de kleding afpakt, zonder dat er allemaal alarmbellen afgaan.
Er zitten behoorlijk wat hintmogelijkheden in de game verwerkt. Die kun je natuurlijk ook allemaal uitzetten. Dat is gelijk ook de kracht van Hitman. Je kunt de missie zo moeilijk maken als je zelf wil. Daarbij moet ik vermelden dat het nooit echt makkelijk wordt. De uitdaging zit ‘m er natuurlijk in dat je van begin tot eind ongezien je gang wil gaan. Wie dat weet te bewerkstelligen of weet op een bepaalde manier de doelwitten uit te schakelen, wordt aan het eind van de missie beloond met een puntenscore en rewards. In het vervolg kun je daarmee op nieuwe locaties in het level beginnen of bijvoorbeeld wapencaches gebruiken, zodat je gelijk over meer fire power kunt beschikken.
Grafisch ziet het er allemaal indrukwekkend uit. De omgevingen zijn gedetailleerd en de levels zijn op zo’n manier ontworpen dat je altijd wel een nieuw deurtje of hoekje vindt waarmee je jouw missie een andere wending kan geven. Opvallend is dat er bij een van de trainingslevel en het missielevel, een modeshow in Parijs, heel veel mensen in het level rondlopen. Dat vraagt behoorlijk wat processorkracht. In de Xbox One-versie van de game is dat niet of nauwelijks te merken. Er zijn geen grote framedrops waarneembaar, waardoor alles soepel verloopt. Hulde voor de ontwikkelaars daarvoor, want in de Hitman-serie is het van groot belang dat alles snel en soepel gaat.
Als Agent 47 loop je natuurlijk een hoop risico’s. Als je opvallend met een wapen rondloopt of als iemand ontdekt dat je met een vermomming rondloopt, dan ben je er gloeiend bij. Het is dan ook van belang dat je de game savet als je iets nieuws gaat uitproberen waarvan je niet zeker weet of het uitpakt zoals je wilt. Het saven gaat snel, maar als je eenmaal bent gesnapt en een eerdere save moet laden, zul je merken dat het tijd in beslag neemt. De game laadt het volledige level opnieuw, waardoor je wat langer dan gebruikelijk in games naar een laadscherm moet staren. Dat is aan de ene kant jammer, omdat het de snelheid uit de game haalt, maar ook wel begrijpelijk. Het leven van de eerste missie in de episode is behoorlijk groot. Omdat de game vooral draait om trial- en error, zul je je moeten neerleggen bij de lange laadtijden.
De eerste episode is goed speelbaar, maar zeker niet perfect. Zo ben ik tijdens mijn speelsessies een aantal bugs tegengekomen. Het kan bijvoorbeeld voorkomen dat je opeens door een muur of vloer verdwijnt als je iemand in de wurggreep houdt. Ook kan het zo zijn dat je een waarschuwing van een van de npc’s mist, omdat hij traag reageert. Voor je er erg in hebt, loop je langs beveiligers een verboden gebied in. Binnen no-time grijpen de bewakers naar hun wapen en wordt je aangemerkt als verdacht. Het zijn schoonheidsfoutjes die je met enige regelmaat zult tegenkomen, al vind ik het wat overdreven om daarbij gelijk te spreken van spelverderf.
Hitman wordt, zoals eerder vermeld, uitgebracht in episodes. Daar heb ik een dubbel gevoel bij. Het is natuurlijk goed als een ontwikkelaar extra veel tijd kan steken in een volgend level en met elke maand nieuwe content heb je altijd wat om naar uit te kijken. De eerste episode voelt wel wat karig aan. Hoewel het level in Parijs groot is en je daarbinnen alle kanten op kunt gaan, word je wel min of meer gedwongen dat level keer op keer te spelen. Je kunt veel tijd steken in de verschillende manieren waarop je iemand kunt omleggen, maar je zult merken dat je na een tijdje genoeg hebt van de omgeving. In veel singleplayer games wil je juist verder gaan, terwijl er in Hitman op dit moment geen verder is. Als je eenmaal klaar bent, kun je enkel opnieuw beginnen.
Voor de korte termijn is Hitman misschien teleurstellend, al heb ik er alle vertrouwen in dat de uitbreidingen het speelplezier alleen maar zullen vergroten. Ik kijk dan ook met veel plezier uit naar het volgende deel en zal ondertussen Parijs en de trainingsmissies op zoveel mogelijk manieren uitspelen. De volgende episode wordt in april uitgebracht en is voor mensen die de volledige game hebben gekocht direct zonder extra kosten te downloaden. Het is te overzien.
Om de replay-waarde te verhogen, heeft Square Enix de spelmodus ‘Contracten’ meegeleverd. Daarbij krijg je binnen de levels te maken met nieuwe doelwitten. Het is een stuk uitdagender en moeilijker dan de standaard missie, omdat je minder hulpmiddelen hebt en meer wordt beperkt in de manier waarop en in welke kleding je doelwitten mag doden. Contract verhoogt de replaywaarde aanzienlijk en zorgt ervoor dat je langer aan de slag kan, in ieder geval tot de nieuwe episode verschijnt.