Het is weer het moment van het jaar dat haters en lovers weer van zich laten horen vanwege de release van de nieuwste shooter in de Call of Duty-serie. Dit jaar gaat het om Black Ops III. Zoals de titel al zegt is dit het derde deel in de Black Ops-serie, ontwikkeld door Treyarch. De populariteit van de serie is nog steeds gigantisch en zowel mensen die er gek op zijn als mensen die er een hekel aan hebben daaraan bijgedragen. Toch blijft altijd de vraag of de serie vernieuwend blijft. Lees hier onze ervaring en bepaal of je de populaire shooter in huis moet halen.

Hoewel de meeste gamers zullen erkennen dat je een game als Call of Duty niet voor de singleplayer maar voor de multiplayer aanschaft, valt er natuurlijk ook voldoende te zeggen over de campaign. Eerder werd al bekend dat mensen met een last-gen console buiten de boot vallen, omdat de singleplayer alleen te spelen is op de PlayStation 4, Xbox One en pc. Het eerste dat opvalt als je de campaign opstart en het verhaal begint, zijn de graphics. Het spel ziet er enorm gelikt uit. Het is net alsof je een film aan het kijken bent. Je wordt met het hoofdpersonage midden in een missie gegooid. Alle basistechnieken zoals schieten, rennen en granaten gooien worden in rap tempo uitgelegd.

Het duurt dan ook niet lang voordat je door een samenloop van omstandigheden geïntroduceerd wordt met een nieuw systeem genaamd DNI (Direct Neural Interface). Dat systeem zorgt ervoor dat je kunt communiceren met anderendie hetzelfde systeem dragen. Dat brengt gameplaybepalende functies met zich mee. Tijdens het spelen van de campaign kom je telkens weer in aanraking met de mogelijkheden ervan. Zoals bijvoorbeeld ‘Locust Swarm’, een vorm van mechanische vuurvliegjes. Die leidt vaker tot hilariteit dan serieuze hulp, omdat de tegenstander hulpeloos om zich heen slaat. Het zorgt voor een brede glimlach.

Die glimlach ga je hard nodig hebben terwijl je jezelf door de verhaallijn heen schiet, want zelfs de makkelijke moeilijkheidsgraad Recruit biedt een flinke uitdaging. Om maar te zwijgen over de Realistic Mode. Hoewel de moeilijkheidsgraad dus instelbaar is en je daarbij zelf kan bepalen wat voor type gamer jij bent, zorgt de combinatie van snelheid van het verhaal en onduidelijkheid soms voor frustratie. Het verhaal wordt in sneltreinvaart gepresenteerd, waardoor je simpelweg niet genoeg tijd hebt om nieuwe wapens te leren kennen of je te verdiepen in andere personages. Dit zorgt er ook voor dat de verhaallijn niet de diepgang heeft die Treyarch lijkt te willen bieden met deze game. Gelukkig lijkt de ontwikkelaar zich te herpakken met de Zombie Campaign genaamd ‘Nightmares’, die je vrijspeelt na het uitspelen van de campaign. De modus is vergelijkbaar met de singleplayer, maar is verteld vanuit het oogpunt van de protagonist en bevat zombies in plaats van soldaten. Waarom de zombies toegevoegd zijn weet ik net zo goed als jij, maar het biedt een interessante nieuwe blik op gebeurtenissen die zich in de campaign voordeden.

Wanneer je er genoeg van hebt doodgemaakt te worden in de singleplayer, is het mogelijk over te gaan tot de multiplayer. Al levert dat misschien geen verbetering op in je death count. Bij het opstarten van de multiplayer valt meteen op dat er enorm veel opties zijn. Tenzij je een veteraan bent op dat gebied, heb je wel even nodig om alles door te nemen om te zien wat de mogelijkheden zijn. Zo kun je een specialisatie kiezen, een personage met een speciale vaardigheid die tijdens het spelen te gebruiken is. Dit kan verschillen van een wapen met elektrische schokken tot bommen die je ergens neer kunt leggen. Je kunt zelfs aan de slag met pijl en boog als je dat wilt. Er zijn veel verschillende opties. Hoewel je een aantal hiervan eerst moet vrijspelen, lijkt het erop dat er voor ieder wat wils is.

Als je dan een level opstart en begint met een wedstrijd tot de dood, valt er meteen iets op aan de gameplay. Namelijk de mogelijkheid om muren te knuffelen op een soort Matrix-manier. Hoewel wallrunning eerder is gebruikt in games, is dit de eerste keer dat het binnen de Call of Duty-franchise mogelijk is. Het is mogelijk in de singeplayer, maar wordt pas echt uitdagend als je online aan de slag gaat. In het vorige deel van de franchise, Advanced Warfare, was het mogelijk enorm hoog te komen door twee keer te springen. Iets wat ervoor zorgde dat de game een soort ‘de grond is lava’ werd en iedereen zich op de daken bevond. Hoewel het nog steeds mogelijk is de knop ingedrukt te houden en te gliden voor hoogte, is dit niet meer het belangrijkste. Het is nu mogelijk om korte stukken over de muur te rennen en zo op diverse plekken een vijand te verrassen. Het vergt wat oefening voordat je dit onder de knie hebt, maar als het eenmaal lukt voelt het als een echte triomf.

Ook is er nu de mogelijkheid om te sturen tijdens het sliden over de grond. Zo kun je met wat oefening een flauwe bocht maken. Daardoor kun je een vijand om een hoek te verrassen. Misschien minder verrassend is de eindeloze mogelijkheid om je wapens van allerlei stukjes technologie en snufjes te voorzien. Natuurlijk kun je ook weer wapens vrijspelen waaruit je jouw fijnste wapen kunt kiezen. Die ontgrendel je met tokens die we in eerdere Call of Duty-games ook gezien hebben. In principe geen verkeerde keuze. Waarom zou je een succesformule veranderen? Het lijkt in ieder geval al jarenlang te werken.

Een nieuwe Call of Duty-game brengt natuurlijk in de multiplayer weer een lading levels met zich mee met elk zijn voor- en nadelen. De levels zijn divers in vormgeving, maar niet echt baanbrekend. Urban setting: check! Sneeuwlevel: check! Een level waarbij je als een groepje Rambos met een wapen door de jungle kunt wandelen: double check! Baanbrekender is het feit dat je tegenwoordig zwemdiploma A en B kan benutten, omdat je met je supersoldaat ook het water kan betreden. Dat zorgt vaak voor een verrassingseffect. Alle nieuwe levels zijn even wennen, maar je hebt zo je favoriet weer gevonden. Daarnaast heeft elk level ook weer duidelijk zijn eigen ‘campplek’ waar iedereen zich verzameld.

Als laatste in deze review, maar absoluut niet de minste, is de welbekende zombiemodus waar de Black Ops-serie bekend om staat. In principe is het idee weer hetzelfde als voorheen met een aantal nieuwe toevoegingen. Zo is er de mogelijkheid om ‘beast’ te worden. Je kunt dan deuren openen of zombies doden. In de beast modus voel je jezelf echt oppermachtig. Het werkt enorm lekker en je beweegt dubbel zo snel als normaal. Daarnaast is er een levelsysteem bijgekomen waarmee je bepaalde wapenmogelijkheden kan vrijspelen. Iets wat op zich leuk is maar weinig meerwaarde biedt, omdat je tijdens het spelen van de zombie-modus vaak pakt wat je pakken kan terwijl je zo lang mogelijk probeert te overleven.

Er zijn ook specifieke power-ups toegevoegd in de vorm van kauwgomballen die jouw personage kan nuttigen. Bij diverse kauwgomballenautomaten kun je ballen met van tevoren door jouw gekozen power-ups kopen. De zombiemodus van Black Ops III komt in een soort jaren ‘40 sfeertje met bijpassende muziek en kleding. Anders dan eerdere zombiemodi is het niet lineair en kun je diverse richtingen op. Iets wat een flink gevoel van vrijheid geeft en ervoor zorgt dat je steeds een andere richting op wil. Dat weet de verslavingsfactor van deze modus flink op te wekken.

De grootste ‘buzzkill’ (much reference, so obvious) was voor mij de splitscreen. Alle modi kunnen met twee spelers gespeeld worden en de zombiemodus zelfs met vier man. Als je met z’n tweeën speelt komt er een zwarte rand aan beide kanten van het scherm. Iets wat op zich al vrij storend is, maar er ook voor zorgt dat je scherm behoorlijk klein wordt en je niks meer kan zien. Het gaat hier met name om tekst en de andere kleine dingen, maar het is daarom niet minder vervelend. Het zorgt toch wel voor een enorm minpunt. Het is begrijpelijk dat Treyarch met de game zijn optimale resolutie wil behouden en daardoor het beeld verkleint. Toch merk ik, met name tijdens het spelen van de multiplayer, dat ik minder geef om de graphics en meer om het feit dat ik mijn omgeving wil kunnen zien en informatie wil bijhouden. Het zou al een optie zijn als je kan kiezen op welke manier het beeld word weergeven. Jammer, want ondanks alle goede punten die deze game te bieden heeft, bracht dit toch een flinke domper op het spelen in co-op.