PES 2016 – Messi of Ronaldo?
De PES- franchise bestaat dit jaar maar liefst twintig jaar. De voetbalgames hebben lang hoogtijdagen gevierd in het footielandschap, maar werden een paar jaar terug even vies van de troon gesodemieterd door tegenhanger FIFA. De laatste jaren is PES al flink terug aan het krabbelen, maar wanneer is het moment daar dat ze echt terug zijn? Is PES 2016 de game die de franchise voor goed en altijd terug op de kaart weet te brengen in dit jubileumjaar?
Aangezien dit geen zondagsavondse spelshow is, gaan we niet naar de break, of kletsen we er nog een tijdje omheen. Nee, we knallen met de deur de kleedkamer binnen, want PES 2016 doet wat het moet doen in dit jubileumjaar en zet een geweldige voetbalgame naast de FIFA-reeks. Met dit deel doet PES weer voltallig mee in de tweestrijd tussen PES en FIFA. De franchise heeft ze de afgelopen jaren natuurlijk steeds wat verder teruggevochten en de games zijn telkens meer solide geworden. Wat maakt het dan zo dat PES 2016 het nummertje in de reeks is die de serie er weer bovenop brengt?
Om te beginnen heb ik het idee dat er met PES 2016 een solide voetbalgame staat. Alles voelt lekker los aan, maar tevens ook heel intuïtief. De animaties zijn wederom fenomenaal en ik ben er zelf dan ook een groot fan van dat ik nog elke wedstrijd nieuwe animaties tegenkom. Van mooie aannames tot voorzetten, en van assists tot afrondingen; elke wedstrijd weet de game me wel weer te verrassen door iets op het beeld te toveren waar elke voetbalfan vrolijk van wordt als het op de echte grasmat gebeurt. Het oog voor detail op het gebied van animaties is weerzinwekkend en zorgt ervoor dat elke actie wel zijn eigen charmes heeft.
Dat er een solide voetbalgame staat, is één ding, maar het is ook zo dat ik het idee heb dat PES 2016 een eigen weg inslaat en dat duidelijk laat merken. PES is natuurlijk altijd al een iets meer tactische en langzamere voetbalgame geweest, maar daar wordt met PES 2016 nog een schepje bovenop gedaan. De grootste uitblinker in dit tactische aspect is de MyClub modus waarin jij als trainer aan de slag gaat bij een club. Eenmaal getekend, wordt je overdonderd door opties. Dat zal in het begin een beetje afschrikken, maar als je de tijd neemt om de opties nader te bekijken, zal je erachter komen dat de modus enorm veel diepgang biedt.
Overal in de modus zijn statistieken te vinden, waardoor je echt kan gaan nadenken over hoe je je team moet laten spelen, welke spelers je moet aantrekken, wie je misschien wel moet verkopen enzovoorts. Het is niet meer een kwestie van kijken wie die hoogste rating heeft en diegene maar opstellen. Het is nu zaak om te kijken hoe de teamgeest is, of spelers passen in de manier van spelen die je hanteert en ook heel belangrijk welke spelers zich goed kunnen ontwikkelen. Zelfs daar blijft het niet bij, want aan het einde van de maand krijg je een uitgebreid verslag onder je neus geschoven waarin je bijvoorbeeld te zien krijgt hoe het zit met je eigen doelpunten, je tegendoelpunten en ga zo maar door. Zo kan het bijvoorbeeld zijn dat je rechtsback vaak in de tweede helft steken laat vallen door vermoeidheid en ziet dat er veel voorzetten komen van rechts die leiden tot tegendoelpunten. Dan weet je dus dat je een gegeven moment de rechtsback moet wisselen, of dat je de beste man een paar flinke conditietrainingen moet voorschotelen.
Iets wat ook erg bijdraagt aan de diepgang zijn de spelers zelf. De relatief grote namen hebben allemaal hun eigen karakteristieke eigenschappen en speelstijl in de game zitten. Van de loopjes tot de schoten, ze zijn allemaal kenmerkend. Dat is natuurlijk mooi voor het ogen, maar wat er echt toe doet is hoe ze presteren natuurlijk. Dat ligt dan ook weer compleet in jouw handen door ze juist te positioneren in een speelstijl te hanteren die overeenstemt.
Hoewel de game enorm veel diepgang biedt en solide aanvoelt, is deze niet vrij van kwaaltjes. Zo laten de graphics toch soms nog te wensen over. Sommige spelers zien er namelijk geweldig uit, maar staan in schril contrast met spelers waar geen aandacht aan is besteed en op een hoopje gegenereerde klei lijken. Het feit dat er nog steeds een hoop grote licenties ontbreken is natuurlijk een financiële kwestie, maar het doet nog steeds een beetje pijn om geen voltallige Bundesliga te kunnen vinden of dat je de derby Manchester United tegen ‘Man Blue’ (Manchester City) krijgt voorgeschoteld.