Eerlijk gezegd ben ik niet echt een gamer die helemaal weg is van shooters. Begrijp me niet verkeerd: ik speel ze wel en vaak ook met veel plezier, maar meestal pak ik zo’n game uit een opruimbak. Kort gezegd zit ik nooit echt te wachten tot ik een bepaalde shooter kan spelen. Op het moment dat Rainbow Six Siege aangekondigd werd, dacht ik er dan ook niet veel bijzonders bij. Maar deze titel zou wel eens verandering kunnen brengen in hoe ik over dit genre denk.

Rainbow Six Siege is een first-person tactische shooter ontwikkeld door Ubisoft. Spelers kruipen in de rol van een operator uit het Rainbow Team, een anti-terreur unit. Vervolgens strijden zij tegen elkaar in de multiplayer. Verscheidene operators in het team hebben verschillende nationaliteiten, perks, mogelijkheden en uitrusting. Als voorbeeld heb je de operator genaamd Twitch, hij heeft een drone bij zich die vijanden kan verlammen met een elektrische schok, terwijl een andere operator, Smoke, de mogelijkheid heeft om giftig gas te verspreiden. Daarnaast krijgen spelers de beschikbaarheid tot een ‘Recruit’ die ze zelf helemaal kunnen invullen zoals zij dat graag willen. Spelers kunnen hun aanval plannen voordat een strijd begint.

Daarnaast is er ook een co-op gamemodus genaamd Terrohunt. Spelers kunnen met maximaal 5 spelers samen spelen tegen waves van vijanden. Als laatste zal er ook een campaign modus zijn waarin je in je eentje of met iemand anders door levels heen kunt gaan.

Ik merkte dat mijn aandacht vooral getrokken werd door het gedeelte rondom de multiplayer. Je kunt als spelers tegen elkaar spelen met verschillende tactieken. Ik merk dat het in veel shooters zo is dat je richting één plek moet en onderweg vijanden doodschiet. Natuurlijk is het niet zo plat als ik het nu beschrijf, maar globaal komt het hier vaak wel op neer. Het idee dat je van tevoren tactieken bedenkt in combinatie met de verschillende mogelijkheden die de karakters bieden, maken dat dit een game is waar ik erg zin in heb. Het lijkt door deze mogelijkheden een volledig andere dimensie te krijgen.

Daarnaast lijkt mij ook de gamemodus Terrohunt geweldig. Op de E3 werd dit geshowd, waardoor we goed konden zien wat dit inhoudt. Het team bestaat uit 5 leden, ingevuld door vrienden of online spelers. Samen bespreek je de tactiek voor het level en dan ga je van start. Door goed te communiceren, kun je ervoor zorgen dat ieders kwaliteiten benut kunnen worden. Door naar het groepje te kijken dat tijdens de E3 mocht spelen, kreeg ik zelf ook enorme zin om het te spelen. Her en der zie ik voor me hoe sommige dingen frustrerend kunnen zijn, aangezien je toch op elkaar moet wachten en goed moet communiceren. Maar over het algemeen zag het er erg goed uit, als een game die goed werkt en zich erop gericht heeft om het samenwerken soepel te laten verlopen.

Ik benoemde het hierboven al even, de mogelijkheid van lichte frustratie. Want wat is erger dan dat jij op een serieuze en doordachte manier het spel wilt spelen, maar een ander liever meteen gaat, of andersom? Natuurlijk is dit grotendeels niet te voorkomen, maar ik kan me voorstellen dat potjes minder goed gaan verlopen door gebrek aan communicatie. Terwijl ik het internet een beetje rond struinde voor meer over deze game, merkte ik dat meerdere gamers zich hier zorgen over lijken te maken. Toch denk ik ook dat dit allemaal vanzelf wel goed zal komen. Via internet staat iedereen in verbinding met elkaar en door middel van een forum kun je een prima team samenstellen als je dat zou willen.

Ook wordt er negatief gesproken rondom de campaign, fans zijn bang dat dit niet zoveel voorstelt en dat ze het vooral met de multiplayer moeten doen. Er wordt gevreesd voor herhaling in de multiplayer, waardoor deze snel gaat vervelen. Het is duidelijk dat er een campaign in zit, maar Ubisoft heeft zijn focus hier tijdens de promotie absoluut niet op gericht. Vandaar dat dit dan ook meer naar de achtergrond verdwijnt. Zelf denk ik dat de multiplayer minder snel gaat vervelen dan je van tevoren mogelijk verwacht. In principe is het constant dezelfde formule, maar steeds een andere tegenstander. Iedereen speelt op een andere manier waardoor geen enkel potje hetzelfde zal zijn. Dit maakt deze modus misschien juist weer afwisselend genoeg om de lol erin te houden. Helaas is het momenteel afwachten of ik hierin gelijk ga krijgen.

Kortom, met deze nieuwe, en voor veel fans langverwachte, Rainbow Six-game zijn er twee nieuwe game modi bij gekomen die er best interessant uitzien. De vraag is meer of het genoeg zal zijn voor gamers waarvan sommigen de gehele serie gespeeld hebben en met smart wachten op deze titel. Zij zouden het liefst een geweldige campaign hebben, terwijl deze voor nu niet op de voorgrond lijkt te staan. Wel biedt deze Rainbow Six in zijn multiplayer voldoende mogelijkheden om ons een tijd bezig te houden. Door de nieuwe manier van samenspelen en de verschillen tussen de karakters is er veel mogelijk en wordt de tactische manier van spelen benadrukt. Vooral dit laatste is iets waar ik erg naar uit kijk. En of de campaign wel of niet leuk is, zullen we gaan zien wanneer de game uitkomt op 13 oktober.