Deze review van The Last of Us: Remastered zal wellicht wat afwijken van de reguliere reviews die je hier op Pixel Vault aantreft. Naast het feit dat we de game al eens eerder bespraken voor de PS3 heb ik ook een speciale band met The Last of Us. Een van de eerste games die ik speelde was Crash Bandicoot een game met een knotsgek hoofdkarakter en platform elementen. Je raadt het vast al, deze game was ook afkomstig van ontwikkelaar Naughty Dog, die als sinds de eerste Playstation bezig is om werelden te scheppen waarin de karakters centraal staan. Na het succes van Crash Bandicoot volgde al snel de werelden van Jak & Daxter en de ietwat serieuzere avonturen van Nathan Drake in de Uncharted serie.

Met de PlayStation 3 hardware in huis liet de ontwikkelaar pas echt zien dat ze in staat zijn om levendige werelden te creëren die tevens gretig leentjebuur spelen bij Hollywood door filmelementen te integreren in de gameplay. Deze filmelementen zorgden er dan ook voor dat The Last of Us naar een hoger niveau werd getild. Zoals Kevin in zijn review al aangaf: “De game is een must voor iedere gamer met een PlayStation 3 in huis en laat zien dat storytelling, gameplay en graphics prima hand in hand kunnen gaan zonder dat men gebruik hoeft te maken van gigantische spektakelstukken. Als The Last of Us het begin van de toekomst van videogames is, dan kan ik daar prima mee leven.”

The Last of Us™ Remastered_20140802152529

The Last of Us zet je in de schoenen van Joel een overlever binnen een wereld die is vergaan door ‘cordyceps’, een schimmelachtige parasiet die zich verspreid via de lucht. Mensen verliezen hierdoor snel de controle over hun eigen acties en veranderen al snel in ongecontroleerde monsters die uit zijn op de nek van de speler. De cordyceps is niet zomaar verzinsel, maar is gebaseerd op een echte parasiet die al vele doden heeft geëist binnen de insecten wereld en in het speciaal mierenkolonies. Dit geeft gelijk aan dat Naughty Dog streeft naar een gevoel van realisme. Dit komt ook terug in de gameplay van The Last of Us. Als speler ben je vaker weerloos dan oppermachtig ten opzichte van je vijanden. Zeker gezien deze een slimme A.I. gebruiken om je steeds weer vast te pinnen. Dit zorgt voor een dreigende sfeer die zeker op de hogere niveaus tot zijn recht komt omdat je hier obsessief alle kastjes en ruimtes dient te doorzoeken voor de minimale benodigdheden om te overleven in deze brute wereld.

Voor deze Remastered versie heeft Naughty Dog de grafische pracht verbeterd. De titel was al om te smullen op de PS3, maar door de charactermodels te verbeteren komt de game nog beter tot zijn recht. Dit wordt ook mede veroorzaakt door het feit dat de game nu in 1080p draait op 60FPS. Dit zorgt ervoor dat alles vele malen helderder in beeld komt. Daarnaast bevat deze Remastered editie ook alle uitbreidingspakketten voor zowel de multiplayer als de singleplayer en een extra hoofdstuk voor de singleplayer waar je meer te leren krijgt over Ellie, het meisje dat de spil vormt in deze reis door de woestenij van een verlaten wereld.

De vraag die op de tong van velen ligt is of het het waard is om deze game nogmaals te kopen als je de PS3 versie hebt gespeeld. Ik kan zelf niet anders zeggen dan een volmondig ja.

In mijn ogen is The Last of Us een nagenoeg perfecte game die met deze grafische update nog steeds moeiteloos kan opboksen tegen het huidige next-gen geweld. Dat doet de game niet alleen met grafische pracht, maar ook een gevoel voor tempo in de gameplay en het verhaal dat letterlijk onder je huid kruipt. The Last of Us biedt je een trip die zich kan meten met de betere Hollywood films en die een atmosfeer creëert waar menig game met moeite aan kan tippen. Het is daardoor des te jammer dat de schoonheidsfoutjes van de originele versie, zoals vijanden die jouw medereizigers niet spotten terwijl ze recht in beeld lopen en grafische glitches niet zijn weggewerkt. Dit zijn foutjes die ervoor zorgen dat je uit de illusie gehaald wordt. En als er iets is wat The Last of Us uniek maakt dan is het deze illusie die ervoor zorgt dat je als speler deelt uitmaakt van een levende wereld. Een schitterende wereld in al zijn gruwelijke pracht.

Toen ik deze game voor de derde keer door liep maakte ik foto’s van mijn reis door gebruik te maken van de Photo Mode waarmee je op elk gewenst tijdstip foto’s kunt maken van de de gameplay. De screenshots van dit artikel zijn dan ook allemaal onbewerkte foto’s rechtstreeks uit de game. Voor meer screenshots van mijn hand kun je deze blog bekijken. http://tlourjourney.tumblr.com/