Precies honderd jaar geleden werd één van de donkerste tijden van de menselijkheid ingeluid door de komst van de Eerste Wereldoorlog. In de geschiedenis van de mens was er nog nooit een strijd geweest waarbij zoveel mensen hun leven hebben verloren. Games gebaseerd op deze periode zijn dun gezaaid, laat staan games die de moeite waard zijn. Ubisoft Montpellier levert met Valiant Hearts: The Great War niet alleen een emotionele reis door de slagvelden van Frankrijk in 1914, het levert ook een leuke game met een prachtige grafische stijl, een ontroerende soundtrack en charmante personages.

De crux van het verhaal zijn de diverse speelbare personages die op de één of andere manier elkaars pad kruisen. De speler begint als de Franse boer Emile, die is opgeroepen door het Franse leger. Tijdens zijn eerste slag raakt hij gewond en wordt hij gevangengenomen door de Duitsers. Als krijgsgevangene weet hij te ontsnappen, waarna hij één voor één de andere personages tegen het lijf loopt, onder wie zijn Duitse schoonzoon Karl, de Amerikaan Freddie, een Belgische verpleegster genaamd Anna en de hond Walt. Vooral de trouwe Walt zullen veel spelers zonder enige moeite in hun harten sluiten. Het vier hoofdstuk-tellende verhaal wordt a-chronologisch verteld, waardoor de game regelmatig wordt onderbroken om de achtergrond van een van de personages uit de doeken te doen.

Hierdoor krijg je als speler een beeld van de motivaties en emoties van je reisgezelschap. Vaak resulteert dit in gebeurtenissen die zich voor de oorlog afspeelden. Het biedt een lekkere variatie op de grijze of bruine, levenloze oorlogsgebieden. Niet alleen in setting, maar ook in gameplay. Als Emile moet je goed op je hoede zijn en sluipen, Freddie moet zijn manschappen vooruit helpen door bijvoorbeeld prikkeldraad tijdig door te knippen en Anna is (naast een geweldige coureur) als dokter verantwoordelijk voor het redden van mensen.

ValiantHearts_TheGreatWar_01

Wat als eerste in het oog springt zijn de graphics van Valiant Hearts. Visueel gezien is Valiant Hearts een aparte verschijning: op het eerste gezicht lijkt de game op een kinder-vertelling van de gebeurtenissen in de Eerste Wereldoorlog. De kleurrijke omgevingen en de grafische stijl doen denken aan de werken van Hergé en andere Franse en Belgische striptekenaars, verwerkt tot een vrolijke en bewegende kijkdoos. Dit duurt echter niet lang: de toon slaat na een minuut al om en al gauw wordt je getrotseerd met de gruwelijkheden van oorlog, voordat je überhaupt een stap hebt gezet op een slagveld of loopgraaf. Hoewel het er even naar uitzag dat de game het niveau wilde gaan halen van de openingsscène van Saving Private Ryan, zijn dingen zoals bloed of rondvliegende ledematen in geen velden of wegen te bekennen. Dat hoeft de game ook niet te doen, want het hanteert een volwassen houding en toont respect voor de gebeurtenissen en de betrokkenen van de oorlog. De game is gelukkig geen downer: regelmatig zijn er kleine grapjes in de voor- of achtergrond en vooral de Duitse personages worden als blaffende honden neergezet, waardoor de game je niet emotioneel leegzuigt. Ondanks alle nare dingen blijft de game je verrassen met nieuwe prachtige omgevingen. Er is geen enkel level dat geen lust voor het oog is.

Toen de game voor het eerst werd getoond, werden paralellen getrokken met games zoals Contra of Metal Slug. Dit is absoluut niet het geval; de game is voornamelijk een puzzelgame. Zelfs wanneer je met granaten mag gooien of een Duitser buiten westen mag slaan, is dit alleen om een puzzel op te lossen, nooit om te doden. Een vergelijking met Limbo, Braid of Brothers: A Tale of Two Sons is hier beter op z’n plek, waarbij gameplay voornamelijk bestaat uit de omgevingen bestuderen, aan hendels trekken, versperringen omzeilen of vernietigen en kisten op de juiste plek duwen.

De balans in de puzzels is gelukkig wel goed: de verhoging van moeilijkheidsgraad is geleidelijk en regelmatig worden er nieuwe elementen geïntroduceerd waardoor het niet saai wordt. Mocht je er toch niet uitkomen heeft de game ook een oplossing: met genoeg geduld worden hints vanzelf aangeboden die je weer op weg kunnen helpen. Met de komst van Walt moet je ook vaak voor tweeën denken. Walt geeft aanwijzingen, maar kan zichzelf ook door kleine gaten wurmen en apporteren. Het is gelukkig niet alleen maar puzzels wat de klok slaat: de game weet wat variatie in de gameplay te brengen door de speler af en toe tegen een eindbaas te laten vechten, of een bombarderende zeppelin laten ontwijken met een auto. Ook de standaard stealth-intermezzo’s zijn hier terug te vinden. De levels blijven gelukkig niet langer dan dat ze welkom zijn en ook hier zijn interessante wendingen gegeven aan de gameplay zodat het geen klusje wordt.

Ubisoft Montpellier claimt dat de gebeurtenissen in de game vrij gebaseerd zijn op ware gebeurtenissen. Hoewel een boel dingen zijn aangedikt, is er toch een kern van waarheid. Veel van de verhalen zijn geïnspireerd door (niet verzonden) brieven uit die tijd. Hoe dicht ze bij de waarheid zitten is natuurlijk niet te raden, wel komt de game geleverd tjokvol informatie over de Eerste Wereldoorlog. Regelmatig kan je het logboek controleren voor nieuwe informatie over gebeurtenissen die rond die tijd en plaats waar je je als speler bevindt zich af hebben gespeeld. De onderwerpen worden vergezeld met prachtige foto’s die samen met de teksten mooi illustreren hoe het in die tijd was.