In The Equalizer 3 heeft Denzel Washington de maffia in het vizier

Een wijngaard en een Italiaans landhuis. Door de gangen liggen de lichamen van een dozijn maffiosi verspreid. Bij een van hen is een hakmes dwars door zijn tronie geslagen. De dader wordt in de kelder vastgehouden, maar is hij wel een gevangene? Nee, het is een truc om de baas te pakken te krijgen. Een schot hagel door diens rechteroog en de equalizer heeft weer een missie tegen het onrecht in de wereld voltooid. Dit was de proloog.

Wat moet het heerlijk zijn in het hoofd van regisseur Antoine Fuqua. Geen vijftig tinten grijs, maar alles netjes opgedeeld in gitzwart en spierwit. Aan de ene kant het menselijke uitschot, aan de andere kant degenen die beschermd moeten worden en hun beschermengel. Die laatste eet biologisch, leest echte literatuur en heeft evenveel charisma als Brad Pitt en Barack Obama bij elkaar. Daarnaast beschikt hij natuurlijk over een particular set of skills, opgedaan in het leger en bij de DIA (Defence Intelligence Agency).

Om een dergelijk personage geloofwaardig neer te zetten is het niet verwonderlijk dat Fuqua tien jaar geleden uitkwam bij Denzel Washington. De man heeft het allemaal. Het gezicht, de uitstraling, de fysieke vaardigheden en natuurlijk dat karakteristieke loopje. 

Een plek om met pensioen te gaan

Al twee keer eerder speelde Washington de nobele Robert McCall, een weduwnaar die officieel dood is verklaard en off the grid de armen en onderdrukten te hulp schiet. Hield McCall in de vorige delen huis tegen Russisch tuig en huurlingen op het verkeerde pad, nu is hij in het fictieve Italiaanse plaatsje Altamonte verzeild geraakt.

Altamonte is de overtreffende trap van pittoresk. Het ligt aan een kleine baai, ingeklemd tussen steile rotswanden. De bewoners zijn er vriendelijk en ’s avonds zijn er feestjes op het strand met lekker eten en drinken. Er hangt verbroedering en zelfs een vleugje romantiek in de lucht. Een mooie plek om met pensioen te gaan na een leven vol bloed en verlies.

Maar de Napolitaanse Camorra heeft andere plannen met Altamonte. Er moet beschermgeld betaald worden. Daarnaast vormt de baai een ideale haven voor een nieuw soort smokkelwaar. Iets wat ook de aandacht trekt van CIA-agent Emma Collins (Dakota Fanning). Als de maffiosi onder leiding van de broers Vincent  en Marco (respectievelijk gespeeld door Andrea Scarduzio en Andrea Dodero) te ver gaan in hun terreur tegen het stadje, stapt haar nieuwste bewoner uit de schaduwen. Het is tijd om de zaken gelijk te trekken.

Het gewone dat beschermd moet worden

The Equalizer 3 is een mooi slotstuk van de franchise. De actie is weer hard en meedogenloos. Binnen drie minuten krijgt iemand de loop van een pistool dóór zijn gezicht geduwd. Maar er is in dit deel ook veel tijd ingeruimd voor de kleine, persoonlijke momenten van Robert binnen de besloten dorpsgemeenschap. Nu was dit altijd al een facet dat de serie onderscheidt van bijvoorbeeld de John Wick-films, waarin alles groots en theatraal is. Dat is ook leuk, maar bij The Equalizer draait het meestal om het gewone dat beschermd moet worden. De gewoonte om servetjes op te vouwen of iemand een vis cadeau te doen bijvoorbeeld.

Dat wil natuurlijk niet zeggen dat The Equalizer 3 een alledaags verhaal vertelt. Het plot van dit deel is zelfs het minst geloofwaardige van de trilogie. Een oorlog met de Camorra onder de rook van Napels lijkt me een verloren strijd, zelfs als je wint. Maar dat maakt niet veel uit, want alle ingrediënten die de voorgaande delen zo enerverend maakten, zitten weer in de mix. Gevoelvolle dialogen, sfeervolle beelden en viscerale gevechten, waarbij McCall gebruikmaakt van alle voorhanden huis-, tuin- en keukengereedschap. 

Daarnaast heeft dit deel dus een subplot met de CIA, maar dat komt slecht uit de verf en is op een enkele onthulling na eigenlijk compleet overbodig. McCall is de agenten altijd drie stappen voor en hij heeft zelf natuurlijk geen hulp van overheidsinstanties nodig: we zien McCall toch gewoon het liefst als eenmansleger.

Magneet op het witte doek

Fuqua (Tears of the Sun, Shooter, Olympus Has Fallen) is een van de betere actie-regisseurs van Hollywood en levert met The Equalizer 3 een prima genrefilm. Je weet wat je krijgt en het smaakt weer lekker – zeker met zo’n hoofdrolspeler. Washington is op zijn achtenzestigste nog steeds een magneet op het witte doek en opvallend geloofwaardig in de vuistgevechten. Twintig jaar na hun gezamenlijke optreden in Man on Fire is hij ook herenigd met Dakota Fanning. Leuk om te zien.

Nu de roze paddenstoelwolk van Barbenheimer langzaam aan het vervagen is, wordt er weer plaatsgemaakt voor andere releases in de hoofdzaal van je megaplex. Je kunt het slechter treffen dan The Equalizer 3.