Een monster monstert aan op The Last Voyage of the Demeter

Het is 1897. De driemaster Demeter zet vanuit de Bulgaarse havenstad Varna koers naar Engeland. In het ruim bevindt zich, naast oosterse handelswaar, een zevental verzegelde kisten die onderdeel zijn van een privécollectie. De kisten hebben Carfax Abbey in Londen als bestemming. De levende have aan boord van het schip bestaat uit varkens, geiten, mensen en een vleermuisman. Nee, niet die uit Gotham, maar dat andere icoon uit de filmgeschiedenis.

De ongenode passagier is natuurlijk Dracula. Want waarom niet? Om de zoveel tijd moet er een film uitkomen over de Transsylvanische graaf. In april kregen we al een opwarmertje met het vermakelijke Renfield. Deze maand is het tijd voor het serieuzere werk, want The Last Voyage of the Demeter is een monsterfilm pur sang. Geen ironische knipoog of hippe, sexy vampiers, maar onvervalste blood and gore. Ik ben aan boord hoor.

She is unsinkable

Net als die andere film met de naam van een schip in de titel, weet je al ongeveer hoe dit af gaat lopen. The Voyage of the Demeter is dan ook slechts een deel van het verhaal van Dracula. Dat dit gedeelte toch zeer onderhoudend is, komt doordat het vanuit het perspectief van de bemanning van de Demeter verteld wordt. De makers van de film hebben de nodige creatieve vrijheid gepakt in hun verbeelding van de zeereis. In het boek van Bram Stoker neemt de tocht van de Demeter maar een pagina of vijf in beslag, maar regisseur André Øvredal weet er een spannend avontuur van te maken dat met zijn twee uur geen minuut te lang duurt.

Øvredal noemt Ridley Scotts Alien als inspiratie voor zijn film. Een mysterieus monster slaat toe vanuit de schaduwen op een besloten locatie. De zeelui zitten vast op de Demeter en doen hun uiterste best te doorgronden wat de spookdreiging is die hen een voor een het leven kost. Aan boord vinden we kapitein Eliot (Liam Cunningham), bootsman Wojchek (David Dastmalchian), de kok Joseph (Jon Jon Briones), plus een handjevol ruwe bolsters die aan de zeilen trekken. Op het laatste moment heeft zich in Varna nog een scheepsarts (Corey Hawkins) bij het gezelschap gevoegd. Dit is het centrale personage genaamd Clemens, net als de dokter in Alien³. Toeval of een hommage?

De huid van een mens

Dr. Clemens is een wetenschapper en vertegenwoordigt de stem der ratio tegenover het bijgeloof van de andere bemanningsleden. Hij probeert via logisch redeneren achter de herkomst van het gevaar te komen en hoe het te elimineren. Echt veel mag het niet baten, want Dracula valt grotendeels buiten de empirische wetenschap. Deze vampier is geen elegant geklede edelman, maar een ‘monster dat de huid van een mens draagt’. Gedurende de film zien we hem transformeren; sterker worden naarmate hij meer slachtoffers maakt. 

Die slachtoffers vallen op brute wijze. Hun wonden zijn geen speldenprikjes waar een maagdelijk stroompje bloed uitloopt, maar grove verminkingen van het vlees. The Voyage of the Demeter toont ons heerlijk walgelijke taferelen. De camera draait niet weg, maar juist naar het geweld toe. Er is ook een gebeurtenis die de meeste schrijvers niet in hun script durven op te nemen, zelfs niet bij een horrorfilm. Je weet het als je het ziet. 

Leentjebuur

Alles in The Last Voyage of the Demeter ziet eruit zoals het hoort. Het schip is doorleefd, de mannen zijn ruig en de zee is ruw. Er was een beperkt budget, dus er is veel gebruikgemaakt van praktische effecten. Dracula (Javier Botet) is een monster van vlees en bloed en (meestal) geen zielloze CGI-creatie. Zijn uiterlijk is geïnspireerd op de vampier uit Nosferatu die op zijn beurt weer is gebaseerd op Bram Stokers beschrijving van Dracula. Zo ontstaat een leuk cirkeltje van leentjeburen.

De acteurs doen precies wat ze moeten doen. Vooral David Dastmalchian als de bootsman levert (zoals gewoonlijk) een intens optreden. Corey Hawkins als dr. Clemens is een charismatische hoofdrolspeler die met veel gevoel acteert. Wellicht zien we hem terug in de sequel waar stevig op gehint wordt? Of vergaat het Clemens net als de Demeter? Ga dat zelf zien in de bioscoop!

Conclusie

Voor een goede Dracula-film mag je mij ‘s middags uit mijn tombe halen en The Last Voyage of the Demeter is het daglicht zeker waard. Het is een sfeervolle vertelling met een afschrikwekkende antagonist. Deze vampier is geen knappe, kirrende adolescent, maar een eeuwenoud gedrocht dat de menselijke spraak amper eigen is. Zijn aanvallen zijn meedogenloos en maken de claustrofobie op het schip des te intenser. Elke generatie verdient zijn eigen serieuze Dracula-verfilming. Als je deze maand zestien bent geworden, is dit de jouwe, maar het is ook een aanrader voor wier bloed al ouder is.

Pluspunten

• Dracula is een echte griezel, zoals het hoort
• Intens acteerwerk
• Visueel dik in orde

Minpunten

• Slechts één hoofdstuk uit het verhaal (maar daar zijn sequels voor)

Beeld: (from left) Clemens (Corey Hawkins) and Anna (Aisling Franciosi) in The Last Voyage of the Demeter, directed by André Øvredal.

Beeld: (from left) Clemens (Corey Hawkins) and Anna (Aisling Franciosi) in The Last Voyage of the Demeter, directed by André Øvredal.