The Legend of Zelda: Link’s Awakening

Alle Zelda’s op de (S)NES gespeeld? Check! Alle Zelda’s op de Nintendo DS gespeeld? Check! Alle Zelda’s op de Game Boy gespeeld? Ehm… hoewel ik nu graag dubbelcheck zou zeggen, is Link’s Awakening aan mijn aandacht ontsnapt toen de game in 1993 uitkwam. Ik ben vast niet de enige die toen nog geen Game Boy had of nog niet geboren was, dus deze remake voor de Nintendo Switch met een nieuwe grafische stijl is zeer welkom.

Op gamescom 2019 hebben we Link’s Awakening al even in onze handen mogen houden en dat beloofde veel goeds. We hebben toen de nieuwe speelgoedachtige stijl al kunnen beoordelen en we kwamen tot de conclusie dat er verder op wat details na weinig veranderd was aan de game van 25 jaar geleden. Link’s Awakening was namelijk altijd al een aparte Zelda-game, waarin prinses Zelda geen enkele rol speelt, maar figuren uit andere Nintendo-franchises zoals Mario, Donkey Kong en Kirby des te meer. De grote vraag is dus: heeft Link’s Awakening de tand des tijds doorstaan?

Koholint ademt avontuur

Je schrikt wakker op Koholint Island. “Zelda!”, roep je uit. “Ik heet Marin, hoor”, zegt het vriendelijke meisje naast je bed. Zij heeft je gered nadat je met je schip in een zware storm terecht bent gekomen en op de kust van het eiland bent aangespoeld. Haar vader Tarin geeft je je schild terug en je voelt je meteen wat minder incompleet. Alleen je zwaard ligt waarschijnlijk nog ergens op het strand, dus daar moet je naar op zoek.

Zodra je één stap buiten de deur zet, voel je het avontuur. Er is zo veel te zien! Vlinders, vosjes en natuurlijk kippen vliegen en hupsen aan alle kanten voorbij. De vier kinderen van de lokale grote familie spelen en rennen rond. Ze leggen je alles uit over het eiland waarop je verzeild bent geraakt en geven je terloops nog wat handige tips mee. Een huisje dat eruitziet als een ouderwetse telefoon, wat zou daar te beleven zijn? Je zwaard en je missie ben je al snel compleet vergeten.

Er is niet alleen veel te zien, maar ook veel te doen. Heb je zin om te vissen? Dat kan! Wil je liever de dorpelingen blij maken met hun favoriete spulletjes zoals een Yoshi-knuffel of een strikje voor in hun haar? Ga je gang! Misschien wil je wel liever een beetje zinloos rondwandelen, met kippen gooien en zien wat er op je pad komt? Ook geen probleem. Link’s Awakening ademt avontuur.

Oude Zelda, nieuwe stijl

Dat gevoel van avontuur komt niet alleen naar voren in de levendige wereld en de vele activiteiten op het eiland, maar ook in de vormgeving. De nieuwe speelgoedachtige stijl is speciaal voor deze game ontworpen en doet nog het meest denken aan het kleurrijke The Wind Waker gemixt met het top-down beeld van A Link to the Past. Op het eerste gezicht doet dit misschien wat kinderachtig aan, maar juist de vrolijke kleuren die je om je oren vliegen en de cartoonstijl maken de game tot een groot droomachtig avontuur. Dit is wel even wat anders dan die paar grijze pixels op de Game Boy.

Ook de muziek van de Game Boy-versie is aan een make-over onderworpen. Dit is met veel aandacht voor detail gedaan. Zo maken verschillende types vijanden verschillende geluidjes als je ze neerslaat met je zwaard. Het geluid van brekende potten is zelfs zo heerlijk dat ik geen kans voorbij laat gaan om alle potten in een ruimte te breken. Bij deze mijn excuses aan alle inwoners van Koholint! Ook de soundtrack geeft een mooie nieuwe draai aan de muziek. De oude Game Boy-geluidjes spelen in veel nummers nog steeds een centrale rol en worden prachtig gecombineerd met de nieuwe muziek, gespeeld door een compleet orkest.

Eigen smoel

Ook al ziet Link’s Awakening er nu modern uit, in de kern blijft het die aparte Zelda-game van 25 jaar geleden. Misschien dacht je net al “Wat doet een Yoshi-knuffel in een Zelda-game?” Goede vraag, want daar blijft het dus niet bij. Meteen als Tarin je je schild teruggeeft, denk je al: “Ligt het nou aan mij, of lijkt die Tarin wel verdacht veel op Mario met z’n grote snor en een voorliefde voor paddenstoelen?” Dan kom je buiten en zie je zo’n grote zwarte bol aan een ketting liggen. Blijkbaar worden Chain Chomps hier als huisdieren gehouden.

Deze vreemde verwijzingen naar Mario zijn niet alleen cosmetisch, zoals bijvoorbeeld in Ocarina of Time, waar je portretten van Mario-personages kunt zien hangen in Hyrule Castle. Als je bijvoorbeeld nietsvermoedend een trapje af loopt in een van de kerkers, kom je ineens in een 2D-Mario-level terecht, compleet met Goomba’s, Piranha Plants en een ondergronds Mario-muziekje. Als Mario net zo’n zwaard als Link had gehad, dan was hij vast veel sneller door zijn levels heen gekomen.

Niet alleen Mario komt aan bod, maar ook de bananen uit Donkey Kong komen terug en verderop in de game vinden we Kirby als special guest. Ik moet toegeven: eerst vond ik het niks. Mario is Mario en Zelda is Zelda en al dat crossover-gedoe vond ik maar vreemd en overbodig. Toen ik over de eerste schrik van Tarin/Mario en de Chain Chomp heen was, begon ik er juist wel de humor van in te zien en later kon ik echt genieten van elke nieuwe Nintendo-referentie. Het draagt bij aan de eigen smoel van Link’s Awakening.

Heerlijke puzzeluitdaging

Dan komt uiteindelijk toch het moment dat je je realiseert dat je al uren verder bent en nog steeds je zwaard niet hebt gevonden. Tijd om het verhaal wat verder te volgen. Als je eenmaal aangekomen bent op het strand en je je zwaard uit het zand hebt getrokken, kan het echte werk beginnen. Na avonturen met paddenstoelen en Moblins in het mysterieuze bos kom je erachter dat je acht muziekinstrumenten moet verzamelen. Die liggen verspreid over het eiland in acht verschillende kerkers, dus aan de slag.

De kerkers zijn zowel voor Zelda-veteranen als voor nieuwkomers interessant. Ze bevatten een mooie mix van herkenbare elementen, zoals schakelaars onder potten, en nieuwe puzzels. Zo stuitte ik ineens op een puzzel waarbij ik schaakstukken naar de juiste plek moest laten springen. Zoiets heb ik nog nooit in een andere Zelda-game gezien en het was zo apart dat ik ook niet vermoed dat dat hierna ooit nog zal gebeuren. Alle kerkers zijn stuk voor stuk ingenieus ontworpen en zorgen ook 25 jaar na dato nog voor een heerlijke puzzeluitdaging.

Herkenbaar, maar toch verrassend

Die mix van herkenbaar en verrassend zie je niet alleen terug in de kerkers, maar in de hele spelwereld. Aan de ene kant is het een feest van herkenning, bijvoorbeeld voor liefhebbers van A Link to the Past. Zonder al te veel te verklappen zullen zij absoluut gaan genieten van de bibliotheek, het kasteel en het gebergte in het noorden. Het onderuit meppen van de drie op elkaar gestapelde cactusbollen waar Pokey uit bestaat of het stunnen van de elektrische Buzz Blob met je boemerang om vervolgens ongenadig op hen in te slaan, geven je ook dat oude vertrouwde Zelda-gevoel.

Aan de andere kant brengt Link’s Awakening ons allerlei nieuwe bizarre dingen, zoals een vliegend duiveltje dat je vervloekt, waarna je meer bommen kunt dragen. Hij roept je nog na: “Haha, nu moet je veel meer dragen!” Of wat dacht je van de muziek in Animal Village, die bestaat uit blaffende honden en miauwende katten. Of Link die net zijn Ocarina heeft gevonden, maar nog geen liedjes kent en dus alleen wat valse noten eruit krijgt. “Dat klinkt nog niet zo goed, hè?” Link’s Awakening heeft echt een eigen humor en stijl.

Makkelijk en moeilijk

Naast de nieuwe kleurige vormgeving heeft Link’s Awakening ook een aantal kleine nieuwigheden als het gaat om de gameplay. Zo kun je veel meer hartjes, schelpen en fast-travel-punten verzamelen en zijn er fairy bottles toegevoegd. Ook maakt je kompas nu een handig geluidje als je in een kerker een kamer binnenkomt waar een sleutel verstopt zit. Daarnaast kun je net als in Breath of the Wild pins op je kaart aanbrengen. Handig om bijvoorbeeld Pieces of Heart terug te vinden waar je eerst nog niet bij kon.

Al deze toevoegingen maken de game significant makkelijker, maar maak je geen zorgen. Als je op zoek bent naar meer uitdaging, dan is er altijd nog de hero mode, waarin Link twee keer zoveel schade te verduren krijgt en je nergens meer hartjes kunt vinden. Deze nieuwe modus kun je direct selecteren, dus als je denkt dat je Link’s Awakening nog helemaal in de vingers hebt, hoef je de game niet eerst op de normale modus uit te spelen.

Dampé’s nieuwe hobby

Het enige echt nieuwe in Link’s Awakening vind je in het huisje van Dampé. We kennen hem nog als de beheerder van het kerkhof uit onder andere Ocarina of Time, maar hij heeft nu een nieuwe hobby: kerkers bouwen. Dampé stelt een aantal eisen aan waar de entree, kistjes en eindbaas moeten zitten en dan kun je zelf je favoriete kamers en eindbazen kiezen om te herspelen. Als je je eigen nieuwe kerker weet uit te spelen, kun je daar mooie beloningen mee verdienen zoals Rupees en een fairy bottle.

Het bouwen van kerkers is een vermakelijk tussendoortje, maar kent helaas niet zo veel functionaliteiten als bijvoorbeeld Mario Maker. Zo zijn er geen echt nieuwe kamers, kun je maar op één verdieping bouwen en kun je je creaties alleen met anderen delen via amiibo. Dan zijn die amiibo tenminste nog ergens goed voor inderdaad, maar toch is het jammer dat er geen database is van door anderen gecreëerde kerkers die je kunt spelen. Aangezien dit het enige echt nieuwe onderdeel van de game is, was het leuk geweest als het wat uitgebreider was geweest.

Geen Breath of the Wild

Link’s Awakening is geen Breath of the Wild. Het is weliswaar een hele bijzondere Zelda-game met veel humor en een eigen smoel, maar het blijft een ouderwetse top-down Zelda-game met een lineair verhaal. Denk dus maar niet dat je zelf mag gaan bepalen in welke volgorde je de kerkers uitspeelt of dat je kunt gaan en staan waar je maar wilt. Eerst leren hoe je moet springen, dan pas kun je over al die gaten in de grond heen komen die je pad blokkeren.

Als je Link’s Awakening dus kort geleden nog hebt gespeeld, of je weet alles nog uit 1993, dan zal deze remake je geen hele nieuwe ervaring bieden. Alleen als je kunt genieten van de nieuwe grafische stijl of als je zin hebt om zelf kerkers in elkaar te puzzelen met Dampé, dan kan het voor jou de moeite waard zijn. Als je Link’s Awakening 25 jaar geleden echter gemist hebt en je houdt ook maar enigszins van Zelda, dan is dit je kans om dat gemis goed te maken. Wel zo makkelijk om het spel gewoon in je Switch te kunnen steken in plaats van een oude Game Boy op te moeten snorren en een paar keer extra in de spelcartridge te blazen in de hoop dat hij het nu wel gaat doen.

De kracht van deze remake ligt erin dat Link’s Awakening niet probeert een moderne Zelda te zijn. Het omarmt zijn eigen ouderwetse lineaire verhaal en is alleen veranderd in de details en met veel liefde opnieuw vormgegeven. Wie Link’s Awakening dus kan omarmen zoals het is en niet rekent op de diepgang en keuzevrijheid van Breath of the Wild, kan gaan genieten van de kleurrijke vormgeving, de herkenbare en toch vernieuwende stijl en al het avontuur dat Koholint Island te bieden heeft.