The Dark Crystal: Age of Resistance

In 1982 brachten Jim Henson en Frank Oz een geheel nieuwe fantasiewereld naar onze schermen met de film The Dark Crystal. We kregen te maken met nieuwe rassen, soorten en een machtig mooi verhaal. Dit alles werd gemaakt met behulp van poppen en de manier waarop was baanbrekend in die tijd. We zijn inmiddels 37 jaar verder, maar de wereld van The Dark Crystal is nog niet vergeten. Netflix bracht namelijk een nieuwe serie gebaseerd op de film uit, The Dark Crystal: Age of Resistance. Niet zo stiekeme no-lifer die ik ben, keek ik de serie vrijwel in één keer.

Deze review is spoilervrij geschreven. Ik ga dus niet al te diep in op het verhaal, zodat dit een verrassing blijft. Mocht je de serie nog moeten kijken, is dit artikel volkomen veilig om door te lezen.

Het gevaarlijke van films die je al je halve leven goed vindt, is dat ze in je hoofd nog mooier worden dan dat ze misschien daadwerkelijk waren. Om dezelfde reden had ik een dubbel gevoel voordat ik met de serie begon. Wat als de serie een smet op mijn herinnering zou worden? Ik kan je vast vertellen, dat werd het niet. De magie voelt opnieuw weer helemaal dichtbij.

Even kennismaken

De wereld van The Dark Crystal is er eentje met flink wat lore en ik kan je daar dan ook niet middenin gooien zonder een klein beetje achtergrond te geven. Er zijn veel diverse rassen die de aarde bevolken. Zo maken we kennis met de Skeksis, grote vogelachtige wezens die de wereld leiden, Gelflings, het standaard volk en Podlings, die eigenlijk een beetje de dommige slaven zijn van de voorgaande twee. Binnen de Gelflings is ook weer onderscheid te maken. Deze bestaan namelijk uit zeven rassen, gebaseerd op uiterlijk en waar ze vandaan komen. De rassen onderling hebben vaak wat moeite met elkaar. Zo heb je de Grottan, die in grotten wonen en wassen niet zo heel belangrijk vinden, wat dan weer slecht valt bij de ontzettend schone Gelflinfs.

De gehele bevolking gelooft in Thra, hun God. Thra heeft hen een kristal gebracht waar het eigenlijk allemaal om gaat. De enorme steen kent alle waarheden en wordt dan ook beschermd door de Skeksis. Meteen aan het begin van de serie wordt duidelijk dat het niet goed gaat met het kristal vanwege diverse redenen. Om tegen te gaan dat het kristal volledig zijn kracht verliest, wat schadelijk is voor de hele wereld, gaan enkele Gelflings over op actie.

Zo maken we kennis met de drie hoofdpersonages die we de gehele serie volgen. Rian is een kasteelwacht en heeft zijn hele leven bij het kristal en de Skeksis gewoond. Als soldaat was het zijn taak beiden te beschermen. Brea is een prinses, de dochter van de Al Maudra die je mag vergelijken met een koningin. Ze is geen typische prinses en is bijna altijd te vinden in de bibliotheek om kennis te vergaren. Als laatste wordt daar Deet aan toegevoegd, een meisje dat is opgegroeid in grotten en de bovenwereld voor het eerst gaat aanschouwen. Ze hebben nog nooit van elkaar gehoord, maar hebben allen het redden van de wereld als doel.

Magisch mooi

Als je hoort dat een serie volledig wordt vormgegeven met poppen, dan heb je daar waarschijnlijk wel een bepaald beeld bij. Laat je eigen beeldvorming in dit geval echter niet al te veel met je op de loop gaan, want de werkelijkheid is sowieso mooier dan dat je je kunt verbeelden. Op visueel gebied scoort de serie namelijk hele dikke punten. Elk shot dat we te zien krijgen van de omgeving is adembenemend. De wereld van Thra is mooi en de regisseur heeft dit willen overdragen naar de kijkers, wat zeer zeker gelukt is.

De prachtige beelden van de omgeving doen de film en diens verhaal eer aan en zorgen er tegelijkertijd voor dat er een compleet nieuwe mogelijkheid is om de lore van deze wereld in kaart te brengen. Al deze prachtige gebieden kun je eigenlijk niet passeren zonder er een stuk achtergrond over te horen. De lore van The Dark Crystal is behoorlijk uitgebreid, maar ik vond het echt heel mooi om te zien dat deze heel simplistisch in de serie naar voren komt. Kijkers krijgen op deze manier steeds meer van de achtergrond te weten, zonder dat het als een bak info rauw op hun dak valt.

Voel de spanning

Na ongeveer tien minuten de illusie te hebben gehad dat de wereld van Thra een zorgeloze is, begint de spanning zich op te bouwen. Het lijkt namelijk allemaal zo mooi: een groot paars kristal dat alles weet en de wereld behoedt voor gevaar, maar in de praktijk werkt dat allemaal net even iets anders. Zonder gebruik te maken van cliché-methodes zoals cliffhangers weet de serie je vanaf het eerste moment mee te pakken. Het verhaal komt al vrij snel op gang en elke wending die het plot neemt, is even interessant. 

Dit maakt dat je als kijker vrij snel aan de buis gekluisterd zit en Netflix je plichtmatig moet vragen of je nog wel leeft. Ik heb vanaf het begin met halfopen mond naar de serie gekeken en mijn mond ging pas weer dicht toen ik hem af had. Er was slechts één ding dat me niet helemaal lekker zat. De Skeksis zijn namelijk best wel vieze ranzige beesten en de regisseur weet dit heel goed in beeld te brengen. Absoluut tof, want daardoor krijg je een compleet beeld van de karakters, maar de keerzijde is wel dat dit voor hele ranzige scenes zorgt. Geloof me, als gamer die graag alles bloedend kapot schiet, kan ik heel wat hebben. Toch wist de serie dingen in beeld te brengen waar ik wel een beetje ernstig onpasselijk van werd.

Al met al wist The Dark Crystal me vanaf de eerste minuut te boeien. Als fan van de originele film was ik even bang dat ik te maken zou krijgen met een teleurstelling, maar dit bleef gelukkig uit. Om eerlijk te zijn is deze serie zelf alles wat ik wil van de lore achter de film. Deze is namelijk veel te uitgebreid om in een film te passen en de keuze voor een serie, waarvoor wat meer tijd gereserveerd kan worden, is dan ook en fantastische beslissing geweest.