Ghost Recon Breakpoint

De vuistregel dat games die op de E3 worden aangekondigd speelbaar zijn op gamescom, gaat zeker op voor Ghost Recon Breakpoint. Exact dezelfde demo die Ubisoft tijdens de E3 toonde was te spelen op de beursvloer in teams van vier. We geven je een korte debriefing.

Ghost Recon Breakpoint moet de elitesoldaten uit de franchise van Tom Clancy tot het uiterste drijven. Vijanden die je opjagen, kamperen in de wildernis en door de modder rollen om ongezien te blijven in de blubber. Het belooft een hardcore ervaring te worden, waarbij zowel je tactische als survivalskills getest worden.

Kommunikation

Ghost Recon Breakpoint is net als het vorige deel, Ghost Recon Wildlands, bedoeld om co-op te spelen. Zo ook tijdens de demo, waarbij ik bij een team van drie Duitse journalisten werd gezet. Ik wil niet beweren dat Ubisoft dit expres heeft gedaan, maar dit was wel de uitgelezen situatie om aan te tonen dat het de bedoeling is dat je je acties zorgvuldig met elkaar doorneemt en uitvoert.

Dat was voor ons team wat lastig. In eerste instantie hadden de drie Duitse concullega’s niet door dat ik geen Duits sprak en begonnen ze allerlei wilde plannen te bespreken. Ik begreep ongeveer de helft en besloot op basis van deze summiere informatie dat het hoog tijd was om gewoon wat vijanden op te gaan zoeken, want demo’s duren immers niet voor eeuwig.

Tegen de tijd dat mijn teamgenoten uitvergaderd waren, had ik de eerste drie vijanden al neergelegd. Veilig van een afstandje met slechts enkele patronen per vijand, want Breakpoint houdt het realistische schademodel van de vorige delen vast. Geen kogelsponzen dus, iets wat ook opgaat voor de personages waar je mee speelt.

Angsthazen

Daar kwam ik snel achter toen ik de eerste schoten gelost had en er vanuit alle hoeken opeens op me geschoten werd. Mijn leven hing al snel aan een zijden draadje. Heel even was ik bang dat mijn enthousiasme me fataal zou worden en ik me meteen goed voor schut zou zetten bij mijn tijdelijke kameraden.

Blijkbaar stond de demo op een vrij makkelijke moeilijkheidsgraad en lukte het me zonder al te veel moeite om ook de rest van de vijanden uit te schakelen. Althans, ik hoop dat het aan de moeilijkheidsgraad ligt, want als het de algehele intelligentie van de AI is, dan belooft dat niet veel goeds. De vijanden bleven namelijk als angsthazen achter een steen of boom zitten, zonder echt te proberen me in te sluiten.

Vijand!

Het vervolgplan van mijn Duitse vrienden beloofde overigens ook niet veel goeds. Ze kaapten een van de wagens van de vijand en besloten naar de basis te rijden waar zich ons missiedoel bevond. Auto’s maken veel lawaai, dus ik dacht dat we vaarwel konden zeggen tegen stealth de rest van de game. Met gierende banden bij een vijandelijke basis aankomen is normaal gesproken meer iets wat je in Far Cry of een andere guns blazing-game doet, maar blijkbaar mag dat ook als sneak elitesoldaat als je daar zin in hebt.

Gek genoeg vertrekt niemand een spier in de basis als we met een ronkende motor aankomen en kunnen we op ons gemakje het gebied even verkennen. Ik vang het woord drone op bij het dynamische trio naast me en we nemen deze keer wel even rustig de tijd om te kijken wat ons te wachten staat.

We kunnen zien waar we ongeveer heen moeten en alle vijanden die we spotten taggen, zodat ze voor de rest van de missie zichtbaar zijn. Niet dat dit heel noodzakelijk is. Tijdens onze eerdere schermutseling in het bos kregen alle gealarmeerde tegenstanders een groot uitroepteken boven hun hoofd. Dit maakt de game toegankelijker, maar gaat wel erg ten koste van het gevoel dat je in een extreme oorlogssituatie bent beland.

Rood voor de ogen

Dat geldt ook voor de minimap. Zodra we het complex zijn binnengedrongen en de vijanden na het stilletjes verdwijnen van iets te veel makkers argwaan krijgen, kleurt de minimap rood. Overal waar er een bedreiging is, geeft de game dat met een rode vlek aan, zodat je weet dat daar een vijand zit. Dit haalt opnieuw de illusie weg dat je in een zeer bedreigende situatie zit waarin er op elk moment een vijand uit een onverwachte hoek kan komen.

Daarnaast maakt het de minimap al drukker dan deze is, want missiedoelen, items en je teammaten staan er ook nog op aangegeven. Mede hierdoor falen we uiteindelijk alsnog onze missie om een zekere persoon te evacueren. Terwijl mijn concullega’s met de persoon door de achterdeur gaan vluchten, mag ik de voordeur verdedigen tegen een groep elitesoldaten die naar ons ‘op jacht’ zijn.

In mijn optiek kan de verdeling beter worden omgedraaid, maar ik ben niet zo’n vlotte Duitsspreker dat ik wat tegen de orders in kan brengen, zeker niet nu de splinters van de voordeur om mijn oren vliegen. Prima, ik heb voor hetere vuren gestaan.

De tegenstand is stevig en dus raak ik toch een beetje in paniek als ik rode vlekken achter me op de minimap zie verschijnen. Ik word geflankt, dus ik draai me om en schiet met mijn shotgun op het eerste wat ik zie bewegen. Dat zijn helaas mijn drie Duitse vrienden met de persoon die we moesten redden en we falen de missie. Gelukkig hebben de Duitsers inmiddels ook niet meer door wat er gebeurt en kijkt alleen de medewerker van Ubisoft mij met een opgetrokken wenkbrauw aan.

De jacht is nog niet geopend

Ik wil de medewerker vertellen dat die actie te danken is aan hun eigen waardeloze minimap, maar ook hij spreekt alleen Duits. Daarnaast is het maar de vraag of er voor de release nog wat aan gedaan gaat worden, want de game komt uit op 4 oktober 2019.

De uiteindelijke release zal ongetwijfeld verschillende moeilijkheidsgraden hebben, zodat Breakpoint wat meer richting de beloofde hardcore elitesoldatenervaring gaat. Voor nu werd ik te vaak uit het spel getrokken door overtollige indicatoren.

Dat terwijl het rollen en verstoppen in de modder net zo goed werkt als in de trailer getoond wordt. Hopelijk komen er in de game genoeg momenten dat je dit ook echt moet gebruiken en je echt het gevoel krijgt dat je wordt opgejaagd, want nu voelde de game meer als de zoveelste militaire speeltuin, waarbij je toevallig ook in de modder kunt spelen.