Met de derde aflevering zijn we op de helft van het laatste seizoen aanbeland. Al klopt dat niet helemaal, aangezien deze aflevering bijna anderhalf uur duurt en naar verluidt de opvolgende afleveringen ook. Uiteraard keken we bij Pixel Vault deze lange winteraflevering, dus wees gewaarschuwd: er volgen draken en spoilers.

In tegenstelling tot onze andere reviews, bevatten de besprekingen van Game of Thrones wel spoilers. Zorg dat je aflevering drie van seizoen acht van Game of Thrones en alle afleveringen daarvoor hebt gezien voordat je verder leest.

Met maar zes afleveringen in dit seizoen is er tot nu toe rustig de tijd genomen voor een uitgebreide reünie in de eerste aflevering en een ode aan alle mooie personages in de tweede aflevering. Nu stond de Night King toch wel echt aan de deur van Winterfell te kloppen en moest de hele cast eraan gaan geloven. Want zoals Bran vorige aflevering al brabbelde: “How do you know there is an afterwards?”.

Sun Tzu draait zich om in zijn graf

Hoewel we weten dat er nog drie afleveringen moeten komen na deze, slagen de schrijvers David Benioff en Daniel Brett Weiss er heel goed in om je het idee te geven dat alles op het spel staat. Met de onheilspellende woorden van Bran krijgen we een oorverdovende stilte te zien aan het begin van de aflevering. Iedereen is klaar met praten en nu is het wachten op de dood, terwijl ze de donkere nacht inkijken.

De stilte wordt verbroken door Melisandre, die wat wapens laat vlammen en vraagtekens komt opwerpen. Daarover later meer, want eerst moeten we kijken naar de domste cavalerie-charge in de geschiedenis van de middeleeuwse oorlogvoering. Ik begrijp dat de schrijvers ons willen shockeren door het machtige Dothraki-leger in minuten te laten verzwelgen door een donkere zee van ondoden. Dat is inderdaad indrukwekkend, maar ik had iets meer verwacht van de militaire genieën die zich in Winterfell hebben verzameld. Met al die kennis van oorlogsvoering in huis stuur je niet je complete cavalerie het donker in met het idee van ‘dan zien we wel wat er gebeurt’.

Game of Thrones

Toch was dit nog onderdeel van het zorgvuldig opgezette plan: de Night King uit het donker lokken. Dany en Jon gooien dat plan echter meteen het raam uit zodra de eerste slagen worden uitgedeeld en ze besluiten lekker zombies te gaan verbranden met hun draken. Het is een mooie parallel met de Battle of the Bastards, waarin Jon als een malle op de vijand afstormde, met deze keer de Night King als Ramsay Bolton. Deze koele kikker houdt zich wel aan zijn plan en is de drakenrijders telkens één stap voor. Eerst met een dichte mist, dan met wat drakenvuur en als mooie afsluiter het laten herrijzen van de gevallen soldaten voor de ogen van Jon.

Het is geweldig in beeld gebracht hoe je met de sterkste legers in Westeros – plus twee draken – zo compleet machteloos kunt zijn. Deze machteloosheid wordt gecombineerd met angstaanjagende actie. Met name in de nauwe gangen in het kasteel waarin Arya wordt opgejaagd door de monsterlijke soldaten van de Night King, creëert regisseur Miguel Sapochnik scènes die niet zouden misstaan in een goede horrorfilm.

Slechte dag voor House Mormont

Deze horror komt bovenop de geweldige actie- en vechtscènes van Sapochnik, die zijn werk in Hardhome en de eerder genoemde Battle of the Bastards kunnen evenaren. Alle personages mogen hun vechtkunst uitgebreid laten zien, met in de schijnwerpers Arya met haar dragon glass-staf. Spreekwoordelijke schijnwerpers dan, want deze hele aflevering was zo ontzettend donker dat ik de helderheid van mijn televisie omhoog moest zetten.

Na een minuut of twintig aan zwaardgevechten in het donker, is het duidelijk dat er weinig meer te redden valt. Het gevoel van complete machteloosheid is volmaakt als we buiten de muren Jorah lekgestoken zien worden, Jon onder spervuur ligt en Sam bovenop een berg huilend insteekt op de herrezen lijken. Voordat we deze aflevering gingen kijken, wisten we ergens wel dat dit een aflevering werd die anders zou zijn dan de andere, maar om geconfronteerd te worden met deze wanhoop blijft intens.

Zeker op het moment dat alleen de sleutelfiguren nog over zijn en de zoveelste aanval afslaan, begint het aftellen. Niet van minuten of seconden, maar personages. Eerst valt Lyanna Mormont, maar niet voordat de Lady of Bear Island nog even een ondode reus in zijn oog steekt, terwijl hij haar probeert op te eten. Een waardig einde voor een groot personage met een relatief kleine rol. Dat kunnen we niet zeggen van haar neef Jorah, die vanaf het begin bij ons is geweest. Of beter gezegd bij Daenerys. Ik denk dat als hij zelf had mogen kiezen, hij toch precies zo had willen sterven: strijdend om zijn Khaleesi te beschermen.

Mother of Dragon

Toch weten de meeste personages de bizarre gevechten telkens opnieuw net te overleven en lijken ze na een goed uur knokken onschendbaar. De klok des doods tikt gelukkig nog net even voorbij de noodzakelijke dood van Theon, waarna Arya een einde maakt aan het spektakel met een geweldige doodsteek. Als de slag om Winterfell een World of Warcraft-raid was, dan is Arya de rogue die denkt dat zij de eindbaas in haar eentje kan verslaan, maar het dan ook echt kan afmaken. Het moment dat ze het licht in die blauwe ogen doet doven, is het moment waarvoor we al die doodsaaie scenes in seizoen vijf en zes bij de faceless men hebben moeten kijken.

Toch voelt het een klein beetje als een anti-climax. Het ultieme kwaad is verslagen met een dolksteek en nu is het gedaan. De mensheid kan weer lekker verdergaan met hun spelletje om de ijzeren troon, alsof er niets gebeurd is. Daarnaast zijn er verrassend weinig dodelijke slachtoffers gevallen, als je even stilstaat bij de schaal en bruutheid van de aanval. Natuurlijk is Bear Island een nieuwe geschikte locatie voor Expeditie Robinson en is Dany voortaan de Mother of Dragon, maar al met al komen de hoofdpersonages er goed mee weg.

Er blijven veel vragen onbeantwoord en deze aflevering wordt daardoor meer getekend door mysterie dan door actie. Want is de Night King nu voorgoed verslagen? Hoe zit het dan nu met de Children of the Forest? Kunnen de mensen nu ongestoord hun gang gaan? De uitleg zal vermoedelijk niet van Bran komen, want ook in deze aflevering blonk hij uit in stilzitten, onsamenhangende dingen zeggen en suf om zich heen kijken. Menig bejaardenhuis kent meer leven en minder dutjes.

De Red Lady is het andere vage personage dat mogelijk antwoorden heeft, maar die maakt nog even op de valreep op een bijzondere manier een einde aan haar leven. Zonder ook maar een hint te geven naar wat ze nu eigenlijk kwam doen. Arya had namelijk ook zelf wel kunnen bedenken dat ze de Night King er met ’the pointy end’ van langs moest geven. Daar hadden we de verhaallijn van Melisandre niet voor nodig.

Ik hoop dat we in de komende afleveringen antwoorden gaan krijgen en dat het niet alleen maar weer een ‘game of thrones’ wordt. De serie is groter dan dat, al staat de personages nu niets meer in de weg om de serie weer te reduceren tot een bovengemiddeld politiek middeleeuws drama.

Beeld: HBO