Avengers: Endgame

Na elf jaar en 53 uur aan film zijn we bijna aangekomen bij het einde van de derde fase van de Marvel Cinematic Universe (MCU). Hoewel de fase pas eindigt in juli met Spider-Man: Far From Home, komt met Avengers: Endgame de originele Avengers-reeks tot een einde en krijgen we eindelijk het antwoord op wat er nou gebeurt na de gebeurtenissen van Avengers: Infinity War. Endgame duurt maar liefst drie uur en ik kon niet wachten om te zien of de film me zo lang stil kon laten zitten.

Deze review bevat geen spoilers voor Avengers: Endgame, maar gaat er wel vanuit dat je Avengers: Infinity War hebt gezien.

Ik zal er maar geen doekjes om winden: het antwoord is ja. De film wist me van begin tot eind te boeien. Aan het eind had ik niet eens door dat ik er al drie uur zat en voor iemand die eigenlijk geen minuut stil kan zitten, zegt dat genoeg. Marvel heeft met Endgame een waardig einde voor dit deel van de MCU neergezet. Ik ga natuurlijk uitleggen waarom, maar met een  kleine waarschuwing: om deze review goed neer te zetten moet ik het einde spoilen van Avengers: Infinity War. Heb je deze nog op je kijklijst staan, dan raad ik je aan deze review nog even over te slaan.

Hoe verder?

Avengers: Infinity War eindigde met een klapper, of eigenlijk: een vingerknip. Nadat Thanos de hele film zijn best deed om de Infinity Stones in handen te krijgen, lukte hem dat uiteindelijk en gebruikte hij de stenen om de helft van alle wezens in het universum te laten verdwijnen. Aan het begin van Endgame is dit net gebeurd en het verdriet is dan ook hevig voelbaar. Diverse personages zien allerlei mensen verdwijnen die hun lief zijn en de halve planeet gaat eraan onderdoor.

Er is wat hoop wanneer Ant-Man terugkeert uit de Quantum Realm. Hij heeft een idee waarmee hij wil proberen om iedereen terug te krijgen en de Avengers die nog over zijn moeten alles op alles zetten om dit te bewerkstelligen.

Hier laat ik het bij wat het verhaal betreft, de rest moet je echt zelf ervaren. Wel kan ik zeggen dat het verhaal heel sterk in elkaar zit. Geen minuut wordt het zwak en dit zorgt er dus mede voor dat die drie uur in een vingerknip (ha!) voorbij gaan. Bij Infinity War was die spanning al flink te voelen, omdat onze helden de strijd aangingen tegen Thanos en zijn plannen om een groot deel van het universum te vernietigen. In Endgame zet deze spanning zich gewoon weer voort, doordat de Avengers een poging doen om iedereen weer terug te halen. De Avengers staan weer sterk en elke kracht die ze hebben wordt gebundeld, wat zorgt voor fantastische beelden die wat mij betreft de filmgeschiedenis ingaan.

Magie

Al sinds Iron Man is duidelijk dat de films een zekere mate van humor bevatten. Hoe zwaar en lastig de situatie ook is, de humor is altijd aanwezig. Wanneer je je bedenkt dat het halve universum weg is, kun je je misschien wel voorstellen dat er maar weinig is om te lachen. Toch weet Marvel de humor ook hier weer in te passen. Ant-Man brengt zelfs Tony Stark van zijn stuk met zijn grappen, waardoor tranen van verdriet afgewisseld worden met tranen van het lachen. Dit houdt de magie van de reeks in stand.

Ik zeg hierboven bewust tranen van verdriet, want we moeten ons wel bedenken dat dit de laatste Avengers-film is met de originele Avengers. Dit wordt ook heel duidelijk gemaakt in de film en het voelt daadwerkelijk als een afsluiting. Het is allemaal ontzettend sterk neergezet en elk los eindje wordt afgesloten, zonder dat het overdreven of afgeraffeld aanvoelt; het is gewoon perfect. Menig filmkijker had gisteren tranen op de wangen in de bioscoop en ik was er daar eentje van.

Waar ben je?

Eigenlijk het enige wat me opviel tijdens het kijken van de film, was het minimale aandeel van Captain Marvel. Met het verschijnen van haar eigen film in maart en de aanloop naar Endgame, had ik verwacht dat ze een grote rol zou hebben, maar dat valt achteraf gezien nog wel tegen. In de momenten dat we haar zien, weet ze echter een hele sterke vrouwelijke rol neer te zetten, net als in haar eigen film.

Met Avengers: Endgame komt alles van de afgelopen elf jaar tot een einde en dat is toch wel zuur. Marvel heeft ons genoeg weten te verwennen, maar eigenlijk hoopte ik dat het nooit zou ophouden. Nu het dan toch moest eindigen, kan ik me geen betere manier voorstellen dan met Endgame. Een prachtige film die je echt niet mag missen, Marvel-fan of geen Marvel-fan.