Aquaman

De strijd tussen Marvel en DC ging dit jaar zeer vrolijk verder en vlak voor de feestdagen weet DC terug te slaan met Aquaman. De man die in de comics op land en in het water wist te stralen, keert met een iets ander uiterlijk naar het witte doek. Is het de moeite waard om voor Aquaman je warme huis te verlaten voor een tripje naar de bioscoop?

Waar Aquaman in de comics een wat zachtaardige uitstraling leek (met nadruk op leek) te hebben met zijn korte blonde haar, weet acteur Jason Momoa in de rol van Arthur, a.k.a. Aquaman, de film meteen een andere uitstraling te geven. De ruig uitziende kerel met lang, donker haar, lange baard en tattoos maakt meteen duidelijk dat we met een net iets andere versie van het personage te maken hebben.

Tussen land en zee

Zoals veel andere superheldenverhalen is Aquaman nou niet een schattig verhaal te noemen. Als kind van een moeder uit Atlantis en een vader van het land staat Arthur eigenlijk een beetje tussen beide werelden in. De mensenwereld heeft geen weet van Atlantis, maar andersom is het tegendeel waar. Wanneer Arthur jong is, wordt zijn moeder op een gewelddadige manier teruggehaald naar Atlantis en groeit Arthur verder op met zijn vader. Tijdens dit opgroeien weet hij zijn krachten onder controle te krijgen. Zo is hij ontzettend sterk en kan hij praten met het zeeleven. Hij wil echter niks met Atlantis te maken hebben, maar als eenmaal blijkt dat deze een aanval plant tegen de mensheid, heeft hij het idee geen keuze meer te hebben.

Jason Momoa weet de rol van Arthur ontzettend goed neer te zetten, niet alleen omdat er sprake is van een sterk staaltje acteerwerk, maar ook door het eerdergenoemde uiterlijk. Zijn ruigheid onderschrijft zijn manier van acteren en samen maakt dit een prachtig totaalplaatje. Zijn personage is namelijk niet gek van een robbertje vechten of een flinke lading bier. Het uiterlijk past hier goed bij, hoewel ik me besef dat dat een beetje stereotyperend is. De vrouwelijke tegenspeelster Mera (Amber Heard) weet zichzelf ook prachtig neer te zetten. Deze dame is niet op haar mondje gevallen en is een waardige medespeelster voor Momoa, waardoor scènes met de twee van het witte doek knallen.

Actie, rust en door

Hoewel het kleine stukje dat ik twee alinea’s terug over het verhaal schreef eigenlijk het enige is dat ik echt kan vermelden zonder dingen te spoilen, kan ik wel vertellen hoe ontzettend sterk het verhaal is. Daarnaast is de manier van regisseren ook heel goed. De manier waarop deze een balans biedt tussen rustige momenten en actiescènes is echt ontzettend goed gedaan. Vaak merk ik in films dat de hele film als opbouw voelt naar een knallende einde. In Aquaman zit de actie echter door de hele film heen, waardoor je continu op het puntje van je stoel zit.

Er was in de gehele film eigenlijk maar een moment waar ik moeite mee had. Er wordt een personage geïntroduceerd dat heel bekend is in de comics, namelijk Black Manta. Zijn stukje verhaal is zeer kort en voelde voor mij echt alsof het er even in moest vanwege de bekendheid van dat personage. Wel wordt duidelijk dat hij voor de opbouw van een vervolg zorgt. Regisseur James Wan had dit echter of beter in de film moeten verwerken of de opbouw pas in het volgende deel moeten doen. Nu had hij namelijk weggelaten kunnen worden zonder gevolgen voor het grote verhaal.

Omgevingen waar je u tegen zegt

Een verhaal is natuurlijk niks als de beelden er niet mee rijmen. DC heeft dan ook alles uit de kast gehaald om de wereld uit de film van het witte doek te laten knallen. Met name de onderwaterwereld weet het hierin echt goed te doen. Atlantis wordt weergegeven als een onderwaterstad die volledig omgeven is door allerlei soorten kleuren. Planten en gebouwen in allerlei soorten en maten vullen het scherm en worden aangevuld door het kleurrijke zeeleven. Een heuse droomstad en je begrijpt meteen waarom de Atlantiërs er zo ontzettend gek van zijn.

De beelden die je tijdens de actie kunt aanschouwen doen echter niet onder voor de mooie beelden van de stad. Afwisselend onder en boven water weet elk nieuw actiemoment weer voor wat stiekeme ‘oeh’s’ en ‘ah’s’ te zorgen. In tegenstelling tot de eerdere films van DC (op uitzonderingen na) weet Aquaman geen moment te vervelen en elke minuut goed te vullen. De combinatie van dat, het verhaal en de goede personages maken dat deze film ontzettend goed is. Je weet wat dat betekent: jas aan en sjaal om, want een tripje bioscoop is het zeker waard.